δείκνυμι

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Hellenic *deiknéumi, from Proto-Indo-European *deyḱ- (“to show, point out”) +‎ -νῡμῐ (-nūmĭ), from Proto-Indo-European *-néwti. Cognates include Latin dīcō, Sanskrit दिशति (diśáti) and Old English tǣċan (English teach).[1]

Pronunciation

 

Verb

δείκνῡμῐ • (deíknūmĭ)

  1. to show, point out [with dative ‘to someone’]
  2. to bring to light, display, portray, represent
  3. to make known, explain, teach, prove

Conjugation

   Present: δείκνῡμῐ, δείκνῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δείκνῡμῐ δείκνῡς δείκνῡσῐ(ν) δείκνῠτον δείκνῠτον δείκνῠμεν δείκνῠτε δεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive δεικνῠ́ω δεικνῠ́ῃς δεικνῠ́ῃ δεικνῠ́ητον δεικνῠ́ητον δεικνῠ́ωμεν δεικνῠ́ητε δεικνῠ́ωσῐ(ν)
optative δεικνῠ́οιμῐ δεικνῠ́οις δεικνῠ́οι δεικνῠ́οιτον δεικνῠοίτην δεικνῠ́οιμεν δεικνῠ́οιτε δεικνῠ́οιεν
imperative   δείκνῡ δεικνῠ́τω δείκνῠτον δεικνῠ́των   δείκνῠτε δεικνῠ́ντων
middle/
passive 		indicative δείκνῠμαι δείκνῠσαι δείκνῠται δείκνῠσθον δείκνῠσθον δεικνῠ́μεθα δείκνῠσθε δείκνῠνται
subjunctive δεικνῠ́ωμαι δεικνῠ́ῃ δεικνῠ́ηται δεικνῠ́ησθον δεικνῠ́ησθον δεικνῠώμεθᾰ δεικνῠ́ησθε δεικνῠ́ωνται
optative δεικνῠοίμην δεικνῠ́οιο δεικνῠ́οιτο δεικνῠ́οισθον δεικνῠοίσθην δεικνῠοίμεθᾰ δεικνῠ́οισθε δεικνῠ́οιντο
imperative   δείκνῠσο δεικνῠ́σθω δείκνῠσθον δεικνῠ́σθων   δείκνῠσθε δεικνῠ́σθων
active middle/passive
infinitive δεικνῠ́ναι δείκνῠσθαι
participle m δεικνῡ́ς δεικνῠ́μενος
f δεικνῦσᾰ δεικνῠμένη
n δεικνῠ́ν δεικνῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδείκνῡν, ἐδεικνῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδείκνῡν ἐδείκνῡς ἐδείκνῡ ἐδείκνῠτον ἐδεικνῠ́την ἐδείκνῠμεν ἐδείκνῠτε ἐδείκνῠσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐδεικνῠ́μην ἐδείκνῠσο ἐδείκνῠτο ἐδείκνῠσθον ἐδεικνῠ́σθην ἐδεικνῠ́μεθᾰ ἐδείκνῠσθε ἐδείκνῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δείξω, δείξομαι, δειχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δείξω δείξεις δείξει δείξετον δείξετον δείξομεν δείξετε δείξουσῐ(ν)
optative δείξοιμῐ δείξοις δείξοι δείξοιτον δειξοίτην δείξοιμεν δείξοιτε δείξοιεν
middle indicative δείξομαι δείξῃ,
δείξει 		δείξεται δείξεσθον δείξεσθον δειξόμεθᾰ δείξεσθε δείξονται
