διανοέομαι

Ancient Greek

Alternative forms

Pronunciation

 

Verb

δῐᾰνοέομαι • (dĭănoéomai)

  1. to intend [with present or aorist or future infinitive ‘to do’]
  2. to think about, consider
    • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.1.1:
      […] τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον
      […] tò állo Hellēnikòn horôn xunistámenon pròs hekatérous, tò mèn euthús, tò dè kaì dianooúmenon
      seeing the rest of the Greeks taking sides with one or the other [= the Peloponnese or Athens]: some of them immediately, some considering [it].

Conjugation

   Present: δῐᾰνοέω, δῐᾰνοέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰνοέω δῐᾰνοέεις δῐᾰνοέει δῐᾰνοέετον δῐᾰνοέετον δῐᾰνοέομεν δῐᾰνοέετε δῐᾰνοέουσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰνοέω δῐᾰνοέῃς δῐᾰνοέῃ δῐᾰνοέητον δῐᾰνοέητον δῐᾰνοέωμεν δῐᾰνοέητε δῐᾰνοέωσῐ(ν)
optative δῐᾰνοέοιμῐ δῐᾰνοέοις δῐᾰνοέοι δῐᾰνοέοιτον δῐᾰνοεοίτην δῐᾰνοέοιμεν δῐᾰνοέοιτε δῐᾰνοέοιεν
imperative   δῐᾰνόεε δῐᾰνοεέτω δῐᾰνοέετον δῐᾰνοεέτων   δῐᾰνοέετε δῐᾰνοεόντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰνοέομαι δῐᾰνοέῃ / δῐᾰνοέει δῐᾰνοέεται δῐᾰνοέεσθον δῐᾰνοέεσθον δῐᾰνοεόμεθᾰ δῐᾰνοέεσθε δῐᾰνοέονται
subjunctive δῐᾰνοέωμαι δῐᾰνοέῃ δῐᾰνοέηται δῐᾰνοέησθον δῐᾰνοέησθον δῐᾰνοεώμεθᾰ δῐᾰνοέησθε δῐᾰνοέωνται
optative δῐᾰνοεοίμην δῐᾰνοέοιο δῐᾰνοέοιτο δῐᾰνοέοισθον δῐᾰνοεοίσθην δῐᾰνοεοίμεθᾰ δῐᾰνοέοισθε δῐᾰνοέοιντο
imperative   δῐᾰνοέου δῐᾰνοεέσθω δῐᾰνοέεσθον δῐᾰνοεέσθων   δῐᾰνοέεσθε δῐᾰνοεέσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰνοέειν δῐᾰνοέεσθαι
participle m δῐᾰνοέων δῐᾰνοεόμενος
f δῐᾰνοέουσᾰ δῐᾰνοεομένη
n δῐᾰνοέον δῐᾰνοεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: δῐᾰνοῶ, δῐᾰνοοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰνοῶ δῐᾰνοεῖς δῐᾰνοεῖ δῐᾰνοεῖτον δῐᾰνοεῖτον δῐᾰνοοῦμεν δῐᾰνοεῖτε δῐᾰνοοῦσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰνοῶ δῐᾰνοῇς δῐᾰνοῇ δῐᾰνοῆτον δῐᾰνοῆτον δῐᾰνοῶμεν δῐᾰνοῆτε δῐᾰνοῶσῐ(ν)
optative δῐᾰνοοίην / δῐᾰνοοῖμῐ δῐᾰνοοίης / δῐᾰνοοῖς δῐᾰνοοίη / δῐᾰνοοῖ δῐᾰνοοῖτον / δῐᾰνοοίητον δῐᾰνοοίτην / δῐᾰνοοιήτην δῐᾰνοοῖμεν / δῐᾰνοοίημεν δῐᾰνοοῖτε / δῐᾰνοοίητε δῐᾰνοοῖεν / δῐᾰνοοίησᾰν
imperative   δῐᾰνόει δῐᾰνοείτω δῐᾰνοεῖτον δῐᾰνοείτων   δῐᾰνοεῖτε δῐᾰνοούντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰνοοῦμαι δῐᾰνοεῖ,
