δεχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.kʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /deˈkʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðeˈxo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðeˈxo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðeˈxo.me.nos/

Participle

δεχόμενος • (dekhómenos) m (feminine δεχομένη, neuter δεχόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of δέχομαι (dékhomai)

Declension

First and second declension of δεχόμενος; δεχομένη; δεχόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεχόμενος dekhómenos	δεχομένη dekhoménē	δεχόμενον dekhómenon	δεχομένω dekhoménō	δεχομένᾱ dekhoménā	δεχομένω dekhoménō	δεχόμενοι dekhómenoi	δεχόμεναι dekhómenai	δεχόμενᾰ dekhómenă
Genitive	δεχομένου dekhoménou	δεχομένης dekhoménēs	δεχομένου dekhoménou	δεχομένοιν dekhoménoin	δεχομέναιν dekhoménain	δεχομένοιν dekhoménoin	δεχομένων dekhoménōn	δεχομένων dekhoménōn	δεχομένων dekhoménōn
Dative	δεχομένῳ dekhoménōi	δεχομένῃ dekhoménēi	δεχομένῳ dekhoménōi	δεχομένοιν dekhoménoin	δεχομέναιν dekhoménain	δεχομένοιν dekhoménoin	δεχομένοις dekhoménois	δεχομέναις dekhoménais	δεχομένοις dekhoménois
Accusative	δεχόμενον dekhómenon	δεχομένην dekhoménēn	δεχόμενον dekhómenon	δεχομένω dekhoménō	δεχομένᾱ dekhoménā	δεχομένω dekhoménō	δεχομένους dekhoménous	δεχομένᾱς dekhoménās	δεχόμενᾰ dekhómenă
Vocative	δεχόμενε dekhómene	δεχομένη dekhoménē	δεχόμενον dekhómenon	δεχομένω dekhoménō	δεχομένᾱ dekhoménā	δεχομένω dekhoménō	δεχόμενοι dekhómenoi	δεχόμεναι dekhómenai	δεχόμενᾰ dekhómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεχομένως dekhoménōs			δεχομενώτερος dekhomenṓteros			δεχομενώτᾰτος dekhomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.