γιγνομένω

See also: γιγνομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡi.ɡnoˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.no/

Participle

γιγνομένω • (gignoménō)

masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of γιγνόμενος (gignómenos)