επικυρώνω

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἐπικυρ(ῶ) (epikur(ô)), contracted form of ἐπικυρόω (epikuróō) + -ώνω (-óno).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /e.pi.ciˈɾo.no/
  • Hyphenation: ε‧πι‧κυ‧ρώ‧νω

Verb

επικυρώνω • (epikyróno) (past επικύρωσα, passive επικυρώνομαι, p‑past επικυρώθηκα, ppp επικυρωμένος)

  1. to confirm, affirm, certify, validate (by an official, confirming legal validity)

Conjugation

επικυρώνω   επικυρώνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg επικυρώσω επικυρώνομαι επικυρωθώ
2 sg επικυρώνεις επικυρώσεις επικυρώνεσαι επικυρωθείς
3 sg επικυρώνει επικυρώσει επικυρώνεται επικυρωθεί
1 pl επικυρώνουμε, [‑ομε] επικυρώσουμε, [‑ομε] επικυρωνόμαστε επικυρωθούμε
2 pl επικυρώνετε επικυρώσετε επικυρώνεστε, επικυρωνόσαστε επικυρωθείτε
3 pl επικυρώνουν(ε) επικυρώσουν(ε) επικυρώνονται επικυρωθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg επικύρωνα επικύρωσα επικυρωνόμουν(α) επικυρώθηκα
2 sg επικύρωνες επικύρωσες επικυρωνόσουν(α) επικυρώθηκες
3 sg επικύρωνε επικύρωσε επικυρωνόταν(ε) επικυρώθηκε
1 pl επικυρώναμε επικυρώσαμε επικυρωνόμασταν, (‑όμαστε) επικυρωθήκαμε
2 pl επικυρώνατε επικυρώσατε επικυρωνόσασταν, (‑όσαστε) επικυρωθήκατε
3 pl επικύρωναν, επικυρώναν(ε) επικύρωσαν, επικυρώσαν(ε) επικυρώνονταν, (επικυρωνόντουσαν) επικυρώθηκαν, επικυρωθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα επικυρώσω ➤ θα επικυρώνομαι ➤ θα επικυρωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα επικυρώνεις, … θα επικυρώσεις, … θα επικυρώνεσαι, … θα επικυρωθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … επικυρώσει
  έχω, έχεις, … επικυρωμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … επικυρωθεί
  είμαι, είσαι, … επικυρωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … επικυρώσει
  είχα, είχες, … επικυρωμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … επικυρωθεί
  ήμουν, ήσουν, … επικυρωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … επικυρώσει
  θα έχω, θα έχεις, … επικυρωμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … επικυρωθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … επικυρωμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg επικύρωνε επικύρωσε — επικυρώσου
2 pl επικυρώνετε επικυρώστε επικυρώνεστε επικυρωθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ επικυρώνοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας επικυρώσει ➤ επικυρωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ επικυρώσει επικυρωθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

  • επικύρωση f (epikýrosi)

References

  1. ^ επικυρώνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.