χωρίζω

Ancient Greek

Etymology

From χωρίς (khōrís, “separated, detached”) +‎ -ῐ́ζω (-ĭ́zō, “verbal suffix”).[1]

Pronunciation

 

Verb

χωρῐ́ζω • (khōrĭ́zō)

  1. to separate, divide
  2. to distinguish

Conjugation

   Present: χωρῐ́ζω, χωρῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χωρῐ́ζω χωρῐ́ζεις χωρῐ́ζει χωρῐ́ζετον χωρῐ́ζετον χωρῐ́ζομεν χωρῐ́ζετε χωρῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive χωρῐ́ζω χωρῐ́ζῃς χωρῐ́ζῃ χωρῐ́ζητον χωρῐ́ζητον χωρῐ́ζωμεν χωρῐ́ζητε χωρῐ́ζωσῐ(ν)
optative χωρῐ́ζοιμῐ χωρῐ́ζοις χωρῐ́ζοι χωρῐ́ζοιτον χωρῐζοίτην χωρῐ́ζοιμεν χωρῐ́ζοιτε χωρῐ́ζοιεν
imperative   χώρῐζε χωρῐζέτω χωρῐ́ζετον χωρῐζέτων   χωρῐ́ζετε χωρῐζόντων
middle/
passive 		indicative χωρῐ́ζομαι χωρῐ́ζῃ / χωρῐ́ζει χωρῐ́ζεται χωρῐ́ζεσθον χωρῐ́ζεσθον χωρῐζόμεθᾰ χωρῐ́ζεσθε χωρῐ́ζονται
subjunctive χωρῐ́ζωμαι χωρῐ́ζῃ χωρῐ́ζηται χωρῐ́ζησθον χωρῐ́ζησθον χωρῐζώμεθᾰ χωρῐ́ζησθε χωρῐ́ζωνται
optative χωρῐζοίμην χωρῐ́ζοιο χωρῐ́ζοιτο χωρῐ́ζοισθον χωρῐζοίσθην χωρῐζοίμεθᾰ χωρῐ́ζοισθε χωρῐ́ζοιντο
imperative   χωρῐ́ζου χωρῐζέσθω χωρῐ́ζεσθον χωρῐζέσθων   χωρῐ́ζεσθε χωρῐζέσθων
active middle/passive
infinitive χωρῐ́ζειν χωρῐ́ζεσθαι
participle m χωρῐ́ζων χωρῐζόμενος
f χωρῐ́ζουσᾰ χωρῐζομένη
n χωρῐ́ζον χωρῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχώρῐζον, ἐχωρῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχώρῐζον ἐχώρῐζες ἐχώρῐζε(ν) ἐχωρῐ́ζετον ἐχωρῐζέτην ἐχωρῐ́ζομεν ἐχωρῐ́ζετε ἐχώρῐζον
middle/
passive 		indicative ἐχωρῐζόμην ἐχωρῐ́ζου ἐχωρῐ́ζετο ἐχωρῐ́ζεσθον ἐχωρῐζέσθην ἐχωρῐζόμεθᾰ ἐχωρῐ́ζεσθε ἐχωρῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χωρῐέω, χωρῐέομαι, χωρῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χωρῐέω χωρῐέεις χωρῐέει χωρῐέετον χωρῐέετον χωρῐέομεν χωρῐέετε χωρῐέουσῐ(ν)
optative χωρῐέοιμῐ χωρῐέοις χωρῐέοι χωρῐέοιτον χωρῐεοίτην χωρῐέοιμεν χωρῐέοιτε χωρῐέοιεν
middle indicative χωρῐέομαι χωρῐέῃ / χωρῐέει χωρῐέεται χωρῐέεσθον χωρῐέεσθον χωρῐεόμεθᾰ χωρῐέεσθε χωρῐέονται
optative χωρῐεοίμην χωρῐέοιο χωρῐέοιτο χωρῐέοισθον χωρῐεοίσθην χωρῐεοίμεθᾰ χωρῐέοισθε χωρῐέοιντο
passive indicative χωρῐσθήσομαι χωρῐσθήσῃ χωρῐσθήσεται χωρῐσθήσεσθον χωρῐσθήσεσθον χωρῐσθησόμεθᾰ χωρῐσθήσεσθε χωρῐσθήσονται
optative χωρῐσθησοίμην χωρῐσθήσοιο χωρῐσθήσοιτο χωρῐσθήσοισθον χωρῐσθησοίσθην χωρῐσθησοίμεθᾰ χωρῐσθήσοισθε χωρῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive χωρῐέειν χωρῐέεσθαι χωρῐσθήσεσθαι
