δουλεύων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /duː.lěu̯.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /duˈle.won/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðuˈle.βon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðuˈle.von/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðuˈle.von/

Participle

δουλεύων • (douleúōn) m (feminine δουλεύουσᾰ, neuter δουλεῦον); first/third declension

present active participle of δουλεύω (douleúō)

Declension

First and third declension of δουλεύων; δουλεύουσᾰ; δουλεῦον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δουλεύων douleúōn	δουλεύουσᾰ douleúousă	δουλεῦον douleûon	δουλεύοντε douleúonte	δουλευούσᾱ douleuoúsā	δουλεύοντε douleúonte	δουλεύοντες douleúontes	δουλεύουσαι douleúousai	δουλεύοντᾰ douleúontă
Genitive	δουλεύοντος douleúontos	δουλευούσης douleuoúsēs	δουλεύοντος douleúontos	δουλευόντοιν douleuóntoin	δουλευούσαιν douleuoúsain	δουλευόντοιν douleuóntoin	δουλευόντων douleuóntōn	δουλευουσῶν douleuousôn	δουλευόντων douleuóntōn
Dative	δουλεύοντῐ douleúontĭ	δουλευούσῃ douleuoúsēi	δουλεύοντῐ douleúontĭ	δουλευόντοιν douleuóntoin	δουλευούσαιν douleuoúsain	δουλευόντοιν douleuóntoin	δουλεύουσῐ / δουλεύουσῐν douleúousĭ(n)	δουλευούσαις douleuoúsais	δουλεύουσῐ / δουλεύουσῐν douleúousĭ(n)
Accusative	δουλεύοντᾰ douleúontă	δουλεύουσᾰν douleúousăn	δουλεῦον douleûon	δουλεύοντε douleúonte	δουλευούσᾱ douleuoúsā	δουλεύοντε douleúonte	δουλεύοντᾰς douleúontăs	δουλευούσᾱς douleuoúsās	δουλεύοντᾰ douleúontă
Vocative	δουλεύων douleúōn	δουλεύουσᾰ douleúousă	δουλεῦον douleûon	δουλεύοντε douleúonte	δουλευούσᾱ douleuoúsā	δουλεύοντε douleúonte	δουλεύοντες douleúontes	δουλεύουσαι douleúousai	δουλεύοντᾰ douleúontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δουλευόντως douleuóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.