διχοτομώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek διχοτομῶ (dikhotomô), from Ancient Greek διχοτομοῦμαι (dikhotomoûmai).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ði.xo.toˈmo/
  • Hyphenation: δι‧χο‧το‧μώ

Verb

διχοτομώ • (dichotomó) (past διχοτόμησα, passive διχοτομούμαι, ppp διχοτομημένος)

  1. (geometry) to bisect (to divide an angle, line segment, or other figure into two equal parts)
  2. (figuratively) to divide in two, to partition (e.g. a country or region)

Conjugation

διχοτομώ, διχοτομούμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διχοτομήσω διχοτομούμαι διχοτομηθώ
2 sg διχοτομείς διχοτομήσεις διχοτομείσαι διχοτομηθείς
3 sg διχοτομεί διχοτομήσει διχοτομείται διχοτομηθεί
1 pl διχοτομούμε διχοτομήσουμε, [-ομε] διχοτομούμαστε διχοτομηθούμε
2 pl διχοτομείτε διχοτομήσετε διχοτομείστε διχοτομηθείτε
3 pl διχοτομούν(ε) διχοτομήσουν(ε) διχοτομούνται διχοτομηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg διχοτομούσα διχοτόμησα [διχοτομούμουν(α)] διχοτομήθηκα
2 sg διχοτομούσες διχοτόμησες [διχοτομούσουν(α)] διχοτομήθηκες
3 sg διχοτομούσε διχοτόμησε διχοτομούνταν, {διχοτομείτο} διχοτομήθηκε
1 pl διχοτομούσαμε διχοτομήσαμε διχοτομούμασταν, (‑ούμαστε) διχοτομηθήκαμε
2 pl διχοτομούσατε διχοτομήσατε [διχοτομούσασταν, (‑ούσαστε)] διχοτομηθήκατε
3 pl διχοτομούσαν(ε) διχοτόμησαν, διχοτομήσαν(ε) διχοτομούνταν, {διχοτομούντο} διχοτομήθηκαν, διχοτομηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα διχοτομήσω ➤ θα διχοτομούμαι ➤ θα διχοτομηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διχοτομείς, … θα διχοτομήσεις, … θα διχοτομείσαι, … θα διχοτομηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διχοτομήσει
  έχω, έχεις, … διχοτομημένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … διχοτομηθεί
  είμαι, είσαι, … διχοτομημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διχοτομήσει
  είχα, είχες, … διχοτομημένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … διχοτομηθεί
  ήμουν, ήσουν, … διχοτομημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διχοτομήσει
  θα έχω, θα έχεις, … διχοτομημένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … διχοτομηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … διχοτομημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — διχοτόμησε — διχοτομήσου
2 pl διχοτομείτε διχοτομήστε διχοτομείστε διχοτομηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διχοτομώντας ➤ διχοτομούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας διχοτομήσει ➤ διχοτομημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ διχοτομήσει διχοτομηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

References

  1. ^ διχοτομώ, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.