καταγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “fully”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “come into being”)

Pronunciation

 

Verb

κᾰτᾰγίγνομαι • (kătăgígnomai)

  1. to abide, dwell
  2. to busy oneself about, be concerned with a thing
    διά ταύτην τῆς ῥήσεως ἅπαντα διῆλθεν, ὑφ’ ὧν καὶ δι’ ὧν καὶ περὶ ὧν τὸ χειρουργικόν μέρος τῆς τέχνης καταγίγνεται
    diá taútēn tês rhḗseōs hápanta diêlthen, huph’ hôn kaì di’ hôn kaì perì hôn tò kheirourgikón méros tês tékhnēs katagígnetai
    Through completing (this) whole of the passage, busying oneself thoroughly with surgery is a part of the trade

Inflection

   Present: καταγίγνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative καταγίγνομαι καταγίγνῃ / καταγίγνει καταγίγνεται καταγίγνεσθον καταγίγνεσθον καταγιγνόμεθᾰ καταγίγνεσθε καταγίγνονται
subjunctive καταγίγνωμαι καταγίγνῃ καταγίγνηται καταγίγνησθον καταγίγνησθον καταγιγνώμεθᾰ καταγίγνησθε καταγίγνωνται
optative καταγιγνοίμην καταγίγνοιο καταγίγνοιτο καταγίγνοισθον καταγιγνοίσθην καταγιγνοίμεθᾰ καταγίγνοισθε καταγίγνοιντο
imperative   καταγίγνου καταγιγνέσθω καταγίγνεσθον καταγιγνέσθων   καταγίγνεσθε καταγιγνέσθων
middle/passive
infinitive καταγίγνεσθαι
participle m καταγιγνόμενος
f καταγιγνομένη
n καταγιγνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κατεγιγνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κατεγιγνόμην κατεγίγνου κατεγίγνετο κατεγίγνεσθον κατεγιγνέσθην κατεγιγνόμεθᾰ κατεγίγνεσθε κατεγίγνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: καταγενήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative καταγενήσομαι καταγενήσῃ / καταγενήσει καταγενήσεται καταγενήσεσθον καταγενήσεσθον καταγενησόμεθᾰ καταγενήσεσθε καταγενήσονται
optative καταγενησοίμην καταγενήσοιο καταγενήσοιτο καταγενήσοισθον καταγενησοίσθην καταγενησοίμεθᾰ καταγενήσοισθε καταγενήσοιντο
middle
infinitive καταγενήσεσθαι
participle m καταγενησόμενος
f καταγενησομένη
n καταγενησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κατεγενόμην, κατεγενήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κατεγενόμην κατεγένου κατεγένετο κατεγένεσθον κατεγενέσθην κατεγενόμεθᾰ κατεγένεσθε κατεγένοντο
subjunctive καταγένωμαι καταγένῃ καταγένηται καταγένησθον καταγένησθον καταγενώμεθᾰ καταγένησθε καταγένωνται
optative καταγενοίμην καταγένοιο καταγένοιτο καταγένοισθον καταγενοίσθην καταγενοίμεθᾰ καταγένοισθε καταγένοιντο
imperative   καταγενοῦ καταγενέσθω καταγένεσθον καταγενέσθων   καταγένεσθε καταγενέσθων
passive indicative κατεγενήθην κατεγενήθης κατεγενήθη κατεγενήθητον κατεγενηθήτην κατεγενήθημεν κατεγενήθητε κατεγενήθησᾰν
subjunctive καταγενηθῶ καταγενηθῇς καταγενηθῇ καταγενηθῆτον καταγενηθῆτον καταγενηθῶμεν καταγενηθῆτε καταγενηθῶσῐ(ν)
optative καταγενηθείην καταγενηθείης καταγενηθείη καταγενηθεῖτον / καταγενηθείητον καταγενηθείτην / καταγενηθειήτην καταγενηθεῖμεν / καταγενηθείημεν καταγενηθεῖτε / καταγενηθείητε καταγενηθεῖεν / καταγενηθείησᾰν
imperative   καταγενήθητῐ καταγενηθήτω καταγενήθητον καταγενηθήτων   καταγενήθητε καταγενηθέντων
middle passive
infinitive καταγενέσθαι καταγενηθῆναι
participle m καταγενόμενος καταγενηθείς
f καταγενομένη καταγενηθεῖσᾰ
n καταγενόμενον καταγενηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.