διαχωρίζω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ χωρίζω (khōrízō)

Pronunciation

 

Verb

διαχωρίζω • (diakhōrízō)

  1. to separate

Conjugation

   Present: διαχωρῐ́ζω, διαχωρῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαχωρῐ́ζω διαχωρῐ́ζεις διαχωρῐ́ζει διαχωρῐ́ζετον διαχωρῐ́ζετον διαχωρῐ́ζομεν διαχωρῐ́ζετε διαχωρῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive διαχωρῐ́ζω διαχωρῐ́ζῃς διαχωρῐ́ζῃ διαχωρῐ́ζητον διαχωρῐ́ζητον διαχωρῐ́ζωμεν διαχωρῐ́ζητε διαχωρῐ́ζωσῐ(ν)
optative διαχωρῐ́ζοιμῐ διαχωρῐ́ζοις διαχωρῐ́ζοι διαχωρῐ́ζοιτον διαχωρῐζοίτην διαχωρῐ́ζοιμεν διαχωρῐ́ζοιτε διαχωρῐ́ζοιεν
imperative   διαχώρῐζε διαχωρῐζέτω διαχωρῐ́ζετον διαχωρῐζέτων   διαχωρῐ́ζετε διαχωρῐζόντων
middle/
passive 		indicative διαχωρῐ́ζομαι διαχωρῐ́ζῃ / διαχωρῐ́ζει διαχωρῐ́ζεται διαχωρῐ́ζεσθον διαχωρῐ́ζεσθον διαχωρῐζόμεθᾰ διαχωρῐ́ζεσθε διαχωρῐ́ζονται
subjunctive διαχωρῐ́ζωμαι διαχωρῐ́ζῃ διαχωρῐ́ζηται διαχωρῐ́ζησθον διαχωρῐ́ζησθον διαχωρῐζώμεθᾰ διαχωρῐ́ζησθε διαχωρῐ́ζωνται
optative διαχωρῐζοίμην διαχωρῐ́ζοιο διαχωρῐ́ζοιτο διαχωρῐ́ζοισθον διαχωρῐζοίσθην διαχωρῐζοίμεθᾰ διαχωρῐ́ζοισθε διαχωρῐ́ζοιντο
imperative   διαχωρῐ́ζου διαχωρῐζέσθω διαχωρῐ́ζεσθον διαχωρῐζέσθων   διαχωρῐ́ζεσθε διαχωρῐζέσθων
active middle/passive
infinitive διαχωρῐ́ζειν διαχωρῐ́ζεσθαι
participle m διαχωρῐ́ζων διαχωρῐζόμενος
f διαχωρῐ́ζουσᾰ διαχωρῐζομένη
n διαχωρῐ́ζον διαχωρῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διεχώρῐζον, διεχωρῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διεχώρῐζον διεχώρῐζες διεχώρῐζε(ν) διεχωρῐ́ζετον διεχωρῐζέτην διεχωρῐ́ζομεν διεχωρῐ́ζετε διεχώρῐζον
middle/
passive 		indicative διεχωρῐζόμην διεχωρῐ́ζου διεχωρῐ́ζετο διεχωρῐ́ζεσθον διεχωρῐζέσθην διεχωρῐζόμεθᾰ διεχωρῐ́ζεσθε διεχωρῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαχωρῐέω, διαχωρῐέομαι, διαχωρῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαχωρῐέω διαχωρῐέεις διαχωρῐέει διαχωρῐέετον διαχωρῐέετον διαχωρῐέομεν διαχωρῐέετε διαχωρῐέουσῐ(ν)
optative διαχωρῐέοιμῐ διαχωρῐέοις διαχωρῐέοι διαχωρῐέοιτον διαχωρῐεοίτην διαχωρῐέοιμεν διαχωρῐέοιτε διαχωρῐέοιεν
middle indicative διαχωρῐέομαι διαχωρῐέῃ / διαχωρῐέει διαχωρῐέεται διαχωρῐέεσθον διαχωρῐέεσθον διαχωρῐεόμεθᾰ διαχωρῐέεσθε διαχωρῐέονται
optative διαχωρῐεοίμην διαχωρῐέοιο διαχωρῐέοιτο διαχωρῐέοισθον διαχωρῐεοίσθην διαχωρῐεοίμεθᾰ διαχωρῐέοισθε διαχωρῐέοιντο
passive indicative διαχωρῐσθήσομαι διαχωρῐσθήσῃ διαχωρῐσθήσεται διαχωρῐσθήσεσθον διαχωρῐσθήσεσθον διαχωρῐσθησόμεθᾰ διαχωρῐσθήσεσθε διαχωρῐσθήσονται
optative διαχωρῐσθησοίμην διαχωρῐσθήσοιο διαχωρῐσθήσοιτο διαχωρῐσθήσοισθον διαχωρῐσθησοίσθην διαχωρῐσθησοίμεθᾰ διαχωρῐσθήσοισθε διαχωρῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive διαχωρῐέειν διαχωρῐέεσθαι διαχωρῐσθήσεσθαι
