δαμείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /da.měːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /daˈmis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðaˈmis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðaˈmis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðaˈmis/

Participle

δᾰμείς • (dămeís) m (feminine δᾰμεῖσᾰ, neuter δᾰμέν); first/third declension

aorist passive participle of δαμάζω (damázō)

Declension

First and third declension of δᾰμείς; δᾰμεῖσᾰ; δᾰμέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δᾰμείς dămeís	δᾰμεῖσᾰ dămeîsă	δᾰμέν dămén	δᾰμέντε dăménte	δᾰμείσᾱ dămeísā	δᾰμέντε dăménte	δᾰμέντες dăméntes	δᾰμεῖσαι dămeîsai	δᾰμέντᾰ dăméntă
Genitive	δᾰμέντος dăméntos	δᾰμείσης dămeísēs	δᾰμέντος dăméntos	δᾰμέντοιν dăméntoin	δᾰμείσαιν dămeísain	δᾰμέντοιν dăméntoin	δᾰμέντων dăméntōn	δᾰμεισῶν dămeisôn	δᾰμέντων dăméntōn
Dative	δᾰμέντῐ dăméntĭ	δᾰμείσῃ dămeísēi	δᾰμέντῐ dăméntĭ	δᾰμέντοιν dăméntoin	δᾰμείσαιν dămeísain	δᾰμέντοιν dăméntoin	δᾰμεῖσῐ / δᾰμεῖσῐν dămeîsĭ(n)	δᾰμείσαις dămeísais	δᾰμεῖσῐ / δᾰμεῖσῐν dămeîsĭ(n)
Accusative	δᾰμέντᾰ dăméntă	δᾰμεῖσᾰν dămeîsăn	δᾰμέν dămén	δᾰμέντε dăménte	δᾰμείσᾱ dămeísā	δᾰμέντε dăménte	δᾰμέντᾰς dăméntăs	δᾰμείσᾱς dămeísās	δᾰμέντᾰ dăméntă
Vocative	δᾰμείς dămeís	δᾰμεῖσᾰ dămeîsă	δᾰμέν dămén	δᾰμέντε dăménte	δᾰμείσᾱ dămeísā	δᾰμέντε dăménte	δᾰμέντες dăméntes	δᾰμεῖσαι dămeîsai	δᾰμέντᾰ dăméntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δᾰμέντως dăméntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.