γιγνώσκω

Ancient Greek

Alternative forms

γινώσκω (ginṓskō) — Epic, Ionic, Koine

Etymology

From Proto-Hellenic *gignṓskō, from Proto-Indo-European *ǵiǵneh₃-, the reduplicated present stem of *ǵneh₃-, with -σκω (-skō).^[1]

Cognates include English know, Latin gnōscō, Albanian njoh, Old Armenian ճան- (čan-, “to know”), Sanskrit जानाति (jānāti, “to know”), and Old Persian 𐎧𐏁𐎴𐎿𐏃𐎡𐎹 (x-š-n-s-h-i-y /⁠xšnāsāhiy⁠/, “you shall know”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnɔ̌ːs.kɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡnos.ko/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣnos.ko/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣnos.ko/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣnos.ko/

Verb

γιγνώσκω • (gignṓskō)

to be aware of; to perceive, observe, know, learn
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.270
- 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 3.15
1. to know, understand
2. to distinguish, discern
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.128
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.185
3. (with genitive) to be aware of
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.36
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Oeconomicus 16.3
4. (followed by relative clauses) to perceive
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.209
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.10
  - 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1095
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 104
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 379
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 143
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.266
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Philebus 60D
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.532
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.25
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 807
  - 424 BCE, Aristophanes, The Knights 658
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 133.20
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 7.2.17
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.7.4
(in prose) to observe, form a judgment, judge, determine, think
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.2
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.3.38
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.9.19
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against the Corn Dealers 2
- 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 1
- 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 19
- 342 BCE – 290 BCE, Menander 572
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.3.15
- 380 BCE, Plato, Gorgias 505C
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 36
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1221
- 425 BCE, Euripides, Andromache 883
1. (passive voice, of persons) to be judged guilty
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 7
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric to Alexander 16.2
2. (perfect passive with active sense)
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 228
to know carnally, have sex with
- 342 BCE – 290 BCE, Menander, 558 5
- Heraclides, On Politics 64
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 4.1
- 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 1:25
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Galba 9