δῐᾰνοῇ 		δῐᾰνοεῖται δῐᾰνοεῖσθον δῐᾰνοεῖσθον δῐᾰνοούμεθᾰ δῐᾰνοεῖσθε δῐᾰνοοῦνται
subjunctive δῐᾰνοῶμαι δῐᾰνοῇ δῐᾰνοῆται δῐᾰνοῆσθον δῐᾰνοῆσθον δῐᾰνοώμεθᾰ δῐᾰνοῆσθε δῐᾰνοῶνται
optative δῐᾰνοοίμην δῐᾰνοοῖο δῐᾰνοοῖτο δῐᾰνοοῖσθον δῐᾰνοοίσθην δῐᾰνοοίμεθᾰ δῐᾰνοοῖσθε δῐᾰνοοῖντο
imperative   δῐᾰνοοῦ δῐᾰνοείσθω δῐᾰνοεῖσθον δῐᾰνοείσθων   δῐᾰνοεῖσθε δῐᾰνοείσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰνοεῖν δῐᾰνοεῖσθαι
participle m δῐᾰνοῶν δῐᾰνοούμενος
f δῐᾰνοοῦσᾰ δῐᾰνοουμένη
n δῐᾰνοοῦν δῐᾰνοούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐενόεον, δῐενοεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐενόεον δῐενόεες δῐενόεε(ν) δῐενοέετον δῐενοεέτην δῐενοέομεν δῐενοέετε δῐενόεον
middle/
passive 		indicative δῐενοεόμην δῐενοέου δῐενοέετο δῐενοέεσθον δῐενοεέσθην δῐενοεόμεθᾰ δῐενοέεσθε δῐενοέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐενόουν, δῐενοούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐενόουν δῐενόεις δῐενόει δῐενοεῖτον δῐενοείτην δῐενοοῦμεν δῐενοεῖτε δῐενόουν
middle/
passive 		indicative δῐενοούμην δῐενοοῦ δῐενοεῖτο δῐενοεῖσθον δῐενοείσθην δῐενοούμεθᾰ δῐενοεῖσθε δῐενοοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δῐᾰνοήσομαι, δῐᾰνοηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δῐᾰνοήσομαι δῐᾰνοήσῃ / δῐᾰνοήσει δῐᾰνοήσεται δῐᾰνοήσεσθον δῐᾰνοήσεσθον δῐᾰνοησόμεθᾰ δῐᾰνοήσεσθε δῐᾰνοήσονται
optative δῐᾰνοησοίμην δῐᾰνοήσοιο δῐᾰνοήσοιτο δῐᾰνοήσοισθον δῐᾰνοησοίσθην δῐᾰνοησοίμεθᾰ δῐᾰνοήσοισθε δῐᾰνοήσοιντο
passive indicative δῐᾰνοηθήσομαι δῐᾰνοηθήσῃ δῐᾰνοηθήσεται δῐᾰνοηθήσεσθον δῐᾰνοηθήσεσθον δῐᾰνοηθησόμεθᾰ δῐᾰνοηθήσεσθε δῐᾰνοηθήσονται
optative δῐᾰνοηθησοίμην δῐᾰνοηθήσοιο δῐᾰνοηθήσοιτο δῐᾰνοηθήσοισθον δῐᾰνοηθησοίσθην δῐᾰνοηθησοίμεθᾰ δῐᾰνοηθήσοισθε δῐᾰνοηθήσοιντο
middle passive
infinitive δῐᾰνοήσεσθαι δῐᾰνοηθήσεσθαι
participle m δῐᾰνοησόμενος δῐᾰνοηθησόμενος
f δῐᾰνοησομένη δῐᾰνοηθησομένη
n δῐᾰνοησόμενον δῐᾰνοηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δῐενοησᾰ́μην, δῐενοήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δῐενοησᾰ́μην δῐενοήσω δῐενοήσᾰτο δῐενοήσᾰσθον δῐενοησᾰ́σθην δῐενοησᾰ́μεθᾰ δῐενοήσᾰσθε δῐενοήσᾰντο
subjunctive δῐᾰνοήσωμαι δῐᾰνοήσῃ δῐᾰνοήσηται δῐᾰνοήσησθον δῐᾰνοήσησθον δῐᾰνοησώμεθᾰ δῐᾰνοήσησθε δῐᾰνοήσωνται
