διαχωρισμένος
Greek
Participle
διαχωρισμένος • (diachorisménos) m (feminine διαχωρισμένη, neuter διαχωρισμένο)
- passive perfect participle of διαχωρίζω (diachorízo).
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διαχωρισμένος (diachorisménos) | διαχωρισμένη (diachorisméni) | διαχωρισμένο (diachorisméno) | διαχωρισμένοι (diachorisménoi) | διαχωρισμένες (diachorisménes) | διαχωρισμένα (diachorisména) | |
| genitive | διαχωρισμένου (diachorisménou) | διαχωρισμένης (diachorisménis) | διαχωρισμένου (diachorisménou) | διαχωρισμένων (diachorisménon) | διαχωρισμένων (diachorisménon) | διαχωρισμένων (diachorisménon) | |
| accusative | διαχωρισμένο (diachorisméno) | διαχωρισμένη (diachorisméni) | διαχωρισμένο (diachorisméno) | διαχωρισμένους (diachorisménous) | διαχωρισμένες (diachorisménes) | διαχωρισμένα (diachorisména) | |
| vocative | διαχωρισμένε (diachorisméne) | διαχωρισμένη (diachorisméni) | διαχωρισμένο (diachorisméno) | διαχωρισμένοι (diachorisménoi) | διαχωρισμένες (diachorisménes) | διαχωρισμένα (diachorisména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαχωρισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαχωρισμένος, etc.)