γλύφω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *glúpʰō, from Proto-Indo-European *glewbʰ- (“to split, carve”). Cognates include Old English clēofan (English cleave).[1]

Pronunciation

 

Verb

γλῠ́φω • (glŭ́phō)

  1. to carve, cut out with a knife, engrave
  2. to note down, write

Inflection

   Present: γλῠ́φω, γλῠ́φομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γλῠ́φω γλῠ́φεις γλῠ́φει γλῠ́φετον γλῠ́φετον γλῠ́φομεν γλῠ́φετε γλῠ́φουσῐ(ν)
subjunctive γλῠ́φω γλῠ́φῃς γλῠ́φῃ γλῠ́φητον γλῠ́φητον γλῠ́φωμεν γλῠ́φητε γλῠ́φωσῐ(ν)
optative γλῠ́φοιμῐ γλῠ́φοις γλῠ́φοι γλῠ́φοιτον γλῠφοίτην γλῠ́φοιμεν γλῠ́φοιτε γλῠ́φοιεν
imperative   γλῠ́φε γλῠφέτω γλῠ́φετον γλῠφέτων   γλῠ́φετε γλῠφόντων
middle/
passive 		indicative γλῠ́φομαι γλῠ́φῃ / γλῠ́φει γλῠ́φεται γλῠ́φεσθον γλῠ́φεσθον γλῠφόμεθᾰ γλῠ́φεσθε γλῠ́φονται
subjunctive γλῠ́φωμαι γλῠ́φῃ γλῠ́φηται γλῠ́φησθον γλῠ́φησθον γλῠφώμεθᾰ γλῠ́φησθε γλῠ́φωνται
optative γλῠφοίμην γλῠ́φοιο γλῠ́φοιτο γλῠ́φοισθον γλῠφοίσθην γλῠφοίμεθᾰ γλῠ́φοισθε γλῠ́φοιντο
imperative   γλῠ́φου γλῠφέσθω γλῠ́φεσθον γλῠφέσθων   γλῠ́φεσθε γλῠφέσθων
active middle/passive
infinitive γλῠ́φειν γλῠ́φεσθαι
participle m γλῠ́φων γλῠφόμενος
f γλῠ́φουσᾰ γλῠφομένη
n γλῠ́φον γλῠφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔγλῠφον, ἐγλῠφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγλῠφον ἔγλῠφες ἔγλῠφε(ν) ἐγλῠ́φετον ἐγλῠφέτην ἐγλῠ́φομεν ἐγλῠ́φετε ἔγλῠφον
middle/
passive 		indicative ἐγλῠφόμην ἐγλῠ́φου ἐγλῠ́φετο ἐγλῠ́φεσθον ἐγλῠφέσθην ἐγλῠφόμεθᾰ ἐγλῠ́φεσθε ἐγλῠ́φοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γλῠ́ψω, γλῠ́ψομαι, γλῠφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γλῠ́ψω γλῠ́ψεις γλῠ́ψει γλῠ́ψετον γλῠ́ψετον γλῠ́ψομεν γλῠ́ψετε γλῠ́ψουσῐ(ν)
optative γλῠ́ψοιμῐ γλῠ́ψοις γλῠ́ψοι γλῠ́ψοιτον γλῠψοίτην γλῠ́ψοιμεν γλῠ́ψοιτε γλῠ́ψοιεν
middle indicative γλῠ́ψομαι γλῠ́ψῃ / γλῠ́ψει γλῠ́ψεται γλῠ́ψεσθον γλῠ́ψεσθον γλῠψόμεθᾰ γλῠ́ψεσθε γλῠ́ψονται
optative γλῠψοίμην γλῠ́ψοιο γλῠ́ψοιτο γλῠ́ψοισθον γλῠψοίσθην γλῠψοίμεθᾰ γλῠ́ψοισθε γλῠ́ψοιντο
passive indicative γλῠφθήσομαι γλῠφθήσῃ γλῠφθήσεται γλῠφθήσεσθον γλῠφθήσεσθον γλῠφθησόμεθᾰ γλῠφθήσεσθε γλῠφθήσονται