participle m διαχωρῐέων διαχωρῐεόμενος διαχωρῐσθησόμενος
f διαχωρῐέουσᾰ διαχωρῐεομένη διαχωρῐσθησομένη
n διαχωρῐέον διαχωρῐεόμενον διαχωρῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαχωρῐῶ, διαχωρῐοῦμαι, διαχωρῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαχωρῐῶ διαχωρῐεῖς διαχωρῐεῖ διαχωρῐεῖτον διαχωρῐεῖτον διαχωρῐοῦμεν διαχωρῐεῖτε διαχωρῐοῦσῐ(ν)
optative διαχωρῐοίην / διαχωρῐοῖμῐ διαχωρῐοίης / διαχωρῐοῖς διαχωρῐοίη / διαχωρῐοῖ διαχωρῐοῖτον / διαχωρῐοίητον διαχωρῐοίτην / διαχωρῐοιήτην διαχωρῐοῖμεν / διαχωρῐοίημεν διαχωρῐοῖτε / διαχωρῐοίητε διαχωρῐοῖεν / διαχωρῐοίησᾰν
middle indicative διαχωρῐοῦμαι διαχωρῐῇ διαχωρῐεῖται διαχωρῐεῖσθον διαχωρῐεῖσθον διαχωρῐούμεθᾰ διαχωρῐεῖσθε διαχωρῐοῦνται
optative διαχωρῐοίμην διαχωρῐοῖο διαχωρῐοῖτο διαχωρῐοῖσθον διαχωρῐοίσθην διαχωρῐοίμεθᾰ διαχωρῐοῖσθε διαχωρῐοῖντο
passive indicative διαχωρῐσθήσομαι διαχωρῐσθήσῃ διαχωρῐσθήσεται διαχωρῐσθήσεσθον διαχωρῐσθήσεσθον διαχωρῐσθησόμεθᾰ διαχωρῐσθήσεσθε διαχωρῐσθήσονται
optative διαχωρῐσθησοίμην διαχωρῐσθήσοιο διαχωρῐσθήσοιτο διαχωρῐσθήσοισθον διαχωρῐσθησοίσθην διαχωρῐσθησοίμεθᾰ διαχωρῐσθήσοισθε διαχωρῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive διαχωρῐεῖν διαχωρῐεῖσθαι διαχωρῐσθήσεσθαι
participle m διαχωρῐῶν διαχωρῐούμενος διαχωρῐσθησόμενος
f διαχωρῐοῦσᾰ διαχωρῐουμένη διαχωρῐσθησομένη
n διαχωρῐοῦν διαχωρῐούμενον διαχωρῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: διεχώρῐσᾰ, διεχωρῐσᾰ́μην, διεχωρῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διεχώρῐσᾰ διεχώρῐσᾰς διεχώρῐσε(ν) διεχωρῐ́σᾰτον διεχωρῐσᾰ́την διεχωρῐ́σᾰμεν διεχωρῐ́σᾰτε διεχώρῐσᾰν
subjunctive διαχωρῐ́σω διαχωρῐ́σῃς διαχωρῐ́σῃ διαχωρῐ́σητον διαχωρῐ́σητον διαχωρῐ́σωμεν διαχωρῐ́σητε διαχωρῐ́σωσῐ(ν)
optative διαχωρῐ́σαιμῐ διαχωρῐ́σειᾰς / διαχωρῐ́σαις διαχωρῐ́σειε(ν) / διαχωρῐ́σαι διαχωρῐ́σαιτον διαχωρῐσαίτην διαχωρῐ́σαιμεν διαχωρῐ́σαιτε διαχωρῐ́σειᾰν / διαχωρῐ́σαιεν
imperative   διαχώρῐσον διαχωρῐσᾰ́τω διαχωρῐ́σᾰτον διαχωρῐσᾰ́των   διαχωρῐ́σᾰτε διαχωρῐσᾰ́ντων
middle indicative διεχωρῐσᾰ́μην διεχωρῐ́σω διεχωρῐ́σᾰτο διεχωρῐ́σᾰσθον διεχωρῐσᾰ́σθην διεχωρῐσᾰ́μεθᾰ διεχωρῐ́σᾰσθε διεχωρῐ́σᾰντο
subjunctive διαχωρῐ́σωμαι διαχωρῐ́σῃ διαχωρῐ́σηται διαχωρῐ́σησθον διαχωρῐ́σησθον διαχωρῐσώμεθᾰ διαχωρῐ́σησθε διαχωρῐ́σωνται
optative διαχωρῐσαίμην διαχωρῐ́σαιο διαχωρῐ́σαιτο διαχωρῐ́σαισθον διαχωρῐσαίσθην διαχωρῐσαίμεθᾰ διαχωρῐ́σαισθε διαχωρῐ́σαιντο
imperative   διαχώρῐσαι διαχωρῐσᾰ́σθω διαχωρῐ́σᾰσθον διαχωρῐσᾰ́σθων   διαχωρῐ́σᾰσθε διαχωρῐσᾰ́σθων
passive indicative διεχωρῐ́σθην διεχωρῐ́σθης διεχωρῐ́σθη διεχωρῐ́σθητον διεχωρῐσθήτην διεχωρῐ́σθημεν διεχωρῐ́σθητε διεχωρῐ́σθησᾰν
subjunctive διαχωρῐσθῶ διαχωρῐσθῇς διαχωρῐσθῇ διαχωρῐσθῆτον διαχωρῐσθῆτον διαχωρῐσθῶμεν διαχωρῐσθῆτε διαχωρῐσθῶσῐ(ν)
