γλωσσολογία
Greek
Etymology
γλωσσο- (glosso-, “tongue, language”) + -λογία (-logía, “-logy”), a calque of French linguistique. Different meaning for the mediaeval or Hellenistic γλωσσολογία (glōssología, “jabber, idle talk”). [1]
Pronunciation
- IPA(key): /ɣlo.so.loˈʝi.a/
- Hyphenation: γλωσ‧σο‧λο‧γί‧α
Noun
γλωσσολογία • (glossología) f (uncountable)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | γλωσσολογία (glossología) | γλωσσολογίες (glossologíes) |
| genitive | γλωσσολογίας (glossologías) | γλωσσολογιών (glossologión) |
| accusative | γλωσσολογία (glossología) | γλωσσολογίες (glossologíes) |
| vocative | γλωσσολογία (glossología) | γλωσσολογίες (glossologíes) |
Uncommon plural: γλωσσολογίες
Synonyms
- γλωσσ. (gloss.) (abbreviation)
Derived terms
- γλωσσολογικός (glossologikós)
References
- ^ γλωσσολογία, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language