εὐπαλής
Ancient Greek
Etymology
From εὐ- (eu-, “well”) + πάλη (pálē, “wrestling, fight”) + -ής (-ḗs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /eu̯.pa.lɛ̌ːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /eʍ.paˈle̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /eɸ.paˈlis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ef.paˈlis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ef.paˈlis/
Adjective
εὐπᾰλής • (eupălḗs) m or f (neuter εὐπᾰλές); third declension
- easy to wrestle with, easy to accomplish
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | εὐπᾰλής eupălḗs |
εὐπᾰλές eupălés |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖς eupăleîs |
εὐπᾰλῆ eupălê | ||||||||
| Genitive | εὐπᾰλοῦς eupăloûs |
εὐπᾰλοῦς eupăloûs |
εὐπᾰλοῖν eupăloîn |
εὐπᾰλοῖν eupăloîn |
εὐπᾰλῶν eupălôn |
εὐπᾰλῶν eupălôn | ||||||||
| Dative | εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλοῖν eupăloîn |
εὐπᾰλοῖν eupăloîn |
εὐπᾰλέσῐ / εὐπᾰλέσῐν eupălésĭ(n) |
εὐπᾰλέσῐ / εὐπᾰλέσῐν eupălésĭ(n) | ||||||||
| Accusative | εὐπᾰλῆ eupălê |
εὐπᾰλές eupălés |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖς eupăleîs |
εὐπᾰλῆ eupălê | ||||||||
| Vocative | εὐπᾰλές eupălés |
εὐπᾰλές eupălés |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖ eupăleî |
εὐπᾰλεῖς eupăleîs |
εὐπᾰλῆ eupălê | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| εὐπᾰλῶς eupălôs |
εὐπᾰλέστερος eupălésteros |
εὐπᾰλέστᾰτος eupăléstătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Further reading
- “εὐπαλής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- εὐπαλής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette