προσπεριγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-, “motion towards, accession to, or nearness to”) +‎ περιγίγνομαι (perigígnomai, “to be superior to, to prevail over, from περι- (peri-, “around, about”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “to become”)”)

Pronunciation

 

Verb

προσπερῐγίγνομαι • (prosperĭgígnomai)

  1. to accrue as an additional advantage

Conjugation

   Present: προσπερῐγῐ́γνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative προσπερῐγῐ́γνομαι προσπερῐγῐ́γνῃ,
προσπερῐγῐ́γνει 		προσπερῐγῐ́γνεται προσπερῐγῐ́γνεσθον προσπερῐγῐ́γνεσθον προσπερῐγῐγνόμεθᾰ προσπερῐγῐ́γνεσθε προσπερῐγῐ́γνονται
subjunctive προσπερῐγῐ́γνωμαι προσπερῐγῐ́γνῃ προσπερῐγῐ́γνηται προσπερῐγῐ́γνησθον προσπερῐγῐ́γνησθον προσπερῐγῐγνώμεθᾰ προσπερῐγῐ́γνησθε προσπερῐγῐ́γνωνται
optative προσπερῐγῐγνοίμην προσπερῐγῐ́γνοιο προσπερῐγῐ́γνοιτο προσπερῐγῐ́γνοισθον προσπερῐγῐγνοίσθην προσπερῐγῐγνοίμεθᾰ προσπερῐγῐ́γνοισθε προσπερῐγῐ́γνοιντο
imperative   προσπερῐγῐ́γνου προσπερῐγῐγνέσθω προσπερῐγῐ́γνεσθον προσπερῐγῐγνέσθων   προσπερῐγῐ́γνεσθε προσπερῐγῐγνέσθων
middle/passive
infinitive προσπερῐγῐ́γνεσθαι
participle m προσπερῐγῐγνόμενος
f προσπερῐγῐγνομένη
n προσπερῐγῐγνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προσπερῐεγῐγνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative προσπερῐεγῐγνόμην προσπερῐεγῐ́γνου προσπερῐεγῐ́γνετο προσπερῐεγῐ́γνεσθον προσπερῐεγῐγνέσθην προσπερῐεγῐγνόμεθᾰ προσπερῐεγῐ́γνεσθε προσπερῐεγῐ́γνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προσπερῐγενήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προσπερῐγενήσομαι προσπερῐγενήσῃ,
προσπερῐγενήσει 		προσπερῐγενήσεται προσπερῐγενήσεσθον προσπερῐγενήσεσθον προσπερῐγενησόμεθᾰ προσπερῐγενήσεσθε προσπερῐγενήσονται
optative προσπερῐγενησοίμην προσπερῐγενήσοιο προσπερῐγενήσοιτο προσπερῐγενήσοισθον προσπερῐγενησοίσθην προσπερῐγενησοίμεθᾰ προσπερῐγενήσοισθε προσπερῐγενήσοιντο
middle
infinitive προσπερῐγενήσεσθαι
participle m προσπερῐγενησόμενος
f προσπερῐγενησομένη
n προσπερῐγενησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προσπερῐεγενόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προσπερῐεγενόμην προσπερῐεγένου προσπερῐεγένετο προσπερῐεγένεσθον προσπερῐεγενέσθην προσπερῐεγενόμεθᾰ προσπερῐεγένεσθε προσπερῐεγένοντο
subjunctive προσπερῐγένωμαι προσπερῐγένῃ προσπερῐγένηται προσπερῐγένησθον προσπερῐγένησθον προσπερῐγενώμεθᾰ προσπερῐγένησθε προσπερῐγένωνται
optative προσπερῐγενοίμην προσπερῐγένοιο προσπερῐγένοιτο προσπερῐγένοισθον προσπερῐγενοίσθην προσπερῐγενοίμεθᾰ προσπερῐγένοισθε προσπερῐγένοιντο
imperative   προσπερῐγενοῦ προσπερῐγενέσθω προσπερῐγένεσθον προσπερῐγενέσθων   προσπερῐγένεσθε προσπερῐγενέσθων
middle
infinitive προσπερῐγενέσθαι
participle m προσπερῐγενόμενος
f προσπερῐγενομένη
n προσπερῐγενόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προσπερῐγέγονᾰ, προσπερῐγεγένημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσπερῐγέγονᾰ προσπερῐγέγονᾰς προσπερῐγέγονε(ν) προσπερῐγεγόνᾰτον προσπερῐγεγόνᾰτον προσπερῐγεγόνᾰμεν προσπερῐγεγόνᾰτε προσπερῐγεγόνᾱσῐ(ν)
subjunctive προσπερῐγεγόνω προσπερῐγεγόνῃς προσπερῐγεγόνῃ προσπερῐγεγόνητον προσπερῐγεγόνητον προσπερῐγεγόνωμεν προσπερῐγεγόνητε προσπερῐγεγόνωσῐ(ν)
optative προσπερῐγεγόνοιμῐ,
προσπερῐγεγονοίην 		προσπερῐγεγόνοις,
προσπερῐγεγονοίης 		προσπερῐγεγόνοι,
προσπερῐγεγονοίη 		προσπερῐγεγόνοιτον προσπερῐγεγονοίτην προσπερῐγεγόνοιμεν προσπερῐγεγόνοιτε προσπερῐγεγόνοιεν
imperative   προσπερῐγέγονε προσπερῐγεγονέτω προσπερῐγεγόνετον προσπερῐγεγονέτων   προσπερῐγεγόνετε προσπερῐγεγονόντων
middle/
passive 		indicative προσπερῐγεγένημαι προσπερῐγεγένησαι προσπερῐγεγένηται προσπερῐγεγένησθον προσπερῐγεγένησθον προσπερῐγεγενήμεθᾰ προσπερῐγεγένησθε προσπερῐγεγένηνται
subjunctive προσπερῐγεγενημένος ὦ προσπερῐγεγενημένος ᾖς προσπερῐγεγενημένος ᾖ προσπερῐγεγενημένω ἦτον προσπερῐγεγενημένω ἦτον προσπερῐγεγενημένοι ὦμεν προσπερῐγεγενημένοι ἦτε προσπερῐγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
optative προσπερῐγεγενημένος εἴην προσπερῐγεγενημένος εἴης προσπερῐγεγενημένος εἴη προσπερῐγεγενημένω εἴητον/εἶτον προσπερῐγεγενημένω εἰήτην/εἴτην προσπερῐγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν προσπερῐγεγενημένοι εἴητε/εἶτε προσπερῐγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   προσπερῐγεγένησο προσπερῐγεγενήσθω προσπερῐγεγένησθον προσπερῐγεγενήσθων   προσπερῐγεγένησθε προσπερῐγεγενήσθων
active middle/passive
infinitive προσπερῐγεγονέναι προσπερῐγεγενῆσθαι
participle m προσπερῐγεγονώς προσπερῐγεγενημένος
f προσπερῐγεγονυῖᾰ προσπερῐγεγενημένη
n προσπερῐγεγονός προσπερῐγεγενημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.