optative δειξοίμην δείξοιο δείξοιτο δείξοισθον δειξοίσθην δειξοίμεθᾰ δείξοισθε δείξοιντο
passive indicative δειχθήσομαι δειχθήσῃ δειχθήσεται δειχθήσεσθον δειχθήσεσθον δειχθησόμεθᾰ δειχθήσεσθε δειχθήσονται
optative δειχθησοίμην δειχθήσοιο δειχθήσοιτο δειχθήσοισθον δειχθησοίσθην δειχθησοίμεθᾰ δειχθήσοισθε δειχθήσοιντο
active middle passive
infinitive δείξειν δείξεσθαι δειχθήσεσθαι
participle m δείξων δειξόμενος δειχθησόμενος
f δείξουσᾰ δειξομένη δειχθησομένη
n δεῖξον δειξόμενον δειχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δέξω, δέξομαι, δεχθήσομαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δέξω δέξεις δέξει δέξετον δέξετον δέξομεν δέξετε δέξουσῐ(ν)
optative δέξοιμῐ δέξοις δέξοι δέξοιτον δεξοίτην δέξοιμεν δέξοιτε δέξοιεν
middle indicative δέξομαι δέξεαι δέξεται δέξεσθον δέξεσθον δεξόμεθᾰ δέξεσθε δέξονται
optative δεξοίμην δέξοιο δέξοιτο δέξοισθον δεξοίσθην δεξοίμεθᾰ δέξοισθε δεξοίᾰτο
passive indicative δεχθήσομαι δεχθήσῃ δεχθήσεται δεχθήσεσθον δεχθήσεσθον δεχθησόμεθᾰ δεχθήσεσθε δεχθήσονται
optative δεχθησοίμην δεχθήσοιο δεχθήσοιτο δεχθήσοισθον δεχθησοίσθην δεχθησοίμεθᾰ δεχθήσοισθε δεχθησοίᾰτο
active middle passive
infinitive δέξειν δέξεσθαι δεχθήσεσθαι
participle m δέξων δεξόμενος δεχθησόμενος
f δέξουσᾰ δεξομένη δεχθησομένη
n δέξον δεξόμενον δεχθησόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔδειξᾰ, ἐδειξᾰ́μην, ἐδείχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδειξᾰ ἔδειξᾰς ἔδειξε(ν) ἐδείξᾰτον ἐδειξᾰ́την ἐδείξᾰμεν ἐδείξᾰτε ἔδειξᾰν
subjunctive δείξω δείξῃς δείξῃ δείξητον δείξητον δείξωμεν δείξητε δείξωσῐ(ν)
optative δείξαιμῐ δείξειᾰς,
δείξαις 		δείξειε(ν),
δείξαι 		δείξαιτον δειξαίτην δείξαιμεν δείξαιτε δείξειᾰν,
δείξαιεν
imperative   δεῖξον δειξᾰ́τω δείξᾰτον δειξᾰ́των   δείξᾰτε δειξᾰ́ντων
middle indicative ἐδειξᾰ́μην ἐδείξω ἐδείξᾰτο ἐδείξᾰσθον ἐδειξᾰ́σθην ἐδειξᾰ́μεθᾰ ἐδείξᾰσθε ἐδείξᾰντο
subjunctive δείξωμαι δείξῃ δείξηται δείξησθον δείξησθον δειξώμεθᾰ δείξησθε δείξωνται
optative δειξαίμην δείξαιο δείξαιτο δείξαισθον δειξαίσθην δειξαίμεθᾰ δείξαισθε δείξαιντο
imperative   δεῖξαι δειξᾰ́σθω δείξᾰσθον δειξᾰ́σθων   δείξᾰσθε δειξᾰ́σθων
passive indicative ἐδείχθην ἐδείχθης ἐδείχθη ἐδείχθητον ἐδειχθήτην ἐδείχθημεν ἐδείχθητε ἐδείχθησᾰν
subjunctive δειχθῶ δειχθῇς δειχθῇ δειχθῆτον δειχθῆτον δειχθῶμεν δειχθῆτε δειχθῶσῐ(ν)
