εἰθισμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.tʰiz.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.tʰizˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.θizˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.θizˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.θizˈme.nos/

Participle

εἰθισμένος • (eithisménos) m (feminine εἰθισμένη, neuter εἰθισμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of ἐθίζω (ethízō)

Declension

First and second declension of εἰθῐσμένος; εἰθῐσμένη; εἰθῐσμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἰθῐσμένος eithĭsménos	εἰθῐσμένη eithĭsménē	εἰθῐσμένον eithĭsménon	εἰθῐσμένω eithĭsménō	εἰθῐσμένᾱ eithĭsménā	εἰθῐσμένω eithĭsménō	εἰθῐσμένοι eithĭsménoi	εἰθῐσμέναι eithĭsménai	εἰθῐσμένᾰ eithĭsménă
Genitive	εἰθῐσμένου eithĭsménou	εἰθῐσμένης eithĭsménēs	εἰθῐσμένου eithĭsménou	εἰθῐσμένοιν eithĭsménoin	εἰθῐσμέναιν eithĭsménain	εἰθῐσμένοιν eithĭsménoin	εἰθῐσμένων eithĭsménōn	εἰθῐσμένων eithĭsménōn	εἰθῐσμένων eithĭsménōn
Dative	εἰθῐσμένῳ eithĭsménōi	εἰθῐσμένῃ eithĭsménēi	εἰθῐσμένῳ eithĭsménōi	εἰθῐσμένοιν eithĭsménoin	εἰθῐσμέναιν eithĭsménain	εἰθῐσμένοιν eithĭsménoin	εἰθῐσμένοις eithĭsménois	εἰθῐσμέναις eithĭsménais	εἰθῐσμένοις eithĭsménois
Accusative	εἰθῐσμένον eithĭsménon	εἰθῐσμένην eithĭsménēn	εἰθῐσμένον eithĭsménon	εἰθῐσμένω eithĭsménō	εἰθῐσμένᾱ eithĭsménā	εἰθῐσμένω eithĭsménō	εἰθῐσμένους eithĭsménous	εἰθῐσμένᾱς eithĭsménās	εἰθῐσμένᾰ eithĭsménă
Vocative	εἰθῐσμένε eithĭsméne	εἰθῐσμένη eithĭsménē	εἰθῐσμένον eithĭsménon	εἰθῐσμένω eithĭsménō	εἰθῐσμένᾱ eithĭsménā	εἰθῐσμένω eithĭsménō	εἰθῐσμένοι eithĭsménoi	εἰθῐσμέναι eithĭsménai	εἰθῐσμένᾰ eithĭsménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εἰθῐσμένως eithĭsménōs			εἰθῐσμενώτερος eithĭsmenṓteros			εἰθῐσμενώτᾰτος eithĭsmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.