ἀριδείκετος

Ancient Greek

Etymology

ἀρι- (ari-) +‎ δείκνῡμι (deíknūmi) +‎ -τος (-tos)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ri.děː.ke.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.riˈdi.ke.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.riˈði.ce.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.riˈði.ce.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.riˈði.ce.tos/

Adjective

ἀρῐδείκετος • (arĭdeíketos) m or f (neuter ἀρῐδείκετον); second declension

glorious, renowned

Declension

Second declension of ἀρῐδείκετος; ἀρῐδείκετον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀρῐδείκετος arĭdeíketos	ἀρῐδείκετον arĭdeíketon	ἀρῐδεικέτω arĭdeikétō	ἀρῐδεικέτω arĭdeikétō	ἀρῐδείκετοι arĭdeíketoi	ἀρῐδείκετᾰ arĭdeíketă
Genitive	ἀρῐδεικέτου arĭdeikétou	ἀρῐδεικέτου arĭdeikétou	ἀρῐδεικέτοιν arĭdeikétoin	ἀρῐδεικέτοιν arĭdeikétoin	ἀρῐδεικέτων arĭdeikétōn	ἀρῐδεικέτων arĭdeikétōn
Dative	ἀρῐδεικέτῳ arĭdeikétōi	ἀρῐδεικέτῳ arĭdeikétōi	ἀρῐδεικέτοιν arĭdeikétoin	ἀρῐδεικέτοιν arĭdeikétoin	ἀρῐδεικέτοις arĭdeikétois	ἀρῐδεικέτοις arĭdeikétois
Accusative	ἀρῐδείκετον arĭdeíketon	ἀρῐδείκετον arĭdeíketon	ἀρῐδεικέτω arĭdeikétō	ἀρῐδεικέτω arĭdeikétō	ἀρῐδεικέτους arĭdeikétous	ἀρῐδείκετᾰ arĭdeíketă
Vocative	ἀρῐδείκετε arĭdeíkete	ἀρῐδείκετον arĭdeíketon	ἀρῐδεικέτω arĭdeikétō	ἀρῐδεικέτω arĭdeikétō	ἀρῐδείκετοι arĭdeíketoi	ἀρῐδείκετᾰ arĭdeíketă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀρῐδεικέτως arĭdeikétōs		ἀρῐδεικετώτερος arĭdeiketṓteros		ἀρῐδεικετώτᾰτος arĭdeiketṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading