διεκπλέω

Ancient Greek

Alternative forms

  • διεκπλώω (diekplṓō) — Ionic

Etymology

From δια- (dia-, “from”) +‎ ἐκπλέω (ekpléō, “sail”).

Pronunciation

 

Verb

δῐεκπλέω • (dĭekpléō)

  1. to sail out (through)

Conjugation

   Present: δῐεκπλέω, δῐεκπλέομαι (Contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεκπλέω δῐεκπλεῖς δῐεκπλεῖ δῐεκπλεῖτον δῐεκπλεῖτον δῐεκπλέομεν δῐεκπλεῖτε δῐεκπλέουσῐ(ν)
subjunctive δῐεκπλέω δῐεκπλέῃς δῐεκπλέῃ δῐεκπλέητον δῐεκπλέητον δῐεκπλέωμεν δῐεκπλέητε δῐεκπλέωσῐ(ν)
optative δῐεκπλέοιμῐ δῐεκπλέοις δῐεκπλέοι δῐεκπλέοιτον δῐεκπλεοίτην δῐεκπλέοιμεν δῐεκπλέοιτε δῐεκπλέοιεν
imperative   δῐεκπλεῖ δῐεκπλείτω δῐεκπλεῖτον δῐεκπλείτων   δῐεκπλεῖτε δῐεκπλεόντων
middle/
passive 		indicative δῐεκπλέομαι δῐεκπλέῃ,
πλεῖ 		δῐεκπλεῖται δῐεκπλεῖσθον δῐεκπλεῖσθον δῐεκπλεόμεθᾰ δῐεκπλεῖσθε δῐεκπλέονται
subjunctive δῐεκπλέωμαι δῐεκπλέῃ δῐεκπλέηται δῐεκπλέησθον δῐεκπλέησθον δῐεκπλεώμεθᾰ δῐεκπλέησθε δῐεκπλέωνται
optative δῐεκπλεοίμην δῐεκπλέοιο δῐεκπλέοιτο δῐεκπλέοισθον δῐεκπλεοίσθην δῐεκπλεοίμεθᾰ δῐεκπλέοισθε δῐεκπλέοιντο
imperative   δῐεκπλέου δῐεκπλείσθω δῐεκπλεῖσθον δῐεκπλείσθων   δῐεκπλεῖσθε δῐεκπλεέσθων
active middle/passive
infinitive δῐεκπλεῖν δῐεκπλεῖσθαι
participle m δῐεκπλέων δῐεκπλεόμενος
f δῐεκπλέουσᾰ δῐεκπλεομένη
n δῐεκπλέον δῐεκπλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐεξέπλεον, δῐεξεπλεόμην (Contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεξέπλεον δῐεξέπλεις δῐεξέπλει(ν) δῐεξεπλεῖτον δῐεξεπλείτην δῐεξεπλέομεν δῐεξεπλεῖτε δῐεξέπλεον
middle/
passive 		indicative δῐεξεπλεόμην δῐεξεπλέου δῐεξεπλεῖτο δῐεξεπλεῖσθον δῐεξεπλείσθην δῐεξεπλεόμεθᾰ δῐεξεπλεῖσθε δῐεξεπλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δῐεκπλεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δῐεκπλεύσομαι δῐεκπλεύσῃ / δῐεκπλεύσει δῐεκπλεύσεται δῐεκπλεύσεσθον δῐεκπλεύσεσθον δῐεκπλευσόμεθᾰ δῐεκπλεύσεσθε δῐεκπλεύσονται
optative δῐεκπλευσοίμην δῐεκπλεύσοιο δῐεκπλεύσοιτο δῐεκπλεύσοισθον δῐεκπλευσοίσθην δῐεκπλευσοίμεθᾰ δῐεκπλεύσοισθε δῐεκπλεύσοιντο
middle
infinitive δῐεκπλεύσεσθαι
participle m δῐεκπλευσόμενος
f δῐεκπλευσομένη
n δῐεκπλευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δῐεξέπλευσᾰ, δῐεξεπλεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεξέπλευσᾰ δῐεξέπλευσᾰς δῐεξέπλευσε(ν) δῐεξεπλεύσᾰτον δῐεξεπλευσᾰ́την δῐεξεπλεύσᾰμεν δῐεξεπλεύσᾰτε δῐεξέπλευσᾰν
subjunctive δῐεκπλεύσω δῐεκπλεύσῃς δῐεκπλεύσῃ δῐεκπλεύσητον δῐεκπλεύσητον δῐεκπλεύσωμεν δῐεκπλεύσητε δῐεκπλεύσωσῐ(ν)
optative δῐεκπλεύσαιμῐ δῐεκπλεύσειᾰς / δῐεκπλεύσαις δῐεκπλεύσειε(ν) / δῐεκπλεύσαι δῐεκπλεύσαιτον δῐεκπλευσαίτην δῐεκπλεύσαιμεν δῐεκπλεύσαιτε δῐεκπλεύσειᾰν / δῐεκπλεύσαιεν
