διάβαθρον
Ancient Greek
Etymology
From δῐᾰβαίνω (dĭăbaínō, “to walk with legs apart”) + -θρον (-thron).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.á.ba.tʰron/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /diˈa.ba.tʰron/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ðiˈa.βa.θron/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ðiˈa.va.θron/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ðiˈa.va.θron/
Noun
δῐᾰ́βᾰθρον • (dĭắbăthron) n (genitive δῐᾰβᾰ́θρου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ δῐᾰ́βᾰθρον tò dĭắbăthron |
τὼ δῐᾰβᾰ́θρω tṑ dĭăbắthrō |
τᾰ̀ δῐᾰ́βᾰθρᾰ tằ dĭắbăthră | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δῐᾰβᾰ́θρου toû dĭăbắthrou |
τοῖν δῐᾰβᾰ́θροιν toîn dĭăbắthroin |
τῶν δῐᾰβᾰ́θρων tôn dĭăbắthrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ δῐᾰβᾰ́θρῳ tōî dĭăbắthrōi |
τοῖν δῐᾰβᾰ́θροιν toîn dĭăbắthroin |
τοῖς δῐᾰβᾰ́θροις toîs dĭăbắthrois | ||||||||||
| Accusative | τὸ δῐᾰ́βᾰθρον tò dĭắbăthron |
τὼ δῐᾰβᾰ́θρω tṑ dĭăbắthrō |
τᾰ̀ δῐᾰ́βᾰθρᾰ tằ dĭắbăthră | ||||||||||
| Vocative | δῐᾰ́βᾰθρον dĭắbăthron |
δῐᾰβᾰ́θρω dĭăbắthrō |
δῐᾰ́βᾰθρᾰ dĭắbăthră | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → Latin: diabathrum
Further reading
- “διάβαθρον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- διάβαθρον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- διάβαθρον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)