optative γλῠφθησοίμην γλῠφθήσοιο γλῠφθήσοιτο γλῠφθήσοισθον γλῠφθησοίσθην γλῠφθησοίμεθᾰ γλῠφθήσοισθε γλῠφθήσοιντο
active middle passive
infinitive γλῠ́ψειν γλῠ́ψεσθαι γλῠφθήσεσθαι
participle m γλῠ́ψων γλῠψόμενος γλῠφθησόμενος
f γλῠ́ψουσᾰ γλῠψομένη γλῠφθησομένη
n γλῠ́ψον γλῠψόμενον γλῠφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔγλῠψᾰ, ἐγλῠψᾰ́μην, ἐγλῠ́φθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγλῠψᾰ ἔγλῠψᾰς ἔγλῠψε(ν) ἐγλῠ́ψᾰτον ἐγλῠψᾰ́την ἐγλῠ́ψᾰμεν ἐγλῠ́ψᾰτε ἔγλῠψᾰν
subjunctive γλῠ́ψω γλῠ́ψῃς γλῠ́ψῃ γλῠ́ψητον γλῠ́ψητον γλῠ́ψωμεν γλῠ́ψητε γλῠ́ψωσῐ(ν)
optative γλῠ́ψαιμῐ γλῠ́ψειᾰς / γλῠ́ψαις γλῠ́ψειε(ν) / γλῠ́ψαι γλῠ́ψαιτον γλῠψαίτην γλῠ́ψαιμεν γλῠ́ψαιτε γλῠ́ψειᾰν / γλῠ́ψαιεν
imperative   γλῠ́ψον γλῠψᾰ́τω γλῠ́ψᾰτον γλῠψᾰ́των   γλῠ́ψᾰτε γλῠψᾰ́ντων
middle indicative ἐγλῠψᾰ́μην ἐγλῠ́ψω ἐγλῠ́ψᾰτο ἐγλῠ́ψᾰσθον ἐγλῠψᾰ́σθην ἐγλῠψᾰ́μεθᾰ ἐγλῠ́ψᾰσθε ἐγλῠ́ψᾰντο
subjunctive γλῠ́ψωμαι γλῠ́ψῃ γλῠ́ψηται γλῠ́ψησθον γλῠ́ψησθον γλῠψώμεθᾰ γλῠ́ψησθε γλῠ́ψωνται
optative γλῠψαίμην γλῠ́ψαιο γλῠ́ψαιτο γλῠ́ψαισθον γλῠψαίσθην γλῠψαίμεθᾰ γλῠ́ψαισθε γλῠ́ψαιντο
imperative   γλῠ́ψαι γλῠψᾰ́σθω γλῠ́ψᾰσθον γλῠψᾰ́σθων   γλῠ́ψᾰσθε γλῠψᾰ́σθων
passive indicative ἐγλῠ́φθην ἐγλῠ́φθης ἐγλῠ́φθη ἐγλῠ́φθητον ἐγλῠφθήτην ἐγλῠ́φθημεν ἐγλῠ́φθητε ἐγλῠ́φθησᾰν
subjunctive γλῠφθῶ γλῠφθῇς γλῠφθῇ γλῠφθῆτον γλῠφθῆτον γλῠφθῶμεν γλῠφθῆτε γλῠφθῶσῐ(ν)
optative γλῠφθείην γλῠφθείης γλῠφθείη γλῠφθεῖτον / γλῠφθείητον γλῠφθείτην / γλῠφθειήτην γλῠφθεῖμεν / γλῠφθείημεν γλῠφθεῖτε / γλῠφθείητε γλῠφθεῖεν / γλῠφθείησᾰν
imperative   γλῠ́φθητῐ γλῠφθήτω γλῠ́φθητον γλῠφθήτων   γλῠ́φθητε γλῠφθέντων
active middle passive
infinitive γλῠ́ψαι γλῠ́ψᾰσθαι γλῠφθῆναι
participle m γλῠ́ψᾱς γλῠψᾰ́μενος γλῠφθείς
f γλῠ́ψᾱσᾰ γλῠψᾰμένη γλῠφθεῖσᾰ
n γλῠ́ψᾰν γλῠψᾰ́μενον γλῠφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγλῠ́φην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐγλῠ́φην ἐγλῠ́φης ἐγλῠ́φη ἐγλῠ́φητον ἐγλῠφήτην ἐγλῠ́φημεν ἐγλῠ́φητε ἐγλῠ́φησᾰν
subjunctive γλῠφῶ γλῠφῇς γλῠφῇ γλῠφῆτον γλῠφῆτον γλῠφῶμεν γλῠφῆτε γλῠφῶσῐ(ν)
optative γλῠφείην γλῠφείης γλῠφείη γλῠφεῖτον / γλῠφείητον γλῠφείτην / γλῠφειήτην γλῠφεῖμεν / γλῠφείημεν γλῠφεῖτε / γλῠφείητε γλῠφεῖεν / γλῠφείησᾰν