optative δειχθείην δειχθείης δειχθείη δειχθεῖτον,
δειχθείητον 		δειχθείτην,
δειχθειήτην 		δειχθεῖμεν,
δειχθείημεν 		δειχθεῖτε,
δειχθείητε 		δειχθεῖεν,
δειχθείησᾰν
imperative   δείχθητῐ δειχθήτω δείχθητον δειχθήτων   δείχθητε δειχθέντων
active middle passive
infinitive δεῖξαι δείξᾰσθαι δειχθῆναι
participle m δείξᾱς δειξᾰ́μενος δειχθείς
f δείξᾱσᾰ δειξᾰμένη δειχθεῖσᾰ
n δεῖξᾰν δειξᾰ́μενον δειχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δεῖξᾰ, δειξᾰ́μην, ἐδείχθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεῖξᾰ δεῖξᾰς δεῖξε(ν) δείξᾰτον δειξᾰ́την δείξᾰμεν δείξᾰτε δεῖξᾰν
subjunctive δείξω,
δείξωμῐ 		δείξῃς,
δείξῃσθᾰ 		δείξῃ,
δείξῃσῐ 		δείξητον δείξητον δείξωμεν δείξητε δείξωσῐ(ν)
optative δείξαιμῐ δείξαις,
δείξαισθᾰ,
δείξειᾰς 		δείξειε(ν),
δείξαι 		δειξεῖτον δειξείτην δειξεῖμεν δειξεῖτε δειξεῖεν
imperative   δεῖξον δειξᾰ́τω δείξᾰτον δειξᾰ́των   δείξᾰτε δειξᾰ́ντων
middle indicative δειξᾰ́μην δείξᾰο δείξᾰτο δείξᾰσθον δειξᾰ́σθην δειξᾰ́με(σ)θᾰ δείξᾰσθε δείξᾰντο
subjunctive δείξωμαι δείξηαι δείξηται δείξησθον δείξησθον δειξώμε(σ)θᾰ δείξησθε δείξωνται
optative δειξαίμην δείξαιο δείξαιτο δείξαισθον δειξαίσθην δειξαίμε(σ)θᾰ δείξαισθε δειξαίᾰτο
imperative   δεῖξαι δειξᾰ́σθω δείξᾰσθον δειξᾰ́σθων   δείξᾰσθε δειξᾰ́σθων
passive indicative ἐδείχθην ἐδείχθης ἐδείχθη ἐδείχθητον ἐδειχθήτην ἐδείχθημεν ἐδείχθητε ἐδείχθησᾰν,
ἔδειχθεν
subjunctive δειχθῶ δειχθῇς δειχθῇ δειχθῆτον δειχθῆτον δειχθῶμεν δειχθῆτε δειχθῶσῐ(ν)
optative δειχθείην δειχθείης δειχθείη δειχθεῖτον,
δειχθείητον 		δειχθείτην,
δειχθειήτην 		δειχθεῖμεν,
δειχθείημεν 		δειχθεῖτε,
δειχθείητε 		δείχθειεν,
δειχθείησᾰν
imperative   δείχθητῐ δειχθήτω δείχθητον δειχθήτων   δείχθητε δειχθέντων
active middle passive
infinitive δεῖξαι/δειξᾰ́μεν/δειξᾰμέναι δείξᾰσθαι δειχθῆναι/δειχθήμεναι
participle m δείξᾱς δειξᾰ́μενος δειχθείς
f δείξᾱσᾰ δειξᾰμένη δειχθεῖσᾰ
n δεῖξᾰν δειξᾰ́μενον δειχθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔδεξᾰ, ἐδεξᾰ́μην, ἐδέχθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδεξᾰ ἔδεξᾰς ἔδεξε(ν) ἐδέξᾰτον ἐδεξᾰ́την ἐδέξᾰμεν ἐδέξᾰτε ἔδεξᾰν
subjunctive δέξω δέξῃς δέξῃ δέξητον δέξητον δέξωμεν δέξητε δέξωσῐ(ν)
optative δέξαιμῐ δέξειᾰς,
δέξαις 		δέξειε(ν),
δέξαι 		δεξεῖτον δεξείτην δεξεῖμεν δεξεῖτε δεξεῖεν
imperative   δέξον δεξᾰ́τω δέξᾰτον δεξᾰ́των   δέξᾰτε δεξᾰ́ντων
