γενησόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.só.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝ˈso.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.ne/

Participle

γενησόμενε • (genēsómene)

masculine vocative singular of γενησόμενος (genēsómenos)