Inflection

Present: γιγνώσκω, γιγνώσκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γιγνώσκω	γιγνώσκεις	γιγνώσκει	γιγνώσκετον	γιγνώσκετον	γιγνώσκομεν	γιγνώσκετε	γιγνώσκουσῐ(ν)
	subjunctive	γιγνώσκω	γιγνώσκῃς	γιγνώσκῃ	γιγνώσκητον	γιγνώσκητον	γιγνώσκωμεν	γιγνώσκητε	γιγνώσκωσῐ(ν)
	optative	γιγνώσκοιμῐ	γιγνώσκοις	γιγνώσκοι	γιγνώσκοιτον	γιγνωσκοίτην	γιγνώσκοιμεν	γιγνώσκοιτε	γιγνώσκοιεν
	imperative		γίγνωσκε	γιγνωσκέτω	γιγνώσκετον	γιγνωσκέτων		γιγνώσκετε	γιγνωσκόντων
middle/ passive	indicative	γιγνώσκομαι	γιγνώσκῃ / γιγνώσκει	γιγνώσκεται	γιγνώσκεσθον	γιγνώσκεσθον	γιγνωσκόμεθᾰ	γιγνώσκεσθε	γιγνώσκονται
	subjunctive	γιγνώσκωμαι	γιγνώσκῃ	γιγνώσκηται	γιγνώσκησθον	γιγνώσκησθον	γιγνωσκώμεθᾰ	γιγνώσκησθε	γιγνώσκωνται
	optative	γιγνωσκοίμην	γιγνώσκοιο	γιγνώσκοιτο	γιγνώσκοισθον	γιγνωσκοίσθην	γιγνωσκοίμεθᾰ	γιγνώσκοισθε	γιγνώσκοιντο
	imperative		γιγνώσκου	γιγνωσκέσθω	γιγνώσκεσθον	γιγνωσκέσθων		γιγνώσκεσθε	γιγνωσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γιγνώσκειν				γιγνώσκεσθαι
participle	m	γιγνώσκων				γιγνωσκόμενος
	f	γιγνώσκουσᾰ				γιγνωσκομένη
	n	γιγνῶσκον				γιγνωσκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐγίγνωσκον, ἐγιγνωσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγίγνωσκον	ἐγίγνωσκες	ἐγίγνωσκε(ν)	ἐγιγνώσκετον	ἐγιγνωσκέτην	ἐγιγνώσκομεν	ἐγιγνώσκετε	ἐγίγνωσκον
middle/ passive	indicative	ἐγιγνωσκόμην	ἐγιγνώσκου	ἐγιγνώσκετο	ἐγιγνώσκεσθον	ἐγιγνωσκέσθην	ἐγιγνωσκόμεθᾰ	ἐγιγνώσκεσθε	ἐγιγνώσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γνώσομαι, γνωσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γνώσομαι	γνώσῃ / γνώσει	γνώσεται	γνώσεσθον	γνώσεσθον	γνωσόμεθᾰ	γνώσεσθε	γνώσονται
middle	optative	γνωσοίμην	γνώσοιο	γνώσοιτο	γνώσοισθον	γνωσοίσθην	γνωσοίμεθᾰ	γνώσοισθε	γνώσοιντο
passive	indicative	γνωσθήσομαι	γνωσθήσῃ	γνωσθήσεται	γνωσθήσεσθον	γνωσθήσεσθον	γνωσθησόμεθᾰ	γνωσθήσεσθε	γνωσθήσονται
passive	optative	γνωσθησοίμην	γνωσθήσοιο	γνωσθήσοιτο	γνωσθήσοισθον	γνωσθησοίσθην	γνωσθησοίμεθᾰ	γνωσθήσοισθε	γνωσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γνώσεσθαι		γνωσθήσεσθαι
participle	m				γνωσόμενος		γνωσθησόμενος
	f				γνωσομένη		γνωσθησομένη
	n				γνωσόμενον		γνωσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γνωσέομαι, γνωσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γνωσέομαι	γνωσέῃ / γνωσέει	γνωσέεται	γνωσέεσθον	γνωσέεσθον	γνωσεόμεθᾰ	γνωσέεσθε	γνωσέονται
middle	optative	γνωσεοίμην	γνωσέοιο	γνωσέοιτο	γνωσέοισθον	γνωσεοίσθην	γνωσεοίμεθᾰ	γνωσέοισθε	γνωσέοιντο
passive	indicative	γνωσθήσομαι	γνωσθήσῃ	γνωσθήσεται	γνωσθήσεσθον	γνωσθήσεσθον	γνωσθησόμεθᾰ	γνωσθήσεσθε	γνωσθήσονται
passive	optative	γνωσθησοίμην	γνωσθήσοιο	γνωσθήσοιτο	γνωσθήσοισθον	γνωσθησοίσθην	γνωσθησοίμεθᾰ	γνωσθήσοισθε	γνωσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γνωσέεσθαι		γνωσθήσεσθαι
participle	m				γνωσεόμενος		γνωσθησόμενος
	f				γνωσεομένη		γνωσθησομένη
	n				γνωσεόμενον		γνωσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γνωσοῦμαι, γνωσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γνωσοῦμαι	γνωσῇ	γνωσεῖται	γνωσεῖσθον	γνωσεῖσθον	γνωσούμεθᾰ	γνωσεῖσθε	γνωσοῦνται
middle	optative	γνωσοίμην	γνωσοῖο	γνωσοῖτο	γνωσοῖσθον	γνωσοίσθην	γνωσοίμεθᾰ	γνωσοῖσθε	γνωσοῖντο
passive	indicative	γνωσθήσομαι	γνωσθήσῃ	γνωσθήσεται	γνωσθήσεσθον	γνωσθήσεσθον	γνωσθησόμεθᾰ	γνωσθήσεσθε	γνωσθήσονται
passive	optative	γνωσθησοίμην	γνωσθήσοιο	γνωσθήσοιτο	γνωσθήσοισθον	γνωσθησοίσθην	γνωσθησοίμεθᾰ	γνωσθήσοισθε	γνωσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γνωσεῖσθαι		γνωσθήσεσθαι
participle	m				γνωσούμενος		γνωσθησόμενος
	f				γνωσουμένη		γνωσθησομένη
	n				γνωσούμενον		γνωσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔγνων

