γιγνόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡno.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.ne/

Participle

γιγνόμενε • (gignómene)

masculine vocative singular of γιγνόμενος (gignómenos)