participle m χωρῐέων χωρῐεόμενος χωρῐσθησόμενος
f χωρῐέουσᾰ χωρῐεομένη χωρῐσθησομένη
n χωρῐέον χωρῐεόμενον χωρῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χωρῐῶ, χωρῐοῦμαι, χωρῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χωρῐῶ χωρῐεῖς χωρῐεῖ χωρῐεῖτον χωρῐεῖτον χωρῐοῦμεν χωρῐεῖτε χωρῐοῦσῐ(ν)
optative χωρῐοίην / χωρῐοῖμῐ χωρῐοίης / χωρῐοῖς χωρῐοίη / χωρῐοῖ χωρῐοῖτον / χωρῐοίητον χωρῐοίτην / χωρῐοιήτην χωρῐοῖμεν / χωρῐοίημεν χωρῐοῖτε / χωρῐοίητε χωρῐοῖεν / χωρῐοίησᾰν
middle indicative χωρῐοῦμαι χωρῐῇ χωρῐεῖται χωρῐεῖσθον χωρῐεῖσθον χωρῐούμεθᾰ χωρῐεῖσθε χωρῐοῦνται
optative χωρῐοίμην χωρῐοῖο χωρῐοῖτο χωρῐοῖσθον χωρῐοίσθην χωρῐοίμεθᾰ χωρῐοῖσθε χωρῐοῖντο
passive indicative χωρῐσθήσομαι χωρῐσθήσῃ χωρῐσθήσεται χωρῐσθήσεσθον χωρῐσθήσεσθον χωρῐσθησόμεθᾰ χωρῐσθήσεσθε χωρῐσθήσονται
optative χωρῐσθησοίμην χωρῐσθήσοιο χωρῐσθήσοιτο χωρῐσθήσοισθον χωρῐσθησοίσθην χωρῐσθησοίμεθᾰ χωρῐσθήσοισθε χωρῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive χωρῐεῖν χωρῐεῖσθαι χωρῐσθήσεσθαι
participle m χωρῐῶν χωρῐούμενος χωρῐσθησόμενος
f χωρῐοῦσᾰ χωρῐουμένη χωρῐσθησομένη
n χωρῐοῦν χωρῐούμενον χωρῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχώρῐσᾰ, ἐχωρῐσᾰ́μην, ἐχωρῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχώρῐσᾰ ἐχώρῐσᾰς ἐχώρῐσε(ν) ἐχωρῐ́σᾰτον ἐχωρῐσᾰ́την ἐχωρῐ́σᾰμεν ἐχωρῐ́σᾰτε ἐχώρῐσᾰν
subjunctive χωρῐ́σω χωρῐ́σῃς χωρῐ́σῃ χωρῐ́σητον χωρῐ́σητον χωρῐ́σωμεν χωρῐ́σητε χωρῐ́σωσῐ(ν)
optative χωρῐ́σαιμῐ χωρῐ́σειᾰς / χωρῐ́σαις χωρῐ́σειε(ν) / χωρῐ́σαι χωρῐ́σαιτον χωρῐσαίτην χωρῐ́σαιμεν χωρῐ́σαιτε χωρῐ́σειᾰν / χωρῐ́σαιεν
imperative   χώρῐσον χωρῐσᾰ́τω χωρῐ́σᾰτον χωρῐσᾰ́των   χωρῐ́σᾰτε χωρῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐχωρῐσᾰ́μην ἐχωρῐ́σω ἐχωρῐ́σᾰτο ἐχωρῐ́σᾰσθον ἐχωρῐσᾰ́σθην ἐχωρῐσᾰ́μεθᾰ ἐχωρῐ́σᾰσθε ἐχωρῐ́σᾰντο
subjunctive χωρῐ́σωμαι χωρῐ́σῃ χωρῐ́σηται χωρῐ́σησθον χωρῐ́σησθον χωρῐσώμεθᾰ χωρῐ́σησθε χωρῐ́σωνται
optative χωρῐσαίμην χωρῐ́σαιο χωρῐ́σαιτο χωρῐ́σαισθον χωρῐσαίσθην χωρῐσαίμεθᾰ χωρῐ́σαισθε χωρῐ́σαιντο
imperative   χώρῐσαι χωρῐσᾰ́σθω χωρῐ́σᾰσθον χωρῐσᾰ́σθων   χωρῐ́σᾰσθε χωρῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐχωρῐ́σθην ἐχωρῐ́σθης ἐχωρῐ́σθη ἐχωρῐ́σθητον ἐχωρῐσθήτην ἐχωρῐ́σθημεν ἐχωρῐ́σθητε ἐχωρῐ́σθησᾰν
subjunctive χωρῐσθῶ χωρῐσθῇς χωρῐσθῇ χωρῐσθῆτον χωρῐσθῆτον χωρῐσθῶμεν χωρῐσθῆτε χωρῐσθῶσῐ(ν)