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγνων	ἔγνως	ἔγνω	ἔγνωτον	ἐγνώτην	ἔγνωμεν	ἔγνωτε	ἔγνωσᾰν
	subjunctive	γνῶ	γνῷς	γνῷ	γνῶτον	γνῶτον	γνῶμεν	γνῶτε	γνῶσῐ(ν)
	optative	γνοίην	γνοίης	γνοίη	γνοῖτον / γνοίητον	γνοίτην / γνοιήτην	γνοῖμεν / γνοίημεν	γνοῖτε / γνοίητε	γνοῖεν / γνοίησᾰν
	imperative		γνῶθῐ	γνώτω	γνῶτον	γνώτων		γνῶτε	γνόντων
		active
infinitive		γνῶναι
participle	m	γνούς
	f	γνοῦσᾰ
	n	γνόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: γνῶν (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνῶν	γνῶς	γνῶ	γνῶτον	γνώτην	γνῶμεν	γνῶτε	γνῶσᾰν
	subjunctive	γνῶ, γνῶμῐ	γνῷς, γνῷσθᾰ	γνῷ, γνῷσῐ	γνῶτον	γνῶτον	γνῶμεν	γνῶτε	γνῶσῐ(ν)
	optative	γνοίην	γνοίης	γνοίη	γνοῖτον	γνοίτην	γνοῖμεν	γνοῖτε	γνοῖεν
	imperative		γνῶθῐ	γνώτω	γνῶτον	γνώτων		γνῶτε	γνόντων
		active
infinitive		γνῶμεν / γνώμεναι
participle	m	γνούς
	f	γνοῦσᾰ
	n	γνόν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐγνωσᾰ́μην, ἐγνώσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐγνωσᾰ́μην	ἐγνώσω	ἐγνώσᾰτο	ἐγνώσᾰσθον	ἐγνωσᾰ́σθην	ἐγνωσᾰ́μεθᾰ	ἐγνώσᾰσθε	ἐγνώσᾰντο
	subjunctive	γνώσωμαι	γνώσῃ	γνώσηται	γνώσησθον	γνώσησθον	γνωσώμεθᾰ	γνώσησθε	γνώσωνται
	optative	γνωσαίμην	γνώσαιο	γνώσαιτο	γνώσαισθον	γνωσαίσθην	γνωσαίμεθᾰ	γνώσαισθε	γνώσαιντο
	imperative		γνῶσαι	γνωσᾰ́σθω	γνώσᾰσθον	γνωσᾰ́σθων		γνώσᾰσθε	γνωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγνώσθην	ἐγνώσθης	ἐγνώσθη	ἐγνώσθητον	ἐγνωσθήτην	ἐγνώσθημεν	ἐγνώσθητε	ἐγνώσθησᾰν
	subjunctive	γνωσθῶ	γνωσθῇς	γνωσθῇ	γνωσθῆτον	γνωσθῆτον	γνωσθῶμεν	γνωσθῆτε	γνωσθῶσῐ(ν)
	optative	γνωσθείην	γνωσθείης	γνωσθείη	γνωσθεῖτον / γνωσθείητον	γνωσθείτην / γνωσθειήτην	γνωσθεῖμεν / γνωσθείημεν	γνωσθεῖτε / γνωσθείητε	γνωσθεῖεν / γνωσθείησᾰν
	imperative		γνώσθητῐ	γνωσθήτω	γνώσθητον	γνωσθήτων		γνώσθητε	γνωσθέντων
					middle		passive
infinitive					γνώσᾰσθαι		γνωσθῆναι
participle	m				γνωσᾰ́μενος		γνωσθείς
	f				γνωσᾰμένη		γνωσθεῖσᾰ
