πρόγονος
See also: προγονός
Ancient Greek
Etymology
From προγίγνομαι (progígnomai) + -ος (-os).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pró.ɡo.nos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpro.ɡo.nos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈpro.ɣo.nos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈpro.ɣo.nos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈpro.ɣo.nos/
Noun
πρόγονος • (prógonos) m (genitive προγόνου); second declension (Attic, Doric, Ionic)
- forefather, ancestor
- progenitor
- Synonym: γεννήτωρ (gennḗtōr)
- founder
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πρόγονος ho prógonos |
τὼ προγόνω tṑ progónō |
οἱ πρόγονοι hoi prógonoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ προγόνου toû progónou |
τοῖν προγόνοιν toîn progónoin |
τῶν προγόνων tôn progónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ προγόνῳ tōî progónōi |
τοῖν προγόνοιν toîn progónoin |
τοῖς προγόνοις toîs progónois | ||||||||||
| Accusative | τὸν πρόγονον tòn prógonon |
τὼ προγόνω tṑ progónō |
τοὺς προγόνους toùs progónous | ||||||||||
| Vocative | πρόγονε prógone |
προγόνω progónō |
πρόγονοι prógonoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- προγόνιον (progónion)
References
- “πρόγονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
Greek
Noun
πρόγονος • (prógonos) m (plural πρόγονοι)