δειλός

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *dwey- (“to fear”). Cognate with Ancient Greek δεινός (deinós), Latin dīrus, Old Armenian երկն (erkn).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.lós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈlos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈlos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈlos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈlos/

Adjective

δειλός • (deilós) m (feminine δειλή, neuter δειλόν); first/second declension

cowardly
Antonym: ἀνδρεῖος (andreîos)
wretched, sorrowful
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.54:
  ὤ μοι ἐγὼ δειλή, ὤ μοι δυσαριστοτόκεια,
  ṓ moi egṑ deilḗ, ṓ moi dusaristotókeia,
  Oh, [how] wretched I am, oh, I am the unhappy mother of the noblest son,

Inflection

First and second declension of δειλός; δειλή; δειλόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δειλός deilós	δειλή deilḗ	δειλόν deilón	δειλώ deilṓ	δειλᾱ́ deilā́	δειλώ deilṓ	δειλοί deiloí	δειλαί deilaí	δειλᾰ́ deilắ
Genitive	δειλοῦ deiloû	δειλῆς deilês	δειλοῦ deiloû	δειλοῖν deiloîn	δειλαῖν deilaîn	δειλοῖν deiloîn	δειλῶν deilôn	δειλῶν deilôn	δειλῶν deilôn
Dative	δειλῷ deilōî	δειλῇ deilēî	δειλῷ deilōî	δειλοῖν deiloîn	δειλαῖν deilaîn	δειλοῖν deiloîn	δειλοῖς deiloîs	δειλαῖς deilaîs	δειλοῖς deiloîs
Accusative	δειλόν deilón	δειλήν deilḗn	δειλόν deilón	δειλώ deilṓ	δειλᾱ́ deilā́	δειλώ deilṓ	δειλούς deiloús	δειλᾱ́ς deilā́s	δειλᾰ́ deilắ
Vocative	δειλέ deilé	δειλή deilḗ	δειλόν deilón	δειλώ deilṓ	δειλᾱ́ deilā́	δειλώ deilṓ	δειλοί deiloí	δειλαί deilaí	δειλᾰ́ deilắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δειλῶς deilôs			δειλότερος deilóteros			δειλότᾰτος deilótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of δειλός; δειλή; δειλόν (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δειλός deilós	δειλή deilḗ	δειλόν deilón	δειλώ deilṓ	δειλᾱ́ deilā́	δειλώ deilṓ	δειλοί deiloí	δειλαί deilaí	δειλᾰ́ deilắ
Genitive	δειλοῦ / δειλοῖο / δειλόο deiloû / deiloîo / deilóo	δειλῆς deilês	δειλοῦ / δειλοῖο / δειλόο deiloû / deiloîo / deilóo	δειλοῖν / δειλοῖῐν deiloî(ĭ)n	δειλαῖν / δειλαῖῐν / δειλῇῐν deilaî(ĭ)n / deilēîĭn	δειλοῖν / δειλοῖῐν deiloî(ĭ)n	δειλῶν deilôn	δειλᾱ́ων / δειλέ͜ων / δειλῶν deilā́ōn / deilé͜ōn / deilôn	δειλῶν deilôn
Dative	δειλῷ deilōî	δειλῇ deilēî	δειλῷ deilōî	δειλοῖν / δειλοῖῐν deiloî(ĭ)n	δειλαῖν / δειλαῖῐν / δειλῇῐν deilaî(ĭ)n / deilēîĭn	δειλοῖν / δειλοῖῐν deiloî(ĭ)n	δειλοῖς / δειλοῖσῐ / δειλοῖσῐν deiloîs / deiloîsĭ(n)	δειλῇς / δειλῇσῐ / δειλῇσῐν / δειλαῖς deilēîs / deilēîsĭ(n) / deilaîs	δειλοῖς / δειλοῖσῐ / δειλοῖσῐν deiloîs / deiloîsĭ(n)
Accusative	δειλόν deilón	δειλήν deilḗn	δειλόν deilón	δειλώ deilṓ	δειλᾱ́ deilā́	δειλώ deilṓ	δειλούς deiloús	δειλᾱ́ς deilā́s	δειλᾰ́ deilắ
Vocative	δειλέ deilé	δειλή deilḗ	δειλόν deilón	δειλώ deilṓ	δειλᾱ́ deilā́	δειλώ deilṓ	δειλοί deiloí	δειλαί deilaí	δειλᾰ́ deilắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δειλῶς deilôs			δειλότερος deilóteros			δειλότᾰτος deilótătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

δειλία (deilía)
δειλότης (deilótēs)

Descendants

→ Greek: δειλός (deilós) (learned)

References

“δειλός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δειλός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
δειλός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek δειλός (deilós).^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ðiˈlos/
Hyphenation: δει‧λός

Adjective

δειλός • (deilós) m (feminine δειλή, neuter δειλό)

cowardly, pusillanimous
Synonym: λιπόψυχος (lipópsychos)
timid, timorous

Declension

Declension of δειλός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δειλός (deilós)	δειλή (deilí)	δειλό (deiló)	δειλοί (deiloí)	δειλές (deilés)	δειλά (deilá)
genitive	δειλού (deiloú)	δειλής (deilís)	δειλού (deiloú)	δειλών (deilón)	δειλών (deilón)	δειλών (deilón)
accusative	δειλό (deiló)	δειλή (deilí)	δειλό (deiló)	δειλούς (deiloús)	δειλές (deilés)	δειλά (deilá)
vocative	δειλέ (deilé)	δειλή (deilí)	δειλό (deiló)	δειλοί (deiloí)	δειλές (deilés)	δειλά (deilá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δειλός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δειλός, etc.)

Antonyms

ανδρείος (andreíos)
γενναίος (gennaíos)
θαρραλέος (tharraléos)
τολμηρός (tolmirós)

Derived terms

δειλά (deilá, adverb)

Related terms

δειλόψυχος (deilópsychos)

References

^ δειλός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] δειλός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]