διεκπλέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ek.plé.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.ekˈple.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.ekˈple.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.ekˈple.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.ekˈple.on/

Participle

δῐεκπλέων • (dĭekpléōn) m (feminine δῐεκπλέουσᾰ, neuter δῐεκπλέον); first/third declension

present active participle of διεκπλέω (diekpléō)

Declension

First and third declension of δῐεκπλέων; δῐεκπλέουσᾰ; δῐεκπλέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐεκπλέων dĭekpléōn	δῐεκπλέουσᾰ dĭekpléousă	δῐεκπλέον dĭekpléon	δῐεκπλέοντε dĭekpléonte	δῐεκπλεούσᾱ dĭekpleoúsā	δῐεκπλέοντε dĭekpléonte	δῐεκπλέοντες dĭekpléontes	δῐεκπλέουσαι dĭekpléousai	δῐεκπλέοντᾰ dĭekpléontă
Genitive	δῐεκπλέοντος dĭekpléontos	δῐεκπλεούσης dĭekpleoúsēs	δῐεκπλέοντος dĭekpléontos	δῐεκπλεόντοιν dĭekpleóntoin	δῐεκπλεούσαιν dĭekpleoúsain	δῐεκπλεόντοιν dĭekpleóntoin	δῐεκπλεόντων dĭekpleóntōn	δῐεκπλεουσῶν dĭekpleousôn	δῐεκπλεόντων dĭekpleóntōn
Dative	δῐεκπλέοντῐ dĭekpléontĭ	δῐεκπλεούσῃ dĭekpleoúsēi	δῐεκπλέοντῐ dĭekpléontĭ	δῐεκπλεόντοιν dĭekpleóntoin	δῐεκπλεούσαιν dĭekpleoúsain	δῐεκπλεόντοιν dĭekpleóntoin	δῐεκπλέουσῐ / δῐεκπλέουσῐν dĭekpléousĭ(n)	δῐεκπλεούσαις dĭekpleoúsais	δῐεκπλέουσῐ / δῐεκπλέουσῐν dĭekpléousĭ(n)
Accusative	δῐεκπλέοντᾰ dĭekpléontă	δῐεκπλέουσᾰν dĭekpléousăn	δῐεκπλέον dĭekpléon	δῐεκπλέοντε dĭekpléonte	δῐεκπλεούσᾱ dĭekpleoúsā	δῐεκπλέοντε dĭekpléonte	δῐεκπλέοντᾰς dĭekpléontăs	δῐεκπλεούσᾱς dĭekpleoúsās	δῐεκπλέοντᾰ dĭekpléontă
Vocative	δῐεκπλέων dĭekpléōn	δῐεκπλέουσᾰ dĭekpléousă	δῐεκπλέον dĭekpléon	δῐεκπλέοντε dĭekpléonte	δῐεκπλεούσᾱ dĭekpleoúsā	δῐεκπλέοντε dĭekpléonte	δῐεκπλέοντες dĭekpléontes	δῐεκπλέουσαι dĭekpléousai	δῐεκπλέοντᾰ dĭekpléontă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.