διδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈdo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/

Participle

δῐδόμενος • (dĭdómenos) m (feminine δῐδομένη, neuter δῐδόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of δίδωμι (dídōmi)

Declension

First and second declension of δῐδόμενος; δῐδομένη; δῐδόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐδόμενος dĭdómenos	δῐδομένη dĭdoménē	δῐδόμενον dĭdómenon	δῐδομένω dĭdoménō	δῐδομένᾱ dĭdoménā	δῐδομένω dĭdoménō	δῐδόμενοι dĭdómenoi	δῐδόμεναι dĭdómenai	δῐδόμενᾰ dĭdómenă
Genitive	δῐδομένου dĭdoménou	δῐδομένης dĭdoménēs	δῐδομένου dĭdoménou	δῐδομένοιν dĭdoménoin	δῐδομέναιν dĭdoménain	δῐδομένοιν dĭdoménoin	δῐδομένων dĭdoménōn	δῐδομένων dĭdoménōn	δῐδομένων dĭdoménōn
Dative	δῐδομένῳ dĭdoménōi	δῐδομένῃ dĭdoménēi	δῐδομένῳ dĭdoménōi	δῐδομένοιν dĭdoménoin	δῐδομέναιν dĭdoménain	δῐδομένοιν dĭdoménoin	δῐδομένοις dĭdoménois	δῐδομέναις dĭdoménais	δῐδομένοις dĭdoménois
Accusative	δῐδόμενον dĭdómenon	δῐδομένην dĭdoménēn	δῐδόμενον dĭdómenon	δῐδομένω dĭdoménō	δῐδομένᾱ dĭdoménā	δῐδομένω dĭdoménō	δῐδομένους dĭdoménous	δῐδομένᾱς dĭdoménās	δῐδόμενᾰ dĭdómenă
Vocative	δῐδόμενε dĭdómene	δῐδομένη dĭdoménē	δῐδόμενον dĭdómenon	δῐδομένω dĭdoménō	δῐδομένᾱ dĭdoménā	δῐδομένω dĭdoménō	δῐδόμενοι dĭdómenoi	δῐδόμεναι dĭdómenai	δῐδόμενᾰ dĭdómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐδομένως dĭdoménōs			δῐδομενώτερος dĭdomenṓteros			δῐδομενώτᾰτος dĭdomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.