	n				γνωσᾰ́μενον		γνωσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔγνωκᾰ, ἔγνωσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγνωκᾰ	ἔγνωκᾰς	ἔγνωκε(ν)	ἐγνώκᾰτον	ἐγνώκᾰτον	ἐγνώκᾰμεν	ἐγνώκᾰτε	ἐγνώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγνώκω	ἐγνώκῃς	ἐγνώκῃ	ἐγνώκητον	ἐγνώκητον	ἐγνώκωμεν	ἐγνώκητε	ἐγνώκωσῐ(ν)
	optative	ἐγνώκοιμῐ / ἐγνωκοίην	ἐγνώκοις / ἐγνωκοίης	ἐγνώκοι / ἐγνωκοίη	ἐγνώκοιτον	ἐγνωκοίτην	ἐγνώκοιμεν	ἐγνώκοιτε	ἐγνώκοιεν
	imperative		ἔγνωκε	ἐγνωκέτω	ἐγνώκετον	ἐγνωκέτων		ἐγνώκετε	ἐγνωκόντων
middle/ passive	indicative	ἔγνωσμαι	ἔγνωσαι	ἔγνωσται	ἔγνωσθον	ἔγνωσθον	ἐγνώσμεθᾰ	ἔγνωσθε	ἐγνώσᾰται
	subjunctive	ἐγνωσμένος ὦ	ἐγνωσμένος ᾖς	ἐγνωσμένος ᾖ	ἐγνωσμένω ἦτον	ἐγνωσμένω ἦτον	ἐγνωσμένοι ὦμεν	ἐγνωσμένοι ἦτε	ἐγνωσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγνωσμένος εἴην	ἐγνωσμένος εἴης	ἐγνωσμένος εἴη	ἐγνωσμένω εἴητον / εἶτον	ἐγνωσμένω εἰήτην / εἴτην	ἐγνωσμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐγνωσμένοι εἴητε / εἶτε	ἐγνωσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἔγνωσο	ἐγνώσθω	ἔγνωσθον	ἐγνώσθων		ἔγνωσθε	ἐγνώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγνωκέναι				ἐγνῶσθαι
participle	m	ἐγνωκώς				ἐγνωσμένος
	f	ἐγνωκυῖᾰ				ἐγνωσμένη
	n	ἐγνωκός				ἐγνωσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐγνώκειν / ἐγνώκη, ἐγνώσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώκειν / ἐγνώκη	ἐγνώκεις / ἐγνώκης	ἐγνώκει(ν)	ἐγνώκετον	ἐγνωκέτην	ἐγνώκεμεν	ἐγνώκετε	ἐγνώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐγνώσμην	ἔγνωσο	ἔγνωστο	ἔγνωσθον	ἐγνώσθην	ἐγνώσμεθᾰ	ἔγνωσθε	ἐγνώσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀγνοέω (agnoéō)
ἀγνώμων (agnṓmōn)
ἀγνώς (agnṓs)
ἄγνωτος (ágnōtos)
ἀλλογνοέω (allognoéō)
ἀλλογνώμων (allognṓmōn)
ἀλλογνώς (allognṓs)
ἀλλόγνωτος (allógnōtos)
ἀμφιγνοέω (amphignoéō)
ἀμφοτερογνώμων (amphoterognṓmōn)
ᾰ̓νᾰγιγνώσκω (ănăgignṓskō)
ᾰ̓πογιγνώσκω (ăpogignṓskō)
ἀργῠρογνώμων (argŭrognṓmōn)
ᾰ̓ριγνώς (ărignṓs)
ᾰ̓ρίγνωτος (ărígnōtos)
ἀρτίγνωστος (artígnōstos)
αὐτογνώμων (autognṓmōn)
αὐτόγνωτος (autógnōtos)
βᾰθῠγνώμων (băthŭgnṓmōn)
βρᾰχῠγνώμων (brăkhŭgnṓmōn)
γνῶθι σεαυτόν (gnôthi seautón)
