γεννησάμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sá.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝ˈsa.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.niˈsa.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.niˈsa.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈsa.me.ne/

Participle

γεννησάμενε • (gennēsámene)

masculine vocative singular of γεννησᾰ́μενος (gennēsắmenos)