γενησομένοις

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.noi̯s/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.nys/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nys/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nys/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nis/

Participle

γενησομένοις • (genēsoménois)

masculine/neuter dative plural of γενησόμενος (genēsómenos)