διαταγή

Greek

Etymology

By surface analysis, δια- (dia-) +‎ ταγή (tagí).

Noun

διαταγή • (diatagí) f (plural διαταγές)

  1. command, order
    Synonym: εντολή (entolí)
    Antonym: αντιδιαταγή (antidiatagí)

Declension

Declension of διαταγή
singular plural
nominative διαταγή (diatagí) διαταγές (diatagés)
genitive διαταγής (diatagís) διαταγών (diatagón)
accusative διαταγή (diatagí) διαταγές (diatagés)
vocative διαταγή (diatagí) διαταγές (diatagés)
  • διάταγμα (diátagma, “edict, decree”)
  • διατάζω (diatázo, “to order, to issue a command”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.