γιγνόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡno.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/

Participle

γῐγνόμενος • (gĭgnómenos) m (feminine γῐγνομένη, neuter γῐγνόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of γῐ́γνομαι (gĭ́gnomai)

Declension

First and second declension of γῐγνόμενος; γῐγνομένη; γῐγνόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γῐγνόμενος gĭgnómenos	γῐγνομένη gĭgnoménē	γῐγνόμενον gĭgnómenon	γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένᾱ gĭgnoménā	γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνόμενοι gĭgnómenoi	γῐγνόμεναι gĭgnómenai	γῐγνόμενᾰ gĭgnómenă
Genitive	γῐγνομένου gĭgnoménou	γῐγνομένης gĭgnoménēs	γῐγνομένου gĭgnoménou	γῐγνομένοιν gĭgnoménoin	γῐγνομέναιν gĭgnoménain	γῐγνομένοιν gĭgnoménoin	γῐγνομένων gĭgnoménōn	γῐγνομένων gĭgnoménōn	γῐγνομένων gĭgnoménōn
Dative	γῐγνομένῳ gĭgnoménōi	γῐγνομένῃ gĭgnoménēi	γῐγνομένῳ gĭgnoménōi	γῐγνομένοιν gĭgnoménoin	γῐγνομέναιν gĭgnoménain	γῐγνομένοιν gĭgnoménoin	γῐγνομένοις gĭgnoménois	γῐγνομέναις gĭgnoménais	γῐγνομένοις gĭgnoménois
Accusative	γῐγνόμενον gĭgnómenon	γῐγνομένην gĭgnoménēn	γῐγνόμενον gĭgnómenon	γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένᾱ gĭgnoménā	γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένους gĭgnoménous	γῐγνομένᾱς gĭgnoménās	γῐγνόμενᾰ gĭgnómenă
Vocative	γῐγνόμενε gĭgnómene	γῐγνομένη gĭgnoménē	γῐγνόμενον gĭgnómenon	γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένᾱ gĭgnoménā	γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνόμενοι gĭgnómenoi	γῐγνόμεναι gĭgnómenai	γῐγνόμενᾰ gĭgnómenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.