δουλωσάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /duː.lɔː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /du.loˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðu.loˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðu.loˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðu.loˈsa.me.nos/

Participle

δουλωσάμενος • (doulōsámenos) m (feminine δουλωσᾰμένη, neuter δουλωσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of δουλόω (doulóō)

Declension

First and second declension of δουλωσᾰ́μενος; δουλωσᾰμένη; δουλωσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δουλωσᾰ́μενος doulōsắmenos	δουλωσᾰμένη doulōsăménē	δουλωσᾰ́μενον doulōsắmenon	δουλωσᾰμένω doulōsăménō	δουλωσᾰμένᾱ doulōsăménā	δουλωσᾰμένω doulōsăménō	δουλωσᾰ́μενοι doulōsắmenoi	δουλωσᾰ́μεναι doulōsắmenai	δουλωσᾰ́μενᾰ doulōsắmenă
Genitive	δουλωσᾰμένου doulōsăménou	δουλωσᾰμένης doulōsăménēs	δουλωσᾰμένου doulōsăménou	δουλωσᾰμένοιν doulōsăménoin	δουλωσᾰμέναιν doulōsăménain	δουλωσᾰμένοιν doulōsăménoin	δουλωσᾰμένων doulōsăménōn	δουλωσᾰμένων doulōsăménōn	δουλωσᾰμένων doulōsăménōn
Dative	δουλωσᾰμένῳ doulōsăménōi	δουλωσᾰμένῃ doulōsăménēi	δουλωσᾰμένῳ doulōsăménōi	δουλωσᾰμένοιν doulōsăménoin	δουλωσᾰμέναιν doulōsăménain	δουλωσᾰμένοιν doulōsăménoin	δουλωσᾰμένοις doulōsăménois	δουλωσᾰμέναις doulōsăménais	δουλωσᾰμένοις doulōsăménois
Accusative	δουλωσᾰ́μενον doulōsắmenon	δουλωσᾰμένην doulōsăménēn	δουλωσᾰ́μενον doulōsắmenon	δουλωσᾰμένω doulōsăménō	δουλωσᾰμένᾱ doulōsăménā	δουλωσᾰμένω doulōsăménō	δουλωσᾰμένους doulōsăménous	δουλωσᾰμένᾱς doulōsăménās	δουλωσᾰ́μενᾰ doulōsắmenă
Vocative	δουλωσᾰ́μενε doulōsắmene	δουλωσᾰμένη doulōsăménē	δουλωσᾰ́μενον doulōsắmenon	δουλωσᾰμένω doulōsăménō	δουλωσᾰμένᾱ doulōsăménā	δουλωσᾰμένω doulōsăménō	δουλωσᾰ́μενοι doulōsắmenoi	δουλωσᾰ́μεναι doulōsắmenai	δουλωσᾰ́μενᾰ doulōsắmenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.