middle indicative ἐδεξᾰ́μην ἐδέξω ἐδέξᾰτο ἐδέξᾰσθον ἐδεξᾰ́σθην ἐδεξᾰ́μεθᾰ ἐδέξᾰσθε ἐδέξᾰντο
subjunctive δέξωμαι δέξηαι δέξηται δέξησθον δέξησθον δεξώμεθᾰ δέξησθε δέξωνται
optative δεξαίμην δέξαιο δέξαιτο δέξαισθον δεξαίσθην δεξαίμεθᾰ δέξαισθε δεξαίᾰτο
imperative   δέξαι δεξᾰ́σθω δέξᾰσθον δεξᾰ́σθων   δέξᾰσθε δεξᾰ́σθων
passive indicative ἐδέχθην ἐδέχθης ἐδέχθη ἐδέχθητον ἐδεχθήτην ἐδέχθημεν ἐδέχθητε ἐδέχθησᾰν
subjunctive δεχθῶ δεχθῇς δεχθῇ δεχθῆτον δεχθῆτον δεχθῶμεν δεχθῆτε δεχθῶσῐ(ν)
optative δεχθείην δεχθείης δεχθείη δεχθεῖτον,
δεχθείητον 		δεχθείτην,
δεχθειήτην 		δεχθεῖμεν,
δεχθείημεν 		δεχθεῖτε,
δεχθείητε 		δέχθειεν,
δεχθείησᾰν
imperative   δέχθητῐ δεχθήτω δέχθητον δεχθήτων   δέχθητε δεχθέντων
active middle passive
infinitive δέξαι δέξᾰσθαι δεχθῆναι
participle m δέξᾱς δεξᾰ́μενος δεχθείς
f δέξᾱσᾰ δεξᾰμένη δεχθεῖσᾰ
n δέξᾰν δεξᾰ́μενον δεχθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δέδειχᾰ, δέδειγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δέδειχᾰ δέδειχᾰς δέδειχε(ν) δεδείχᾰτον δεδείχᾰτον δεδείχᾰμεν δεδείχᾰτε δεδείχᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδείχω δεδείχῃς δεδείχῃ δεδείχητον δεδείχητον δεδείχωμεν δεδείχητε δεδείχωσῐ(ν)
optative δεδείχοιμῐ,
δεδειχοίην 		δεδείχοις,
δεδειχοίης 		δεδείχοι,
δεδειχοίη 		δεδείχοιτον δεδειχοίτην δεδείχοιμεν δεδείχοιτε δεδείχοιεν
imperative   δέδειχε δεδειχέτω δεδείχετον δεδειχέτων   δεδείχετε δεδειχόντων
middle/
passive 		indicative δέδειγμαι δέδειξαι δέδεικται δέδειχθον δέδειχθον δεδείγμεθᾰ δέδειχθε δεδειγμένοι εἰσί(ν)
subjunctive δεδειγμένος ὦ δεδειγμένος ᾖς δεδειγμένος ᾖ δεδειγμένω ἦτον δεδειγμένω ἦτον δεδειγμένοι ὦμεν δεδειγμένοι ἦτε δεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδειγμένος εἴην δεδειγμένος εἴης δεδειγμένος εἴη δεδειγμένω εἴητον/εἶτον δεδειγμένω εἰήτην/εἴτην δεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδειγμένοι εἴητε/εἶτε δεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δέδειξο δεδείχθω δέδειχθον δεδείχθων   δέδειχθε δεδείχθων
active middle/passive
infinitive δεδειχέναι δεδεῖχθαι
participle m δεδειχώς δεδειγμένος
f δεδειχυῖᾰ δεδειγμένη
n δεδειχός δεδειγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δέδεχᾰ, δέδεγμαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δέδεχᾰ δέδεχᾰς δέδεχε(ν) δεδέχᾰτον δεδέχᾰτον δεδέχᾰμεν δεδέχᾰτε δεδέχᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδέχω δεδέχῃς δεδέχῃ δεδέχητον δεδέχητον δεδέχωμεν δεδέχητε δεδέχωσῐ(ν)
