διαλελυμένον

See also: διαλελυμένων and διαλελυμένο

Ancient Greek

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.le.lyˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.le.liˈme.non/

Participle

δῐᾰλελῠμένον • (dĭălelŭménon) (Koine)

inflection of δῐᾰλελῠμένος (dĭălelŭménos):
1. accusative singular masculine
2. nominative/accusative/vocative singular neuter