γνωσθείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡnɔːs.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡnosˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣnosˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣnosˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣnosˈθis/

Participle

γνωσθείς • (gnōstheís) m (feminine γνωσθεῖσᾰ, neuter γνωσθέν); first/third declension

aorist passive participle of γιγνώσκω (gignṓskō)

Declension

First and third declension of γνωσθείς; γνωσθεῖσᾰ; γνωσθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γνωσθείς gnōstheís	γνωσθεῖσᾰ gnōstheîsă	γνωσθέν gnōsthén	γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθείσᾱ gnōstheísā	γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθέντες gnōsthéntes	γνωσθεῖσαι gnōstheîsai	γνωσθέντᾰ gnōsthéntă
Genitive	γνωσθέντος gnōsthéntos	γνωσθείσης gnōstheísēs	γνωσθέντος gnōsthéntos	γνωσθέντοιν gnōsthéntoin	γνωσθείσαιν gnōstheísain	γνωσθέντοιν gnōsthéntoin	γνωσθέντων gnōsthéntōn	γνωσθεισῶν gnōstheisôn	γνωσθέντων gnōsthéntōn
Dative	γνωσθέντῐ gnōsthéntĭ	γνωσθείσῃ gnōstheísēi	γνωσθέντῐ gnōsthéntĭ	γνωσθέντοιν gnōsthéntoin	γνωσθείσαιν gnōstheísain	γνωσθέντοιν gnōsthéntoin	γνωσθεῖσῐ / γνωσθεῖσῐν gnōstheîsĭ(n)	γνωσθείσαις gnōstheísais	γνωσθεῖσῐ / γνωσθεῖσῐν gnōstheîsĭ(n)
Accusative	γνωσθέντᾰ gnōsthéntă	γνωσθεῖσᾰν gnōstheîsăn	γνωσθέν gnōsthén	γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθείσᾱ gnōstheísā	γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθέντᾰς gnōsthéntăs	γνωσθείσᾱς gnōstheísās	γνωσθέντᾰ gnōsthéntă
Vocative	γνωσθείς gnōstheís	γνωσθεῖσᾰ gnōstheîsă	γνωσθέν gnōsthén	γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθείσᾱ gnōstheísā	γνωσθέντε gnōsthénte	γνωσθέντες gnōsthéntes	γνωσθεῖσαι gnōstheîsai	γνωσθέντᾰ gnōsthéntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γνωσθέντως gnōsthéntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.