διακόσμηση
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek δῐᾰκόσμησῐς (dĭăkósmēsĭs) with semantic loan from French décoration. By surface analysis, διακοσμώ (diakosmó) + -ση (-si).[1]
Noun
διακόσμηση • (diakósmisi) f (plural διακοσμήσεις)
- decoration, ornamentation (the act of adorning or embellishing)
- decoration, decor (manner of adornment)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διακόσμηση (diakósmisi) | διακοσμήσεις (diakosmíseis) |
| genitive | διακόσμησης (diakósmisis) | διακοσμήσεων (diakosmíseon) |
| accusative | διακόσμηση (diakósmisi) | διακοσμήσεις (diakosmíseis) |
| vocative | διακόσμηση (diakósmisi) | διακοσμήσεις (diakosmíseis) |
Older or formal genitive singular: διακοσμήσεως (diakosmíseos)
Related terms
- see: διακοσμώ (diakosmó)
References
- ^ διακόσμηση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language