διακοσμέω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ κοσμέω (kosméō)

Pronunciation

 

Verb

δῐᾰκοσμέω • (dĭăkosméō)

  1. to divide and marshal,
  2. to muster in array
  3. to regulate, set in order

Conjugation

   Present: δῐᾰκοσμέω, δῐᾰκοσμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰκοσμέω δῐᾰκοσμέεις δῐᾰκοσμέει δῐᾰκοσμέετον δῐᾰκοσμέετον δῐᾰκοσμέομεν δῐᾰκοσμέετε δῐᾰκοσμέουσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰκοσμέω δῐᾰκοσμέῃς δῐᾰκοσμέῃ δῐᾰκοσμέητον δῐᾰκοσμέητον δῐᾰκοσμέωμεν δῐᾰκοσμέητε δῐᾰκοσμέωσῐ(ν)
optative δῐᾰκοσμέοιμῐ δῐᾰκοσμέοις δῐᾰκοσμέοι δῐᾰκοσμέοιτον δῐᾰκοσμεοίτην δῐᾰκοσμέοιμεν δῐᾰκοσμέοιτε δῐᾰκοσμέοιεν
imperative   δῐᾰκόσμεε δῐᾰκοσμεέτω δῐᾰκοσμέετον δῐᾰκοσμεέτων   δῐᾰκοσμέετε δῐᾰκοσμεόντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰκοσμέομαι δῐᾰκοσμέῃ / δῐᾰκοσμέει δῐᾰκοσμέεται δῐᾰκοσμέεσθον δῐᾰκοσμέεσθον δῐᾰκοσμεόμεθᾰ δῐᾰκοσμέεσθε δῐᾰκοσμέονται
subjunctive δῐᾰκοσμέωμαι δῐᾰκοσμέῃ δῐᾰκοσμέηται δῐᾰκοσμέησθον δῐᾰκοσμέησθον δῐᾰκοσμεώμεθᾰ δῐᾰκοσμέησθε δῐᾰκοσμέωνται
optative δῐᾰκοσμεοίμην δῐᾰκοσμέοιο δῐᾰκοσμέοιτο δῐᾰκοσμέοισθον δῐᾰκοσμεοίσθην δῐᾰκοσμεοίμεθᾰ δῐᾰκοσμέοισθε δῐᾰκοσμέοιντο
imperative   δῐᾰκοσμέου δῐᾰκοσμεέσθω δῐᾰκοσμέεσθον δῐᾰκοσμεέσθων   δῐᾰκοσμέεσθε δῐᾰκοσμεέσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰκοσμέειν δῐᾰκοσμέεσθαι
participle m δῐᾰκοσμέων δῐᾰκοσμεόμενος
f δῐᾰκοσμέουσᾰ δῐᾰκοσμεομένη
n δῐᾰκοσμέον δῐᾰκοσμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: δῐᾰκοσμῶ, δῐᾰκοσμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰκοσμῶ δῐᾰκοσμεῖς δῐᾰκοσμεῖ δῐᾰκοσμεῖτον δῐᾰκοσμεῖτον δῐᾰκοσμοῦμεν δῐᾰκοσμεῖτε δῐᾰκοσμοῦσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰκοσμῶ δῐᾰκοσμῇς δῐᾰκοσμῇ δῐᾰκοσμῆτον δῐᾰκοσμῆτον δῐᾰκοσμῶμεν δῐᾰκοσμῆτε δῐᾰκοσμῶσῐ(ν)
optative δῐᾰκοσμοίην / δῐᾰκοσμοῖμῐ δῐᾰκοσμοίης / δῐᾰκοσμοῖς δῐᾰκοσμοίη / δῐᾰκοσμοῖ δῐᾰκοσμοῖτον / δῐᾰκοσμοίητον δῐᾰκοσμοίτην / δῐᾰκοσμοιήτην δῐᾰκοσμοῖμεν / δῐᾰκοσμοίημεν δῐᾰκοσμοῖτε / δῐᾰκοσμοίητε δῐᾰκοσμοῖεν / δῐᾰκοσμοίησᾰν
imperative   δῐᾰκόσμει δῐᾰκοσμείτω δῐᾰκοσμεῖτον δῐᾰκοσμείτων   δῐᾰκοσμεῖτε δῐᾰκοσμούντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰκοσμοῦμαι δῐᾰκοσμεῖ,
δῐᾰκοσμῇ 		δῐᾰκοσμεῖται δῐᾰκοσμεῖσθον δῐᾰκοσμεῖσθον δῐᾰκοσμούμεθᾰ δῐᾰκοσμεῖσθε δῐᾰκοσμοῦνται
subjunctive δῐᾰκοσμῶμαι δῐᾰκοσμῇ δῐᾰκοσμῆται δῐᾰκοσμῆσθον δῐᾰκοσμῆσθον δῐᾰκοσμώμεθᾰ δῐᾰκοσμῆσθε δῐᾰκοσμῶνται
optative δῐᾰκοσμοίμην δῐᾰκοσμοῖο δῐᾰκοσμοῖτο δῐᾰκοσμοῖσθον δῐᾰκοσμοίσθην δῐᾰκοσμοίμεθᾰ δῐᾰκοσμοῖσθε δῐᾰκοσμοῖντο
imperative   δῐᾰκοσμοῦ δῐᾰκοσμείσθω δῐᾰκοσμεῖσθον δῐᾰκοσμείσθων   δῐᾰκοσμεῖσθε δῐᾰκοσμείσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰκοσμεῖν δῐᾰκοσμεῖσθαι
participle m δῐᾰκοσμῶν δῐᾰκοσμούμενος
f δῐᾰκοσμοῦσᾰ δῐᾰκοσμουμένη
n δῐᾰκοσμοῦν δῐᾰκοσμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐεκόσμεον, δῐεκοσμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεκόσμεον δῐεκόσμεες δῐεκόσμεε(ν) δῐεκοσμέετον δῐεκοσμεέτην δῐεκοσμέομεν δῐεκοσμέετε δῐεκόσμεον
middle/
passive 		indicative δῐεκοσμεόμην δῐεκοσμέου δῐεκοσμέετο δῐεκοσμέεσθον δῐεκοσμεέσθην δῐεκοσμεόμεθᾰ δῐεκοσμέεσθε δῐεκοσμέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐεκόσμουν, δῐεκοσμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεκόσμουν δῐεκόσμεις δῐεκόσμει δῐεκοσμεῖτον δῐεκοσμείτην δῐεκοσμοῦμεν δῐεκοσμεῖτε δῐεκόσμουν
middle/
passive 		indicative δῐεκοσμούμην δῐεκοσμοῦ δῐεκοσμεῖτο δῐεκοσμεῖσθον δῐεκοσμείσθην δῐεκοσμούμεθᾰ δῐεκοσμεῖσθε δῐεκοσμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δῐᾰκοσμήσω, δῐᾰκοσμήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰκοσμήσω δῐᾰκοσμήσεις δῐᾰκοσμήσει δῐᾰκοσμήσετον δῐᾰκοσμήσετον δῐᾰκοσμήσομεν δῐᾰκοσμήσετε δῐᾰκοσμήσουσῐ(ν)
optative δῐᾰκοσμήσοιμῐ δῐᾰκοσμήσοις δῐᾰκοσμήσοι δῐᾰκοσμήσοιτον δῐᾰκοσμησοίτην δῐᾰκοσμήσοιμεν δῐᾰκοσμήσοιτε δῐᾰκοσμήσοιεν
middle indicative δῐᾰκοσμήσομαι δῐᾰκοσμήσῃ / δῐᾰκοσμήσει δῐᾰκοσμήσεται δῐᾰκοσμήσεσθον δῐᾰκοσμήσεσθον δῐᾰκοσμησόμεθᾰ δῐᾰκοσμήσεσθε δῐᾰκοσμήσονται
optative δῐᾰκοσμησοίμην δῐᾰκοσμήσοιο δῐᾰκοσμήσοιτο δῐᾰκοσμήσοισθον δῐᾰκοσμησοίσθην δῐᾰκοσμησοίμεθᾰ δῐᾰκοσμήσοισθε δῐᾰκοσμήσοιντο
active middle
infinitive δῐᾰκοσμήσειν δῐᾰκοσμήσεσθαι
participle m δῐᾰκοσμήσων δῐᾰκοσμησόμενος
f δῐᾰκοσμήσουσᾰ δῐᾰκοσμησομένη
n δῐᾰκοσμῆσον δῐᾰκοσμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δῐεκόσμησᾰ, δῐεκοσμησᾰ́μην, δῐεκοσμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεκόσμησᾰ δῐεκόσμησᾰς δῐεκόσμησε(ν) δῐεκοσμήσᾰτον δῐεκοσμησᾰ́την δῐεκοσμήσᾰμεν δῐεκοσμήσᾰτε δῐεκόσμησᾰν
subjunctive δῐᾰκοσμήσω δῐᾰκοσμήσῃς δῐᾰκοσμήσῃ δῐᾰκοσμήσητον δῐᾰκοσμήσητον δῐᾰκοσμήσωμεν δῐᾰκοσμήσητε δῐᾰκοσμήσωσῐ(ν)
optative δῐᾰκοσμήσαιμῐ δῐᾰκοσμήσειᾰς / δῐᾰκοσμήσαις δῐᾰκοσμήσειε(ν) / δῐᾰκοσμήσαι δῐᾰκοσμήσαιτον δῐᾰκοσμησαίτην δῐᾰκοσμήσαιμεν δῐᾰκοσμήσαιτε δῐᾰκοσμήσειᾰν / δῐᾰκοσμήσαιεν
imperative   δῐᾰκόσμησον δῐᾰκοσμησᾰ́τω δῐᾰκοσμήσᾰτον δῐᾰκοσμησᾰ́των   δῐᾰκοσμήσᾰτε δῐᾰκοσμησᾰ́ντων
middle indicative δῐεκοσμησᾰ́μην δῐεκοσμήσω δῐεκοσμήσᾰτο δῐεκοσμήσᾰσθον δῐεκοσμησᾰ́σθην δῐεκοσμησᾰ́μεθᾰ δῐεκοσμήσᾰσθε δῐεκοσμήσᾰντο
subjunctive δῐᾰκοσμήσωμαι δῐᾰκοσμήσῃ δῐᾰκοσμήσηται δῐᾰκοσμήσησθον δῐᾰκοσμήσησθον δῐᾰκοσμησώμεθᾰ δῐᾰκοσμήσησθε δῐᾰκοσμήσωνται
optative δῐᾰκοσμησαίμην δῐᾰκοσμήσαιο δῐᾰκοσμήσαιτο δῐᾰκοσμήσαισθον δῐᾰκοσμησαίσθην δῐᾰκοσμησαίμεθᾰ δῐᾰκοσμήσαισθε δῐᾰκοσμήσαιντο
imperative   δῐᾰκόσμησαι δῐᾰκοσμησᾰ́σθω δῐᾰκοσμήσᾰσθον δῐᾰκοσμησᾰ́σθων   δῐᾰκοσμήσᾰσθε δῐᾰκοσμησᾰ́σθων
passive indicative δῐεκοσμήθην δῐεκοσμήθης δῐεκοσμήθη δῐεκοσμήθητον δῐεκοσμηθήτην δῐεκοσμήθημεν δῐεκοσμήθητε δῐεκοσμήθησᾰν
subjunctive δῐᾰκοσμηθῶ δῐᾰκοσμηθῇς δῐᾰκοσμηθῇ δῐᾰκοσμηθῆτον δῐᾰκοσμηθῆτον δῐᾰκοσμηθῶμεν δῐᾰκοσμηθῆτε δῐᾰκοσμηθῶσῐ(ν)
optative δῐᾰκοσμηθείην δῐᾰκοσμηθείης δῐᾰκοσμηθείη δῐᾰκοσμηθεῖτον / δῐᾰκοσμηθείητον δῐᾰκοσμηθείτην / δῐᾰκοσμηθειήτην δῐᾰκοσμηθεῖμεν / δῐᾰκοσμηθείημεν δῐᾰκοσμηθεῖτε / δῐᾰκοσμηθείητε δῐᾰκοσμηθεῖεν / δῐᾰκοσμηθείησᾰν
imperative   δῐᾰκοσμήθητῐ δῐᾰκοσμηθήτω δῐᾰκοσμήθητον δῐᾰκοσμηθήτων   δῐᾰκοσμήθητε δῐᾰκοσμηθέντων
active middle passive
infinitive δῐᾰκοσμῆσαι δῐᾰκοσμήσᾰσθαι δῐᾰκοσμηθῆναι
participle m δῐᾰκοσμήσᾱς δῐᾰκοσμησᾰ́μενος δῐᾰκοσμηθείς
f δῐᾰκοσμήσᾱσᾰ δῐᾰκοσμησᾰμένη δῐᾰκοσμηθεῖσᾰ
