δουλόω

Ancient Greek

Etymology

δοῦλος (doûlos, “slave”) +‎ -όω (-óō)

Pronunciation

 

Verb

δουλόω • (doulóō)

  1. to enslave

Conjugation

   Present: δουλῶ, δουλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δουλῶ δουλοῖς δουλοῖ δουλοῦτον δουλοῦτον δουλοῦμεν δουλοῦτε δουλοῦσῐ(ν)
subjunctive δουλῶ δουλοῖς δουλοῖ δουλῶτον δουλῶτον δουλῶμεν δουλῶτε δουλῶσῐ(ν)
optative δουλοίην / δουλοῖμῐ δουλοίης / δουλοῖς δουλοίη / δουλοῖ δουλοῖτον / δουλοίητον δουλοίτην / δουλοιήτην δουλοῖμεν / δουλοίημεν δουλοῖτε / δουλοίητε δουλοῖεν / δουλοίησᾰν
imperative   δούλου δουλούτω δουλοῦτον δουλούτων   δουλοῦτε δουλούντων
middle/
passive 		indicative δουλοῦμαι δουλοῖ δουλοῦται δουλοῦσθον δουλοῦσθον δουλούμεθᾰ δουλοῦσθε δουλοῦνται
subjunctive δουλῶμαι δουλοῖ δουλῶται δουλῶσθον δουλῶσθον δουλώμεθᾰ δουλῶσθε δουλῶνται
optative δουλοίμην δουλοῖο δουλοῖτο δουλοῖσθον δουλοίσθην δουλοίμεθᾰ δουλοῖσθε δουλοῖντο
imperative   δουλοῦ δουλούσθω δουλοῦσθον δουλούσθων   δουλοῦσθε δουλούσθων
active middle/passive
infinitive δουλοῦν δουλοῦσθαι
participle m δουλῶν δουλούμενος
f δουλοῦσᾰ δουλουμένη
n δουλοῦν δουλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδούλουν, ἐδουλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδούλουν ἐδούλους ἐδούλου ἐδουλοῦτον ἐδουλούτην ἐδουλοῦμεν ἐδουλοῦτε ἐδούλουν
middle/
passive 		indicative ἐδουλούμην ἐδουλοῦ ἐδουλοῦτο ἐδουλοῦσθον ἐδουλούσθην ἐδουλούμεθᾰ ἐδουλοῦσθε ἐδουλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δουλώσω, δουλώσομαι, δουλωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δουλώσω δουλώσεις δουλώσει δουλώσετον δουλώσετον δουλώσομεν δουλώσετε δουλώσουσῐ(ν)
optative δουλώσοιμῐ δουλώσοις δουλώσοι δουλώσοιτον δουλωσοίτην δουλώσοιμεν δουλώσοιτε δουλώσοιεν
middle indicative δουλώσομαι δουλώσῃ / δουλώσει δουλώσεται δουλώσεσθον δουλώσεσθον δουλωσόμεθᾰ δουλώσεσθε δουλώσονται
optative δουλωσοίμην δουλώσοιο δουλώσοιτο δουλώσοισθον δουλωσοίσθην δουλωσοίμεθᾰ δουλώσοισθε δουλώσοιντο
passive indicative δουλωθήσομαι δουλωθήσῃ δουλωθήσεται δουλωθήσεσθον δουλωθήσεσθον δουλωθησόμεθᾰ δουλωθήσεσθε δουλωθήσονται
optative δουλωθησοίμην δουλωθήσοιο δουλωθήσοιτο δουλωθήσοισθον δουλωθησοίσθην δουλωθησοίμεθᾰ δουλωθήσοισθε δουλωθήσοιντο
active middle passive
infinitive δουλώσειν δουλώσεσθαι δουλωθήσεσθαι
participle m δουλώσων δουλωσόμενος δουλωθησόμενος
f δουλώσουσᾰ δουλωσομένη δουλωθησομένη
n δουλῶσον δουλωσόμενον δουλωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδούλωσᾰ, ἐδουλωσᾰ́μην, ἐδουλώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδούλωσᾰ ἐδούλωσᾰς ἐδούλωσε(ν) ἐδουλώσᾰτον ἐδουλωσᾰ́την ἐδουλώσᾰμεν ἐδουλώσᾰτε ἐδούλωσᾰν
subjunctive δουλώσω δουλώσῃς δουλώσῃ δουλώσητον δουλώσητον δουλώσωμεν δουλώσητε δουλώσωσῐ(ν)
optative δουλώσαιμῐ δουλώσειᾰς / δουλώσαις δουλώσειε(ν) / δουλώσαι δουλώσαιτον δουλωσαίτην δουλώσαιμεν δουλώσαιτε δουλώσειᾰν / δουλώσαιεν
imperative   δούλωσον δουλωσᾰ́τω δουλώσᾰτον δουλωσᾰ́των   δουλώσᾰτε δουλωσᾰ́ντων
