εἰρημένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.rɛː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.re̝ˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.riˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.riˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.riˈme.nos/

Participle

εἰρημένος • (eirēménos) m (feminine εἰρημένη, neuter εἰρημένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of εἴρω (eírō, “say, speak, tell”)
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 45.21

Declension

First and second declension of εἰρημένος; εἰρημένη; εἰρημένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἰρημένος eirēménos	εἰρημένη eirēménē	εἰρημένον eirēménon	εἰρημένω eirēménō	εἰρημένᾱ eirēménā	εἰρημένω eirēménō	εἰρημένοι eirēménoi	εἰρημέναι eirēménai	εἰρημένᾰ eirēménă
Genitive	εἰρημένου eirēménou	εἰρημένης eirēménēs	εἰρημένου eirēménou	εἰρημένοιν eirēménoin	εἰρημέναιν eirēménain	εἰρημένοιν eirēménoin	εἰρημένων eirēménōn	εἰρημένων eirēménōn	εἰρημένων eirēménōn
Dative	εἰρημένῳ eirēménōi	εἰρημένῃ eirēménēi	εἰρημένῳ eirēménōi	εἰρημένοιν eirēménoin	εἰρημέναιν eirēménain	εἰρημένοιν eirēménoin	εἰρημένοις eirēménois	εἰρημέναις eirēménais	εἰρημένοις eirēménois
Accusative	εἰρημένον eirēménon	εἰρημένην eirēménēn	εἰρημένον eirēménon	εἰρημένω eirēménō	εἰρημένᾱ eirēménā	εἰρημένω eirēménō	εἰρημένους eirēménous	εἰρημένᾱς eirēménās	εἰρημένᾰ eirēménă
Vocative	εἰρημένε eirēméne	εἰρημένη eirēménē	εἰρημένον eirēménon	εἰρημένω eirēménō	εἰρημένᾱ eirēménā	εἰρημένω eirēménō	εἰρημένοι eirēménoi	εἰρημέναι eirēménai	εἰρημένᾰ eirēménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εἰρημένως eirēménōs			εἰρημενώτερος eirēmenṓteros			εἰρημενώτᾰτος eirēmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.