γνωμοδοτέω (gnōmodotéō)
γνωμολογέω (gnōmologéō)
γνωμοτῠ́πος (gnōmotŭ́pos)
γνωμοφλῠᾱκέω (gnōmophlŭākéō)
δῐᾰγιγνώσκω (dĭăgignṓskō)
διγνώμων (dignṓmōn)
δῐχογνώμων (dĭkhognṓmōn)
δουλογνώμων (doulognṓmōn)
δυσγνώμων (dusgnṓmōn)
δύσγνωστος (dúsgnōstos)
ἐγγιγνώσκω (engignṓskō)
ἐναντῐογνώμων (enantĭognṓmōn)
ἐπῐγιγνώσκω (epĭgignṓskō)
ἑτερογνώμων (heterognṓmōn)
εὐγνώμων (eugnṓmōn)
εὔγνωστος (eúgnōstos)
εὐθῠ́γνωμος (euthŭ́gnōmos)
ἑχετογνώμονες (hekhetognṓmones)
ἡδυγνώμων (hēdugnṓmōn)
θεόγνωστος (theógnōstos)
ῐ̓δῐογνώμων (ĭdĭognṓmōn)
ἱππογνώμων (hippognṓmōn)
ἰσχῡρογνώμων (iskhūrognṓmōn)
κᾰκογνώμων (kăkognṓmōn)
κᾰλογνώμων (kălognṓmōn)
καρδῐογνώστης (kardĭognṓstēs)
κᾰτᾰγιγνώσκω (kătăgignṓskō)
καταγνοέω (katagnoéō)
λειπογνώμων (leipognṓmōn)
λεπτογνώμων (leptognṓmōn)
λῐθογνώμων (lĭthognṓmōn)
μᾰλᾰκογνώμων (mălăkognṓmōn)
μεγᾰλογνώμων (megălognṓmōn)
μετᾰγιγνώσκω (metăgignṓskō)
μικρογνωμοσῠ́νη (mikrognōmosŭ́nē)
μοιρογνωμόνῐον (moirognōmónĭon)
μονογνώμων (monognṓmōn)
νοσογνωμονῐκός (nosognōmonĭkós)
ὀλῐγογνώμων (olĭgognṓmōn)
ὀλισθογνωμονέω (olisthognōmonéō)
ὁμογνώμων (homognṓmōn)
ὀρθογνώμων (orthognṓmōn)
ὀρνῑθογνώμων (ornīthognṓmōn)
οὐρᾰνογνώμων (ourănognṓmōn)
πᾰθογνωμονῐκός (păthognōmonĭkós)
πᾰρᾰγιγνώσκω (părăgignṓskō)
πᾱσιγνωστος (pāsignōstos)
πολυγνώμων (polugnṓmōn)
πολύγνωτος (polúgnōtos)
προβᾰτογνώμων (probătognṓmōn)
προγιγνώσκω (progignṓskō)
προσγιγνώσκω (prosgignṓskō)
Σεβαστόγνωστος (Sebastógnōstos)
σκληρογνώμων (sklērognṓmōn)
συγγιγνώσκω (sungignṓskō)
τοιουτογνώμων (toioutognṓmōn)
ὑδρογνώμων (hudrognṓmōn)
ὑψηλογνώμων (hupsēlognṓmōn)
φῠσιογνώμων (phŭsiognṓmōn)
ὡρογνωμονέω (hōrognōmonéō)

Related terms

γνῶμᾰ (gnômă)
γνώμη (gnṓmē)
γνωμηδόν (gnōmēdón)
γνωμηστός (gnōmēstós)
γνωμῐ́δῐον (gnōmĭ́dĭon)
γνωμῐκός (gnōmĭkós)
γνωμοσῠ́νη (gnōmosŭ́nē)
γνώμων (gnṓmōn)
γνωρίζω (gnōrízō)
γνώρῐμος (gnṓrĭmos)
γνῶσῐς (gnôsĭs)
γνωστός (gnōstós)
γνωτέρα (gnōtéra)
γνωτός (gnōtós)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “γιγνώσκω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 273