n δῐᾰκοσμῆσᾰν δῐᾰκοσμησᾰ́μενον δῐᾰκοσμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δῐᾰκεκόσμηκᾰ, δῐᾰκεκόσμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰκεκόσμηκᾰ δῐᾰκεκόσμηκᾰς δῐᾰκεκόσμηκε(ν) δῐᾰκεκοσμήκᾰτον δῐᾰκεκοσμήκᾰτον δῐᾰκεκοσμήκᾰμεν δῐᾰκεκοσμήκᾰτε δῐᾰκεκοσμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰκεκοσμήκω δῐᾰκεκοσμήκῃς δῐᾰκεκοσμήκῃ δῐᾰκεκοσμήκητον δῐᾰκεκοσμήκητον δῐᾰκεκοσμήκωμεν δῐᾰκεκοσμήκητε δῐᾰκεκοσμήκωσῐ(ν)
optative δῐᾰκεκοσμήκοιμῐ / δῐᾰκεκοσμηκοίην δῐᾰκεκοσμήκοις / δῐᾰκεκοσμηκοίης δῐᾰκεκοσμήκοι / δῐᾰκεκοσμηκοίη δῐᾰκεκοσμήκοιτον δῐᾰκεκοσμηκοίτην δῐᾰκεκοσμήκοιμεν δῐᾰκεκοσμήκοιτε δῐᾰκεκοσμήκοιεν
imperative   δῐᾰκεκόσμηκε δῐᾰκεκοσμηκέτω δῐᾰκεκοσμήκετον δῐᾰκεκοσμηκέτων   δῐᾰκεκοσμήκετε δῐᾰκεκοσμηκόντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰκεκόσμημαι δῐᾰκεκόσμησαι δῐᾰκεκόσμηται δῐᾰκεκόσμησθον δῐᾰκεκόσμησθον δῐᾰκεκοσμήμεθᾰ δῐᾰκεκόσμησθε δῐᾰκεκόσμηνται
subjunctive δῐᾰκεκοσμημένος ὦ δῐᾰκεκοσμημένος ᾖς δῐᾰκεκοσμημένος ᾖ δῐᾰκεκοσμημένω ἦτον δῐᾰκεκοσμημένω ἦτον δῐᾰκεκοσμημένοι ὦμεν δῐᾰκεκοσμημένοι ἦτε δῐᾰκεκοσμημένοι ὦσῐ(ν)
optative δῐᾰκεκοσμημένος εἴην δῐᾰκεκοσμημένος εἴης δῐᾰκεκοσμημένος εἴη δῐᾰκεκοσμημένω εἴητον / εἶτον δῐᾰκεκοσμημένω εἰήτην / εἴτην δῐᾰκεκοσμημένοι εἴημεν / εἶμεν δῐᾰκεκοσμημένοι εἴητε / εἶτε δῐᾰκεκοσμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   δῐᾰκεκόσμησο δῐᾰκεκοσμήσθω δῐᾰκεκόσμησθον δῐᾰκεκοσμήσθων   δῐᾰκεκόσμησθε δῐᾰκεκοσμήσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰκεκοσμηκέναι δῐᾰκεκοσμῆσθαι
participle m δῐᾰκεκοσμηκώς δῐᾰκεκοσμημένος
f δῐᾰκεκοσμηκυῖᾰ δῐᾰκεκοσμημένη
n δῐᾰκεκοσμηκός δῐᾰκεκοσμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: δῐεκεκοσμέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative δῐεκεκοσμέμην δῐεκεκόσμεσο δῐεκεκόσμετο δῐεκεκόσμεσθον δῐεκεκοσμέσθην δῐεκεκοσμέμεθᾰ δῐεκεκόσμεσθε δῐεκεκόσμεντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • → Greek: διακοσμώ (diakosmó)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.