δεξάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dek.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dekˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/

Participle

δεξάμενος • (dexámenos) m (feminine δεξᾰμένη, neuter δεξάμενον); first/second declension

aorist middle participle of δέχομαι (dékhomai)
(Ionic) aorist middle participle of δείκνῡμι (deíknūmi)

Declension

First and second declension of δεξᾰ́μενος; δεξᾰμένη; δεξᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεξᾰ́μενος dexắmenos	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Genitive	δεξᾰμένου dexăménou	δεξᾰμένης dexăménēs	δεξᾰμένου dexăménou	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμένων dexăménōn	δεξᾰμένων dexăménōn	δεξᾰμένων dexăménōn
Dative	δεξᾰμένῳ dexăménōi	δεξᾰμένῃ dexăménēi	δεξᾰμένῳ dexăménōi	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμένοις dexăménois	δεξᾰμέναις dexăménais	δεξᾰμένοις dexăménois
Accusative	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένην dexăménēn	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένους dexăménous	δεξᾰμένᾱς dexăménās	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Vocative	δεξᾰ́μενε dexắmene	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεξᾰμένως dexăménōs			δεξᾰμενώτερος dexămenṓteros			δεξᾰμενώτᾰτος dexămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of δεξᾰ́μενος; δεξᾰμένη; δεξᾰ́μενον (Ionic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεξᾰ́μενος dexắmenos	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Genitive	δεξᾰμένου dexăménou	δεξᾰμένης dexăménēs	δεξᾰμένου dexăménou	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμένων dexăménōn	δεξᾰμενέων / δεξᾰμενῶν dexămenéōn / dexămenôn	δεξᾰμένων dexăménōn
Dative	δεξᾰμένῳ dexăménōi	δεξᾰμένῃ dexăménēi	δεξᾰμένῳ dexăménōi	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμέναιν dexăménain	δεξᾰμένοιν dexăménoin	δεξᾰμένοισῐ / δεξᾰμένοισῐν / δεξᾰμένοις dexăménoisĭ(n) / dexăménois	δεξᾰμένῃσῐ / δεξᾰμένῃσῐν dexăménēisĭ(n)	δεξᾰμένοισῐ / δεξᾰμένοισῐν / δεξᾰμένοις dexăménoisĭ(n) / dexăménois
Accusative	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένην dexăménēn	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένους dexăménous	δεξᾰμένᾱς dexăménās	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Vocative	δεξᾰ́μενε dexắmene	δεξᾰμένη dexăménē	δεξᾰ́μενον dexắmenon	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰμένᾱ dexăménā	δεξᾰμένω dexăménō	δεξᾰ́μενοι dexắmenoi	δεξᾰ́μεναι dexắmenai	δεξᾰ́μενᾰ dexắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεξᾰμένως dexăménōs			δεξᾰμενώτερος dexămenṓteros			δεξᾰμενώτᾰτος dexămenṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.