optative διαχωρῐσθείην διαχωρῐσθείης διαχωρῐσθείη διαχωρῐσθεῖτον / διαχωρῐσθείητον διαχωρῐσθείτην / διαχωρῐσθειήτην διαχωρῐσθεῖμεν / διαχωρῐσθείημεν διαχωρῐσθεῖτε / διαχωρῐσθείητε διαχωρῐσθεῖεν / διαχωρῐσθείησᾰν
imperative   διαχωρῐ́σθητῐ διαχωρῐσθήτω διαχωρῐ́σθητον διαχωρῐσθήτων   διαχωρῐ́σθητε διαχωρῐσθέντων
active middle passive
infinitive διαχωρῐ́σαι διαχωρῐ́σᾰσθαι διαχωρῐσθῆναι
participle m διαχωρῐ́σᾱς διαχωρῐσᾰ́μενος διαχωρῐσθείς
f διαχωρῐ́σᾱσᾰ διαχωρῐσᾰμένη διαχωρῐσθεῖσᾰ
n διαχωρῐ́σᾰν διαχωρῐσᾰ́μενον διαχωρῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: διακεχώρῐκᾰ, διακεχώρῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διακεχώρῐκᾰ διακεχώρῐκᾰς διακεχώρῐκε(ν) διακεχωρῐ́κᾰτον διακεχωρῐ́κᾰτον διακεχωρῐ́κᾰμεν διακεχωρῐ́κᾰτε διακεχωρῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive διακεχωρῐ́κω διακεχωρῐ́κῃς διακεχωρῐ́κῃ διακεχωρῐ́κητον διακεχωρῐ́κητον διακεχωρῐ́κωμεν διακεχωρῐ́κητε διακεχωρῐ́κωσῐ(ν)
optative διακεχωρῐ́κοιμῐ / διακεχωρῐκοίην διακεχωρῐ́κοις / διακεχωρῐκοίης διακεχωρῐ́κοι / διακεχωρῐκοίη διακεχωρῐ́κοιτον διακεχωρῐκοίτην διακεχωρῐ́κοιμεν διακεχωρῐ́κοιτε διακεχωρῐ́κοιεν
imperative   διακεχώρῐκε διακεχωρῐκέτω διακεχωρῐ́κετον διακεχωρῐκέτων   διακεχωρῐ́κετε διακεχωρῐκόντων
middle/
passive 		indicative διακεχώρῐσμαι διακεχώρῐσαι διακεχώρῐσται διακεχώρῐσθον διακεχώρῐσθον διακεχωρῐ́σμεθᾰ διακεχώρῐσθε διακεχωρῐ́δᾰται
subjunctive διακεχωρῐσμένος ὦ διακεχωρῐσμένος ᾖς διακεχωρῐσμένος ᾖ διακεχωρῐσμένω ἦτον διακεχωρῐσμένω ἦτον διακεχωρῐσμένοι ὦμεν διακεχωρῐσμένοι ἦτε διακεχωρῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative διακεχωρῐσμένος εἴην διακεχωρῐσμένος εἴης διακεχωρῐσμένος εἴη διακεχωρῐσμένω εἴητον / εἶτον διακεχωρῐσμένω εἰήτην / εἴτην διακεχωρῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν διακεχωρῐσμένοι εἴητε / εἶτε διακεχωρῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   διακεχώρῐσο διακεχωρῐ́σθω διακεχώρῐσθον διακεχωρῐ́σθων   διακεχώρῐσθε διακεχωρῐ́σθων
active middle/passive
infinitive διακεχωρῐκέναι διακεχωρῐ́σθαι
participle m διακεχωρῐκώς διακεχωρῐσμένος
f διακεχωρῐκυῖᾰ διακεχωρῐσμένη
n διακεχωρῐκός διακεχωρῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: διεκεχωρῐ́κειν / διεκεχωρῐ́κη, διεκεχωρῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διεκεχωρῐ́κειν / διεκεχωρῐ́κη διεκεχωρῐ́κεις / διεκεχωρῐ́κης διεκεχωρῐ́κει(ν) διεκεχωρῐ́κετον διεκεχωρῐκέτην διεκεχωρῐ́κεμεν διεκεχωρῐ́κετε διεκεχωρῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative διεκεχωρῐ́σμην διεκεχώρῐσο διεκεχώρῐστο διεκεχώρῐσθον διεκεχωρῐ́σθην διεκεχωρῐ́σμεθᾰ διεκεχώρῐσθε διεκεχωρῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαχωρίζω (diakhōrízō). By surface analysis, δια- (dia-) +‎ χωρίζω (chorízo).