optative χωρῐσθείην χωρῐσθείης χωρῐσθείη χωρῐσθεῖτον / χωρῐσθείητον χωρῐσθείτην / χωρῐσθειήτην χωρῐσθεῖμεν / χωρῐσθείημεν χωρῐσθεῖτε / χωρῐσθείητε χωρῐσθεῖεν / χωρῐσθείησᾰν
imperative   χωρῐ́σθητῐ χωρῐσθήτω χωρῐ́σθητον χωρῐσθήτων   χωρῐ́σθητε χωρῐσθέντων
active middle passive
infinitive χωρῐ́σαι χωρῐ́σᾰσθαι χωρῐσθῆναι
participle m χωρῐ́σᾱς χωρῐσᾰ́μενος χωρῐσθείς
f χωρῐ́σᾱσᾰ χωρῐσᾰμένη χωρῐσθεῖσᾰ
n χωρῐ́σᾰν χωρῐσᾰ́μενον χωρῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεχώρῐκᾰ, κεχώρῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεχώρῐκᾰ κεχώρῐκᾰς κεχώρῐκε(ν) κεχωρῐ́κᾰτον κεχωρῐ́κᾰτον κεχωρῐ́κᾰμεν κεχωρῐ́κᾰτε κεχωρῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεχωρῐ́κω κεχωρῐ́κῃς κεχωρῐ́κῃ κεχωρῐ́κητον κεχωρῐ́κητον κεχωρῐ́κωμεν κεχωρῐ́κητε κεχωρῐ́κωσῐ(ν)
optative κεχωρῐ́κοιμῐ / κεχωρῐκοίην κεχωρῐ́κοις / κεχωρῐκοίης κεχωρῐ́κοι / κεχωρῐκοίη κεχωρῐ́κοιτον κεχωρῐκοίτην κεχωρῐ́κοιμεν κεχωρῐ́κοιτε κεχωρῐ́κοιεν
imperative   κεχώρῐκε κεχωρῐκέτω κεχωρῐ́κετον κεχωρῐκέτων   κεχωρῐ́κετε κεχωρῐκόντων
middle/
passive 		indicative κεχώρῐσμαι κεχώρῐσαι κεχώρῐσται κεχώρῐσθον κεχώρῐσθον κεχωρῐ́σμεθᾰ κεχώρῐσθε κεχωρῐ́δᾰται
subjunctive κεχωρῐσμένος ὦ κεχωρῐσμένος ᾖς κεχωρῐσμένος ᾖ κεχωρῐσμένω ἦτον κεχωρῐσμένω ἦτον κεχωρῐσμένοι ὦμεν κεχωρῐσμένοι ἦτε κεχωρῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχωρῐσμένος εἴην κεχωρῐσμένος εἴης κεχωρῐσμένος εἴη κεχωρῐσμένω εἴητον / εἶτον κεχωρῐσμένω εἰήτην / εἴτην κεχωρῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν κεχωρῐσμένοι εἴητε / εἶτε κεχωρῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεχώρῐσο κεχωρῐ́σθω κεχώρῐσθον κεχωρῐ́σθων   κεχώρῐσθε κεχωρῐ́σθων
active middle/passive
infinitive κεχωρῐκέναι κεχωρῐ́σθαι
participle m κεχωρῐκώς κεχωρῐσμένος
f κεχωρῐκυῖᾰ κεχωρῐσμένη
n κεχωρῐκός κεχωρῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεχωρῐ́κειν / ἐκεχωρῐ́κη, ἐκεχωρῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεχωρῐ́κειν / ἐκεχωρῐ́κη ἐκεχωρῐ́κεις / ἐκεχωρῐ́κης ἐκεχωρῐ́κει(ν) ἐκεχωρῐ́κετον ἐκεχωρῐκέτην ἐκεχωρῐ́κεμεν ἐκεχωρῐ́κετε ἐκεχωρῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεχωρῐ́σμην ἐκεχώρῐσο ἐκεχώρῐστο ἐκεχώρῐσθον ἐκεχωρῐ́σθην ἐκεχωρῐ́σμεθᾰ ἐκεχώρῐσθε ἐκεχωρῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • διαχωρίζω (diakhōrízō)
  • χωρῐ́ζοντες (khōrĭ́zontes) The separatists who believed that the Iliad and the Odyssey were composed by different or separate poets

