γενησομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɔːi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.no/

Participle

γενησομένῳ • (genēsoménōi)

masculine/neuter dative singular of γενησόμενος (genēsómenos)