-λογία

See also: λόγια and λογία

Ancient Greek

Etymology

From λόγος (lógos, “explanation”) +‎ -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā, abstract noun suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /lo.ɡí.aː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /loˈɡi.a/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /loˈʝi.a/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /loˈʝi.a/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /loˈʝi.a/

Suffix

-λογῐ́ᾱ • (-logĭ́ā) f (genitive -λογῐ́ᾱς); first declension

Base for nouns denoting the study of something, or the branch of knowledge of a discipline.

Declension

First declension of -λογῐ́ᾱ; -λογῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	-λογῐ́ᾱ -logĭ́ā	-λογῐ́ᾱ -logĭ́ā	-λογῐ́αι -logĭ́ai
Genitive	-λογῐ́ᾱς -logĭ́ās	-λογῐ́αιν -logĭ́ain	-λογῐῶν -logĭôn
Dative	-λογῐ́ᾳ -logĭ́āi	-λογῐ́αιν -logĭ́ain	-λογῐ́αις -logĭ́ais
Accusative	-λογῐ́ᾱν -logĭ́ān	-λογῐ́ᾱ -logĭ́ā	-λογῐ́ᾱς -logĭ́ās
Vocative	-λογῐ́ᾱ -logĭ́ā	-λογῐ́ᾱ -logĭ́ā	-λογῐ́αι -logĭ́ai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ἀστρολογία f (astrología, “astronomy; astrology”)
γενεαλογία f (genealogía, “genealogy”)
ἐτυμολογία f (etumología, “etymology”)
θεολογία f (theología, “theology”)
ἰᾱτρολογία f (iātrología)
κοσμολογία f (kosmología, “cosmology”)
μετεωρολογία f (meteōrología, “meteorology”)
μῡθολογία f (mūthología, “romance, fiction, legend; story-telling”)
ὀνειρολογία f (oneirología)
ὀστεολογία f (osteología)
τεχνολογία f (tekhnología, “technology”)
χρονολογία f (khronología)

Related terms

-λογικός (-logikós) (-ή, -όν)
- ἀστρολογικός (astrologikós)
- γενεᾱλογικός (geneālogikós)
- ἐτυμολογικός (etumologikós)
- θεολογικός (theologikós)
- κοσμολογικός (kosmologikós)
- μῡθολογικός (mūthologikós)
- παθολογικός (pathologikós)
- χρονολογικός (khronologikós)
-λόγος (-lógos) (ὁ)
- ἀστρολόγος (astrológos)
- γενεαλόγος (genealógos)
- ἐτυμολόγος (etumológos)
- θεολόγος (theológos)
- μῡθολόγος (mūthológos)
- τεχνολόγος (tekhnológos)

Descendants

→ Norwegian Bokmål: -logi

Greek

Etymology

From Ancient Greek λέγω (légō, “speak, pick, tell”) (thus, “the character or department of one who speaks or treats of (a certain subject)”; see lecture).

Suffix

-λογία • (-logía) f

Suffix denoting the study of something, or the branch of knowledge of a discipline.