Descendants

  • Greek: χωρίζω (chorízo)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “χώρα (> DER > Thence χωρίζω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1654-5

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek χωρίζω (khōrízō), from adverb χωρίς (khōrís, “apart, without”), from which χῶρος (khôros), χώρα (khṓra).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /xoˈri.zo/
  • Hyphenation: χω‧ρί‧ζω

Verb

χωρίζω • (chorízo) (past χώρισα, passive χωρίζομαι, p‑past χωρίστηκα, ppp χωρισμένος)

  1. to separate, divide
    Θα ήθελα να χωρίσω την παρουσίασή μου σε τέσσερα μέρη.
    Tha íthela na choríso tin parousíasí mou se téssera méri.
    I'd like to divide my presentation into four parts.
  2. (intransitive, only in active voice) to divorce

Conjugation

χωρίζω   χωρίζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg χωρίσω χωρίζομαι χωριστώ
2 sg χωρίζεις χωρίσεις χωρίζεσαι χωριστείς
3 sg χωρίζει χωρίσει χωρίζεται χωριστεί
1 pl χωρίζουμε, [‑ομε] χωρίσουμε, [‑ομε] χωριζόμαστε χωριστούμε
2 pl χωρίζετε χωρίσετε χωρίζεστε, χωριζόσαστε χωριστείτε
3 pl χωρίζουν(ε) χωρίσουν(ε) χωρίζονται χωριστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg χώριζα χώρισα χωριζόμουν(α) χωρίστηκα
2 sg χώριζες χώρισες χωριζόσουν(α) χωρίστηκες
3 sg χώριζε χώρισε χωριζόταν(ε) χωρίστηκε
1 pl χωρίζαμε χωρίσαμε χωριζόμασταν, (‑όμαστε) χωριστήκαμε
2 pl χωρίζατε χωρίσατε χωριζόσασταν, (‑όσαστε) χωριστήκατε
3 pl χώριζαν, χωρίζαν(ε) χώρισαν, χωρίσαν(ε) χωρίζονταν, (χωριζόντουσαν) χωρίστηκαν, χωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα χωρίσω ➤ θα χωρίζομαι ➤ θα χωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα χωρίζεις, … θα χωρίσεις, … θα χωρίζεσαι, … θα χωριστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … χωρίσει
  έχω, έχεις, … χωρισμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … χωριστεί
  είμαι, είσαι, … χωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … χωρίσει
  είχα, είχες, … χωρισμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … χωριστεί
  ήμουν, ήσουν, … χωρισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … χωρίσει
  θα έχω, θα έχεις, … χωρισμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … χωριστεί
  θα είμαι, θα είσαι, … χωρισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg χώριζε χώρισε — χωρίσου
2 pl χωρίζετε χωρίστε χωρίζεστε χωριστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ χωρίζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας χωρίσει ➤ χωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ χωρίσει χωριστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

References

  1. ^ χωρίζω - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.