middle indicative ἐδουλωσᾰ́μην ἐδουλώσω ἐδουλώσᾰτο ἐδουλώσᾰσθον ἐδουλωσᾰ́σθην ἐδουλωσᾰ́μεθᾰ ἐδουλώσᾰσθε ἐδουλώσᾰντο
subjunctive δουλώσωμαι δουλώσῃ δουλώσηται δουλώσησθον δουλώσησθον δουλωσώμεθᾰ δουλώσησθε δουλώσωνται
optative δουλωσαίμην δουλώσαιο δουλώσαιτο δουλώσαισθον δουλωσαίσθην δουλωσαίμεθᾰ δουλώσαισθε δουλώσαιντο
imperative   δούλωσαι δουλωσᾰ́σθω δουλώσᾰσθον δουλωσᾰ́σθων   δουλώσᾰσθε δουλωσᾰ́σθων
passive indicative ἐδουλώθην ἐδουλώθης ἐδουλώθη ἐδουλώθητον ἐδουλωθήτην ἐδουλώθημεν ἐδουλώθητε ἐδουλώθησᾰν
subjunctive δουλωθῶ δουλωθῇς δουλωθῇ δουλωθῆτον δουλωθῆτον δουλωθῶμεν δουλωθῆτε δουλωθῶσῐ(ν)
optative δουλωθείην δουλωθείης δουλωθείη δουλωθεῖτον / δουλωθείητον δουλωθείτην / δουλωθειήτην δουλωθεῖμεν / δουλωθείημεν δουλωθεῖτε / δουλωθείητε δουλωθεῖεν / δουλωθείησᾰν
imperative   δουλώθητῐ δουλωθήτω δουλώθητον δουλωθήτων   δουλώθητε δουλωθέντων
active middle passive
infinitive δουλῶσαι δουλώσᾰσθαι δουλωθῆναι
participle m δουλώσᾱς δουλωσᾰ́μενος δουλωθείς
f δουλώσᾱσᾰ δουλωσᾰμένη δουλωθεῖσᾰ
n δουλῶσᾰν δουλωσᾰ́μενον δουλωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δεδούλωκᾰ, δεδούλωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεδούλωκᾰ δεδούλωκᾰς δεδούλωκε(ν) δεδουλώκᾰτον δεδουλώκᾰτον δεδουλώκᾰμεν δεδουλώκᾰτε δεδουλώκᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδουλώκω δεδουλώκῃς δεδουλώκῃ δεδουλώκητον δεδουλώκητον δεδουλώκωμεν δεδουλώκητε δεδουλώκωσῐ(ν)
optative δεδουλώκοιμῐ / δεδουλωκοίην δεδουλώκοις / δεδουλωκοίης δεδουλώκοι / δεδουλωκοίη δεδουλώκοιτον δεδουλωκοίτην δεδουλώκοιμεν δεδουλώκοιτε δεδουλώκοιεν
imperative   δεδούλωκε δεδουλωκέτω δεδουλώκετον δεδουλωκέτων   δεδουλώκετε δεδουλωκόντων
middle/
passive 		indicative δεδούλωμαι δεδούλωσαι δεδούλωται δεδούλωσθον δεδούλωσθον δεδουλώμεθᾰ δεδούλωσθε δεδούλωνται
subjunctive δεδουλωμένος ὦ δεδουλωμένος ᾖς δεδουλωμένος ᾖ δεδουλωμένω ἦτον δεδουλωμένω ἦτον δεδουλωμένοι ὦμεν δεδουλωμένοι ἦτε δεδουλωμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδουλωμένος εἴην δεδουλωμένος εἴης δεδουλωμένος εἴη δεδουλωμένω εἴητον / εἶτον δεδουλωμένω εἰήτην / εἴτην δεδουλωμένοι εἴημεν / εἶμεν δεδουλωμένοι εἴητε / εἶτε δεδουλωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   δεδούλωσο δεδουλώσθω δεδούλωσθον δεδουλώσθων   δεδούλωσθε δεδουλώσθων
active middle/passive
infinitive δεδουλωκέναι δεδουλῶσθαι
participle m δεδουλωκώς δεδουλωμένος
f δεδουλωκυῖᾰ δεδουλωμένη
n δεδουλωκός δεδουλωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐδεδουλώκειν / ἐδεδουλώκη, ἐδεδουλώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδεδουλώκειν / ἐδεδουλώκη ἐδεδουλώκεις / ἐδεδουλώκης ἐδεδουλώκει(ν) ἐδεδουλώκετον ἐδεδουλωκέτην ἐδεδουλώκεμεν ἐδεδουλώκετε ἐδεδουλώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐδεδουλώμην ἐδεδούλωσο ἐδεδούλωτο ἐδεδούλωσθον ἐδεδουλώσθην ἐδεδουλώμεθᾰ ἐδεδούλωσθε ἐδεδούλωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.