διαδοχή

From Ancient Greek διαδοχή (diadokhḗ), from Ancient Greek διαδέχομαι (diadékhomai, “to succeed”).

• IPA^(key): /ðʝaðoˈçi/
• Hyphenation: δια‧δο‧χή

διαδοχή • (diadochí) f (plural διαδοχές)

1. succession (act of following in sequence)

   η διαδοχή του θρόνου ― i diadochí tou thrónou ― the succession of the throne

2. series, succession (sequence of things in order)

   η διαδοχή των γεγονότων που οδήγησαν στον πόλεμο

   i diadochí ton gegonóton pou odígisan ston pólemo

   the series of events that led to the war

• (series): ακολουθία f (akolouthía)

• διάδοχος m or f (diádochos, “successor”)
• διαδοχικός (diadochikós, “successive, consecutive”)