imperative   γλῠ́φηθῐ γλῠφήτω γλῠ́φητον γλῠφήτων   γλῠ́φητε γλῠφέντων
passive
infinitive γλῠφῆναι
participle m γλῠφείς
f γλῠφεῖσᾰ
n γλῠφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: γέγλῠμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative γέγλῠμμαι γέγλῠψαι γέγλῠπται γέγλῠφθον γέγλῠφθον γεγλῠ́μμεθᾰ γέγλῠφθε γεγλῠ́φᾰται
subjunctive γεγλῠμμένος ὦ γεγλῠμμένος ᾖς γεγλῠμμένος ᾖ γεγλῠμμένω ἦτον γεγλῠμμένω ἦτον γεγλῠμμένοι ὦμεν γεγλῠμμένοι ἦτε γεγλῠμμένοι ὦσῐ(ν)
optative γεγλῠμμένος εἴην γεγλῠμμένος εἴης γεγλῠμμένος εἴη γεγλῠμμένω εἴητον / εἶτον γεγλῠμμένω εἰήτην / εἴτην γεγλῠμμένοι εἴημεν / εἶμεν γεγλῠμμένοι εἴητε / εἶτε γεγλῠμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   γέγλῠψο γεγλῠ́φθω γέγλῠφθον γεγλῠ́φθων   γέγλῠφθε γεγλῠ́φθων
middle/passive
infinitive γεγλῠ́φθαι
participle m γεγλῠμμένος
f γεγλῠμμένη
n γεγλῠμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔγλῠμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἔγλῠμμαι ἔγλῠψαι ἔγλῠπται ἔγλῠφθον ἔγλῠφθον ἐγλῠ́μμεθᾰ ἔγλῠφθε ἐγλῠ́φᾰται
subjunctive ἐγλῠμμένος ὦ ἐγλῠμμένος ᾖς ἐγλῠμμένος ᾖ ἐγλῠμμένω ἦτον ἐγλῠμμένω ἦτον ἐγλῠμμένοι ὦμεν ἐγλῠμμένοι ἦτε ἐγλῠμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐγλῠμμένος εἴην ἐγλῠμμένος εἴης ἐγλῠμμένος εἴη ἐγλῠμμένω εἴητον / εἶτον ἐγλῠμμένω εἰήτην / εἴτην ἐγλῠμμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐγλῠμμένοι εἴητε / εἶτε ἐγλῠμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἔγλῠψο ἐγλῠ́φθω ἔγλῠφθον ἐγλῠ́φθων   ἔγλῠφθε ἐγλῠ́φθων
middle/passive
infinitive ἐγλῠ́φθαι
participle m ἐγλῠμμένος
f ἐγλῠμμένη
n ἐγλῠμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐγεγλῠ́μμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐγεγλῠ́μμην ἐγέγλῠψο ἐγέγλῠπτο ἐγέγλῠφθον ἐγεγλῠ́φθην ἐγεγλῠ́μμεθᾰ ἐγέγλῠφθε ἐγεγλῠ́φᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐγλῠ́μμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐγλῠ́μμην ἔγλῠψο ἔγλῠπτο ἔγλῠφθον ἐγλῠ́φθην ἐγλῠ́μμεθᾰ ἔγλῠφθε ἐγλῠ́φᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “γλύφω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 278

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.