γλυπτός

Ancient Greek

Etymology

From γλῠ́φω (glŭ́phō, “to carve, engrave”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlyp.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡlypˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣlypˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣlypˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣlipˈtos/

Adjective

γλῠπτός • (glŭptós) m (feminine γλῠπτή, neuter γλῠπτόν); first/second declension

(of wood or stone) fit for carving
carved, engraved

Declension

First and second declension of γλῠπτός; γλῠπτή; γλῠπτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γλῠπτός glŭptós	γλῠπτή glŭptḗ	γλῠπτόν glŭptón	γλῠπτώ glŭptṓ	γλῠπτᾱ́ glŭptā́	γλῠπτώ glŭptṓ	γλῠπτοί glŭptoí	γλῠπταί glŭptaí	γλῠπτᾰ́ glŭptắ
Genitive	γλῠπτοῦ glŭptoû	γλῠπτῆς glŭptês	γλῠπτοῦ glŭptoû	γλῠπτοῖν glŭptoîn	γλῠπταῖν glŭptaîn	γλῠπτοῖν glŭptoîn	γλῠπτῶν glŭptôn	γλῠπτῶν glŭptôn	γλῠπτῶν glŭptôn
Dative	γλῠπτῷ glŭptōî	γλῠπτῇ glŭptēî	γλῠπτῷ glŭptōî	γλῠπτοῖν glŭptoîn	γλῠπταῖν glŭptaîn	γλῠπτοῖν glŭptoîn	γλῠπτοῖς glŭptoîs	γλῠπταῖς glŭptaîs	γλῠπτοῖς glŭptoîs
Accusative	γλῠπτόν glŭptón	γλῠπτήν glŭptḗn	γλῠπτόν glŭptón	γλῠπτώ glŭptṓ	γλῠπτᾱ́ glŭptā́	γλῠπτώ glŭptṓ	γλῠπτούς glŭptoús	γλῠπτᾱ́ς glŭptā́s	γλῠπτᾰ́ glŭptắ
Vocative	γλῠπτέ glŭpté	γλῠπτή glŭptḗ	γλῠπτόν glŭptón	γλῠπτώ glŭptṓ	γλῠπτᾱ́ glŭptā́	γλῠπτώ glŭptṓ	γλῠπτοί glŭptoí	γλῠπταί glŭptaí	γλῠπτᾰ́ glŭptắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γλῠπτῶς glŭptôs			γλῠπτότερος glŭptóteros			γλῠπτότᾰτος glŭptótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

γλῠπτά (glŭptá)
γλῠπτῐκός (glŭptĭkós)
γλῠπτόν (glŭptón)

Descendants

⇒ Translingual: Glyptauchen