εὐχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.kʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eʍˈkʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸˈxo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /efˈxo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /efˈxo.me.nos/

Participle

εὐχόμενος • (eukhómenos) m (feminine εὐχομένη, neuter εὐχόμενον); first/second declension

present middle participle of εὔχομαι (eúkhomai)

Declension

First and second declension of εὐχόμενος; εὐχομένη; εὐχόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εὐχόμενος eukhómenos	εὐχομένη eukhoménē	εὐχόμενον eukhómenon	εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένᾱ eukhoménā	εὐχομένω eukhoménō	εὐχόμενοι eukhómenoi	εὐχόμεναι eukhómenai	εὐχόμενᾰ eukhómenă
Genitive	εὐχομένου eukhoménou	εὐχομένης eukhoménēs	εὐχομένου eukhoménou	εὐχομένοιν eukhoménoin	εὐχομέναιν eukhoménain	εὐχομένοιν eukhoménoin	εὐχομένων eukhoménōn	εὐχομένων eukhoménōn	εὐχομένων eukhoménōn
Dative	εὐχομένῳ eukhoménōi	εὐχομένῃ eukhoménēi	εὐχομένῳ eukhoménōi	εὐχομένοιν eukhoménoin	εὐχομέναιν eukhoménain	εὐχομένοιν eukhoménoin	εὐχομένοις eukhoménois	εὐχομέναις eukhoménais	εὐχομένοις eukhoménois
Accusative	εὐχόμενον eukhómenon	εὐχομένην eukhoménēn	εὐχόμενον eukhómenon	εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένᾱ eukhoménā	εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένους eukhoménous	εὐχομένᾱς eukhoménās	εὐχόμενᾰ eukhómenă
Vocative	εὐχόμενε eukhómene	εὐχομένη eukhoménē	εὐχόμενον eukhómenon	εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένᾱ eukhoménā	εὐχομένω eukhoménō	εὐχόμενοι eukhómenoi	εὐχόμεναι eukhómenai	εὐχόμενᾰ eukhómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εὐχομένως eukhoménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.