optative δῐᾰνοησαίμην δῐᾰνοήσαιο δῐᾰνοήσαιτο δῐᾰνοήσαισθον δῐᾰνοησαίσθην δῐᾰνοησαίμεθᾰ δῐᾰνοήσαισθε δῐᾰνοήσαιντο
imperative   δῐᾰνόησαι δῐᾰνοησᾰ́σθω δῐᾰνοήσᾰσθον δῐᾰνοησᾰ́σθων   δῐᾰνοήσᾰσθε δῐᾰνοησᾰ́σθων
passive indicative δῐενοήθην δῐενοήθης δῐενοήθη δῐενοήθητον δῐενοηθήτην δῐενοήθημεν δῐενοήθητε δῐενοήθησᾰν
subjunctive δῐᾰνοηθῶ δῐᾰνοηθῇς δῐᾰνοηθῇ δῐᾰνοηθῆτον δῐᾰνοηθῆτον δῐᾰνοηθῶμεν δῐᾰνοηθῆτε δῐᾰνοηθῶσῐ(ν)
optative δῐᾰνοηθείην δῐᾰνοηθείης δῐᾰνοηθείη δῐᾰνοηθεῖτον / δῐᾰνοηθείητον δῐᾰνοηθείτην / δῐᾰνοηθειήτην δῐᾰνοηθεῖμεν / δῐᾰνοηθείημεν δῐᾰνοηθεῖτε / δῐᾰνοηθείητε δῐᾰνοηθεῖεν / δῐᾰνοηθείησᾰν
imperative   δῐᾰνοήθητῐ δῐᾰνοηθήτω δῐᾰνοήθητον δῐᾰνοηθήτων   δῐᾰνοήθητε δῐᾰνοηθέντων
middle passive
infinitive δῐᾰνοήσᾰσθαι δῐᾰνοηθῆναι
participle m δῐᾰνοησᾰ́μενος δῐᾰνοηθείς
f δῐᾰνοησᾰμένη δῐᾰνοηθεῖσᾰ
n δῐᾰνοησᾰ́μενον δῐᾰνοηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δῐᾰνενόηκᾰ, δῐᾰνενόημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰνενόηκᾰ δῐᾰνενόηκᾰς δῐᾰνενόηκε(ν) δῐᾰνενοήκᾰτον δῐᾰνενοήκᾰτον δῐᾰνενοήκᾰμεν δῐᾰνενοήκᾰτε δῐᾰνενοήκᾱσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰνενοήκω δῐᾰνενοήκῃς δῐᾰνενοήκῃ δῐᾰνενοήκητον δῐᾰνενοήκητον δῐᾰνενοήκωμεν δῐᾰνενοήκητε δῐᾰνενοήκωσῐ(ν)
optative δῐᾰνενοήκοιμῐ / δῐᾰνενοηκοίην δῐᾰνενοήκοις / δῐᾰνενοηκοίης δῐᾰνενοήκοι / δῐᾰνενοηκοίη δῐᾰνενοήκοιτον δῐᾰνενοηκοίτην δῐᾰνενοήκοιμεν δῐᾰνενοήκοιτε δῐᾰνενοήκοιεν
imperative   δῐᾰνενόηκε δῐᾰνενοηκέτω δῐᾰνενοήκετον δῐᾰνενοηκέτων   δῐᾰνενοήκετε δῐᾰνενοηκόντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰνενόημαι δῐᾰνενόησαι δῐᾰνενόηται δῐᾰνενόησθον δῐᾰνενόησθον δῐᾰνενοήμεθᾰ δῐᾰνενόησθε δῐᾰνενόηνται
subjunctive δῐᾰνενοημένος ὦ δῐᾰνενοημένος ᾖς δῐᾰνενοημένος ᾖ δῐᾰνενοημένω ἦτον δῐᾰνενοημένω ἦτον δῐᾰνενοημένοι ὦμεν δῐᾰνενοημένοι ἦτε δῐᾰνενοημένοι ὦσῐ(ν)
optative δῐᾰνενοημένος εἴην δῐᾰνενοημένος εἴης δῐᾰνενοημένος εἴη δῐᾰνενοημένω εἴητον / εἶτον δῐᾰνενοημένω εἰήτην / εἴτην δῐᾰνενοημένοι εἴημεν / εἶμεν δῐᾰνενοημένοι εἴητε / εἶτε δῐᾰνενοημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   δῐᾰνενόησο δῐᾰνενοήσθω δῐᾰνενόησθον δῐᾰνενοήσθων   δῐᾰνενόησθε δῐᾰνενοήσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰνενοηκέναι δῐᾰνενοῆσθαι
participle m δῐᾰνενοηκώς δῐᾰνενοημένος
f δῐᾰνενοηκυῖᾰ δῐᾰνενοημένη
n δῐᾰνενοηκός δῐᾰνενοημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.