δεικνύς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.kny̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈknys/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈknys/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈknys/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈknis/

Verb

δεικνῡ́ς • (deiknū́s)

present active participle of δείκνυμι (deíknumi)

Inflection

First and third declension of δεικνῡ́ς; δεικνῦσᾰ; δεικνῠ́ν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεικνῡ́ς deiknū́s	δεικνῦσᾰ deiknûsă	δεικνῠ́ν deiknŭ́n	δεικνῠ́ντε deiknŭ́nte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknŭ́nte	δεικνῠ́ντες deiknŭ́ntes	δεικνῦσαι deiknûsai	δεικνῠ́ντᾰ deiknŭ́ntă
Genitive	δεικνῠ́ντος deiknŭ́ntos	δεικνῡ́σης deiknū́sēs	δεικνῠ́ντος deiknŭ́ntos	δεικνῠ́ντοιν deiknŭ́ntoin	δεικνῡ́σαιν deiknū́sain	δεικνῠ́ντοιν deiknŭ́ntoin	δεικνῠ́ντων deiknŭ́ntōn	δεικνῡσῶν deiknūsôn	δεικνῠ́ντων deiknŭ́ntōn
Dative	δεικνῠ́ντῐ deiknŭ́ntĭ	δεικνῡ́σῃ deiknū́sēi	δεικνῠ́ντῐ deiknŭ́ntĭ	δεικνῠ́ντοιν deiknŭ́ntoin	δεικνῡ́σαιν deiknū́sain	δεικνῠ́ντοιν deiknŭ́ntoin	δεικνῦσῐ / δεικνῦσῐν deiknûsĭ(n)	δεικνῡ́σαις deiknū́sais	δεικνῦσῐ / δεικνῦσῐν deiknûsĭ(n)
Accusative	δεικνῠ́ντᾰ deiknŭ́ntă	δεικνῦσᾰν deiknûsăn	δεικνῠ́ν deiknŭ́n	δεικνῠ́ντε deiknŭ́nte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknŭ́nte	δεικνῠ́ντᾰς deiknŭ́ntăs	δεικνῡ́σᾱς deiknū́sās	δεικνῠ́ντᾰ deiknŭ́ntă
Vocative	δεικνῡ́ς deiknū́s	δεικνῦσᾰ deiknûsă	δεικνῠ́ν deiknŭ́n	δεικνῠ́ντε deiknŭ́nte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknŭ́nte	δεικνῠ́ντες deiknŭ́ntes	δεικνῦσαι deiknûsai	δεικνῠ́ντᾰ deiknŭ́ntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεικνῠ́ντως deiknŭ́ntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.