εκούσιος
See also: ἑκούσιος
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek ἑκούσιος (hekoúsios).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /eˈku.si.os/
- Hyphenation: ε‧κού‧σι‧ος
Adjective
εκούσιος • (ekoúsios) m (feminine εκούσια, neuter εκούσιο)
- voluntary (done, given, or acting of one's own free will)
- Synonyms: εθελοντικός (ethelontikós), εθελούσιος (etheloúsios), οικειοθελής (oikeiothelís)
- Antonym: ακούσιος (akoúsios)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | εκούσιος (ekoúsios) | εκούσια (ekoúsia) | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσιοι (ekoúsioi) | εκούσιες (ekoúsies) | εκούσια (ekoúsia) | |
| genitive | εκούσιου (ekoúsiou) | εκούσιας (ekoúsias) | εκούσιου (ekoúsiou) | εκούσιων (ekoúsion) | εκούσιων (ekoúsion) | εκούσιων (ekoúsion) | |
| accusative | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσια (ekoúsia) | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσιους (ekoúsious) | εκούσιες (ekoúsies) | εκούσια (ekoúsia) | |
| vocative | εκούσιε (ekoúsie) | εκούσια (ekoúsia) | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσιοι (ekoúsioi) | εκούσιες (ekoúsies) | εκούσια (ekoúsia) | |
Derived terms
- εκούσια (ekoúsia, adverb)
- εκουσίως (ekousíos, adverb)
References
- ^ εκούσιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language