διστάζω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διστάζω (distázō).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ðiˈsta.zo/
  • Hyphenation: δι‧στά‧ζω

Verb

διστάζω • (distázo) (past δίστασα)

  1. to hesitate, waver, pause

Conjugation

διστάζω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg διστάσω
2 sg διστάζεις διστάσεις
3 sg διστάζει διστάσει
1 pl διστάζουμε, [‑ομε] διστάσουμε, [‑ομε]
2 pl διστάζετε διστάσετε
3 pl διστάζουν(ε) διστάσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg δίσταζα δίστασα
2 sg δίσταζες δίστασες
3 sg δίσταζε δίστασε
1 pl διστάζαμε διστάσαμε
2 pl διστάζατε διστάσατε
3 pl δίσταζαν, διστάζαν(ε) δίστασαν, διστάσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα διστάσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διστάζεις, … θα διστάσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διστάσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διστάσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διστάσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg δίσταζε δίστασε
2 pl διστάζετε διστάστε
Other forms
Active present participle ➤   διστάζοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας διστάσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   διστάσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

References

  1. ^ διστάζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.