optative δεδέχοιμῐ,
δεδεχοίην 		δεδέχοις,
δεδεχοίης 		δεδέχοι,
δεδεχοίη 		δεδέχοιτον δεδεχοίτην δεδέχοιμεν δεδέχοιτε δεδέχοιεν
imperative   δέδεχε δεδεχέτω δεδέχετον δεδεχέτων   δεδέχετε δεδεχόντων
middle/
passive 		indicative δέδεγμαι δέδεξαι δέδεκται δέδεχθον δέδεχθον δεδέγμεθᾰ δέδεχθε δεδεγμένοι εἰσί(ν)
subjunctive δεδεγμένος ὦ δεδεγμένος ᾖς δεδεγμένος ᾖ δεδεγμένω ἦτον δεδεγμένω ἦτον δεδεγμένοι ὦμεν δεδεγμένοι ἦτε δεδεγμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδεγμένος εἴην δεδεγμένος εἴης δεδεγμένος εἴη δεδεγμένω εἴητον/εἶτον δεδεγμένω εἰήτην/εἴτην δεδεγμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδεγμένοι εἴητε/εἶτε δεδέγμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
imperative   δέδεξο δεδέχθω δέδεχθον δεδέχθων   δέδεχθε δεδέχθων
active middle/passive
infinitive δεδεχέναι δεδέχθαι
participle m δεδεχώς δεδεγμένος
f δεδεχυῖᾰ δεδεγμένη
n δεδεχός δεδεγμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ᾰ̓νᾰδείκνῡμῐ (ănădeíknūmĭ)
  • ᾰ̓νᾰπόδεικτος (ănăpódeiktos)
  • ᾰ̓ντᾰποδείκνῡμῐ (ăntăpodeíknūmĭ)
  • ᾰ̓ντεπῐδείκνῡμῐ (ăntepĭdeíknūmĭ)
  • ᾰ̓ποδείκνῡμῐ (ăpodeíknūmĭ)
  • ᾰ̓ρῐδείκετος (ărĭdeíketos)
  • δᾰκτῠλοδεικτέω (dăktŭlodeiktéō)
  • δεῖγμᾰ (deîgmă)
  • δειγμᾰτῐ́ζω (deigmătĭ́zō)
  • δείκελον (deíkelon)
  • δείκηλον (deíkēlon)
  • δεικτέον (deiktéon)
  • δεικτέος (deiktéos)
  • δεικτῐκός (deiktĭkós)
  • δεικτός (deiktós)
  • δῐᾰδείκνῡμῐ (dĭădeíknūmĭ)
  • ἐκδείκνῡμῐ (ekdeíknūmĭ)
  • ἐνᾰποδείκνῠμαι (enăpodeíknŭmai)
  • ἐνδείκνῡμῐ (endeíknūmĭ)
  • ἐνδεικτῐκός (endeiktĭkós)
  • ἐπίδειγμᾰ (epídeigmă)
  • ἐπῐδείκνῡμῐ (epĭdeíknūmĭ)
  • κᾰτᾰδείκνῡμῐ (kătădeíknūmĭ)
  • πᾰράδειγμᾰ (părádeigmă)
  • πᾰρᾰδειγμᾰτῐ́ζω (părădeigmătĭ́zō)
  • πᾰρᾰδείκνῡμῐ (părădeíknūmĭ)
  • πᾰρεπῐδείκνῠμαι (părepĭdeíknŭmai)
  • προᾰποδείκνῡμῐ (proăpodeíknūmĭ)
  • προδείκνῡμῐ (prodeíknūmĭ)
  • προσᾰποδείκνῡμῐ (prosăpodeíknūmĭ)
  • σῠνῠποδείκνῡμῐ (sŭnŭpodeíknūmĭ)
  • ῠ̔πόδειγμᾰ (hŭpódeigmă)
  • ῠ̔ποδείκνῡμῐ (hŭpodeíknūmĭ)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “δείκνυμι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 309

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.