γενησομένων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.non/

Participle

γενησομένων • (genēsoménōn)

masculine/feminine/neuter genitive plural of γενησόμενος (genēsómenos)