Verb

διαχωρίζω • (diachorízo) (past διαχώρισα, passive διαχωρίζομαι)

  1. to separate, disconnect
  2. to distance (yourself from something), dissociate

Conjugation

διαχωρίζω   διαχωρίζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διαχωρίσω διαχωρίζομαι διαχωριστώ
2 sg διαχωρίζεις διαχωρίσεις διαχωρίζεσαι διαχωριστείς
3 sg διαχωρίζει διαχωρίσει διαχωρίζεται διαχωριστεί
1 pl διαχωρίζουμε, [‑ομε] διαχωρίσουμε, [‑ομε] διαχωριζόμαστε διαχωριστούμε
2 pl διαχωρίζετε διαχωρίσετε διαχωρίζεστε, διαχωριζόσαστε διαχωριστείτε
3 pl διαχωρίζουν(ε) διαχωρίσουν(ε) διαχωρίζονται διαχωριστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg διαχώριζα διαχώρισα διαχωριζόμουν(α) διαχωρίστηκα
2 sg διαχώριζες διαχώρισες διαχωριζόσουν(α) διαχωρίστηκες
3 sg διαχώριζε διαχώρισε διαχωριζόταν(ε) διαχωρίστηκε
1 pl διαχωρίζαμε διαχωρίσαμε διαχωριζόμασταν, (‑όμαστε) διαχωριστήκαμε
2 pl διαχωρίζατε διαχωρίσατε διαχωριζόσασταν, (‑όσαστε) διαχωριστήκατε
3 pl διαχώριζαν, διαχωρίζαν(ε) διαχώρισαν, διαχωρίσαν(ε) διαχωρίζονταν, (διαχωριζόντουσαν) διαχωρίστηκαν, διαχωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα διαχωρίσω ➤ θα διαχωρίζομαι ➤ θα διαχωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διαχωρίζεις, … θα διαχωρίσεις, … θα διαχωρίζεσαι, … θα διαχωριστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διαχωρίσει
  έχω, έχεις, … διαχωρισμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … διαχωριστεί
  είμαι, είσαι, … διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διαχωρίσει
  είχα, είχες, … διαχωρισμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … διαχωριστεί
  ήμουν, ήσουν, … διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διαχωρίσει
  θα έχω, θα έχεις, … διαχωρισμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … διαχωριστεί
  θα είμαι, θα είσαι, … διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg διαχώριζε διαχώρισε — διαχωρίσου
2 pl διαχωρίζετε διαχωρίστε διαχωρίζεστε διαχωριστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διαχωρίζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας διαχωρίσει ➤ διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ διαχωρίσει διαχωριστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.