imperative   δῐέκπλευσον δῐεκπλευσᾰ́τω δῐεκπλεύσᾰτον δῐεκπλευσᾰ́των   δῐεκπλεύσᾰτε δῐεκπλευσᾰ́ντων
passive indicative δῐεξεπλεύσθην δῐεξεπλεύσθης δῐεξεπλεύσθη δῐεξεπλεύσθητον δῐεξεπλευσθήτην δῐεξεπλεύσθημεν δῐεξεπλεύσθητε δῐεξεπλεύσθησᾰν
subjunctive δῐεκπλευσθῶ δῐεκπλευσθῇς δῐεκπλευσθῇ δῐεκπλευσθῆτον δῐεκπλευσθῆτον δῐεκπλευσθῶμεν δῐεκπλευσθῆτε δῐεκπλευσθῶσῐ(ν)
optative δῐεκπλευσθείην δῐεκπλευσθείης δῐεκπλευσθείη δῐεκπλευσθεῖτον / δῐεκπλευσθείητον δῐεκπλευσθείτην / δῐεκπλευσθειήτην δῐεκπλευσθεῖμεν / δῐεκπλευσθείημεν δῐεκπλευσθεῖτε / δῐεκπλευσθείητε δῐεκπλευσθεῖεν / δῐεκπλευσθείησᾰν
imperative   δῐεκπλεύσθητῐ δῐεκπλευσθήτω δῐεκπλεύσθητον δῐεκπλευσθήτων   δῐεκπλεύσθητε δῐεκπλευσθέντων
active passive
infinitive δῐεκπλεῦσαι δῐεκπλευσθῆναι
participle m δῐεκπλεύσᾱς δῐεκπλευσθείς
f δῐεκπλεύσᾱσᾰ δῐεκπλευσθεῖσᾰ
n δῐεκπλεῦσᾰν δῐεκπλευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δῐεκπέπλευκᾰ, δῐεκπέπλευσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεκπέπλευκᾰ δῐεκπέπλευκᾰς δῐεκπέπλευκε(ν) δῐεκπεπλεύκᾰτον δῐεκπεπλεύκᾰτον δῐεκπεπλεύκᾰμεν δῐεκπεπλεύκᾰτε δῐεκπεπλεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive δῐεκπεπλεύκω δῐεκπεπλεύκῃς δῐεκπεπλεύκῃ δῐεκπεπλεύκητον δῐεκπεπλεύκητον δῐεκπεπλεύκωμεν δῐεκπεπλεύκητε δῐεκπεπλεύκωσῐ(ν)
optative δῐεκπεπλεύκοιμῐ / δῐεκπεπλευκοίην δῐεκπεπλεύκοις / δῐεκπεπλευκοίης δῐεκπεπλεύκοι / δῐεκπεπλευκοίη δῐεκπεπλεύκοιτον δῐεκπεπλευκοίτην δῐεκπεπλεύκοιμεν δῐεκπεπλεύκοιτε δῐεκπεπλεύκοιεν
imperative   δῐεκπέπλευκε δῐεκπεπλευκέτω δῐεκπεπλεύκετον δῐεκπεπλευκέτων   δῐεκπεπλεύκετε δῐεκπεπλευκόντων
middle/
passive 		indicative δῐεκπέπλευσμαι δῐεκπέπλευσαι δῐεκπέπλευσται δῐεκπέπλευσθον δῐεκπέπλευσθον δῐεκπεπλεύσμεθᾰ δῐεκπέπλευσθε δῐεκπεπλεύσᾰται
subjunctive δῐεκπεπλευσμένος ὦ δῐεκπεπλευσμένος ᾖς δῐεκπεπλευσμένος ᾖ δῐεκπεπλευσμένω ἦτον δῐεκπεπλευσμένω ἦτον δῐεκπεπλευσμένοι ὦμεν δῐεκπεπλευσμένοι ἦτε δῐεκπεπλευσμένοι ὦσῐ(ν)
optative δῐεκπεπλευσμένος εἴην δῐεκπεπλευσμένος εἴης δῐεκπεπλευσμένος εἴη δῐεκπεπλευσμένω εἴητον / εἶτον δῐεκπεπλευσμένω εἰήτην / εἴτην δῐεκπεπλευσμένοι εἴημεν / εἶμεν δῐεκπεπλευσμένοι εἴητε / εἶτε δῐεκπεπλευσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   δῐεκπέπλευσο δῐεκπεπλεύσθω δῐεκπέπλευσθον δῐεκπεπλεύσθων   δῐεκπέπλευσθε δῐεκπεπλεύσθων
active middle/passive
infinitive δῐεκπεπλευκέναι δῐεκπεπλεῦσθαι
participle m δῐεκπεπλευκώς δῐεκπεπλευσμένος
f δῐεκπεπλευκυῖᾰ δῐεκπεπλευσμένη
n δῐεκπεπλευκός δῐεκπεπλευσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.