δυσκέλαδος

See also: Δυσκέλαδος

Ancient Greek

Etymology

From δῠσ- (dŭs-, “bad”) +‎ κέλαδος (kélados, “noise, sound”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dys.ké.la.dos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dysˈke.la.dos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðysˈce.la.ðos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðysˈce.la.ðos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðisˈce.la.ðos/

Adjective

δῠσκέλᾰδος • (dŭskélădos) m or f (neuter δῠσκέλᾰδον); second declension

Inflection

Second declension of δῠσκέλᾰδος; δῠσκέλᾰδον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	δῠσκέλᾰδος dŭskélădos	δῠσκέλᾰδον dŭskélădon	δῠσκελᾰ́δω dŭskelắdō	δῠσκελᾰ́δω dŭskelắdō	δῠσκέλᾰδοι dŭskélădoi	δῠσκέλᾰδᾰ dŭskélădă
Genitive	δῠσκελᾰ́δου dŭskelắdou	δῠσκελᾰ́δου dŭskelắdou	δῠσκελᾰ́δοιν dŭskelắdoin	δῠσκελᾰ́δοιν dŭskelắdoin	δῠσκελᾰ́δων dŭskelắdōn	δῠσκελᾰ́δων dŭskelắdōn
Dative	δῠσκελᾰ́δῳ dŭskelắdōi	δῠσκελᾰ́δῳ dŭskelắdōi	δῠσκελᾰ́δοιν dŭskelắdoin	δῠσκελᾰ́δοιν dŭskelắdoin	δῠσκελᾰ́δοις dŭskelắdois	δῠσκελᾰ́δοις dŭskelắdois
Accusative	δῠσκέλᾰδον dŭskélădon	δῠσκέλᾰδον dŭskélădon	δῠσκελᾰ́δω dŭskelắdō	δῠσκελᾰ́δω dŭskelắdō	δῠσκελᾰ́δους dŭskelắdous	δῠσκέλᾰδᾰ dŭskélădă
Vocative	δῠσκέλᾰδε dŭskélăde	δῠσκέλᾰδον dŭskélădon	δῠσκελᾰ́δω dŭskelắdō	δῠσκελᾰ́δω dŭskelắdō	δῠσκέλᾰδοι dŭskélădoi	δῠσκέλᾰδᾰ dŭskélădă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	δῠσκελᾰ́δως dŭskelắdōs		δῠσκελᾰδώτερος dŭskelădṓteros		δῠσκελᾰδώτᾰτος dŭskelădṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading