γέγονεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

γέγονεν • (gégonen)

  1. third-person singular perfect active indicative of γίγνομαι (gígnomai) with movable nu

Conjugation

   Perfect: γέγονᾰ, γεγένημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γέγονᾰ γέγονᾰς γέγονε(ν) γεγόνᾰτον γεγόνᾰτον γεγόνᾰμεν γεγόνᾰτε γεγόνᾱσῐ(ν)
subjunctive γεγόνω γεγόνῃς γεγόνῃ γεγόνητον γεγόνητον γεγόνωμεν γεγόνητε γεγόνωσῐ(ν)
optative γεγόνοιμῐ,
γεγονοίην 		γεγόνοις,
γεγονοίης 		γεγόνοι,
γεγονοίη 		γεγόνοιτον γεγονοίτην γεγόνοιμεν γεγόνοιτε γεγόνοιεν
imperative   γέγονε γεγονέτω γεγόνετον γεγονέτων   γεγόνετε γεγονόντων
middle/
passive 		indicative γεγένημαι γεγένησαι γεγένηται γεγένησθον γεγένησθον γεγενήμεθᾰ γεγένησθε γεγένηνται
subjunctive γεγενημένος ὦ γεγενημένος ᾖς γεγενημένος ᾖ γεγενημένω ἦτον γεγενημένω ἦτον γεγενημένοι ὦμεν γεγενημένοι ἦτε γεγενημένοι ὦσῐ(ν)
optative γεγενημένος εἴην γεγενημένος εἴης γεγενημένος εἴη γεγενημένω εἴητον/εἶτον γεγενημένω εἰήτην/εἴτην γεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν γεγενημένοι εἴητε/εἶτε γεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   γεγένησο γεγενήσθω γεγένησθον γεγενήσθων   γεγένησθε γεγενήσθων
active middle/passive
infinitive γεγονέναι γεγενῆσθαι
participle m γεγονώς γεγενημένος
f γεγονυῖᾰ γεγενημένη
n γεγονός γεγενημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.